Dajr asz-Szajch
| ||
![]() Zawija asz-Szajch Sultan Badr | ||
Państwo | ![]() | |
Dystrykt | Dystrykt Jerozolimy | |
Wysokość | 475 m n.p.m. | |
Populacja (1945) • liczba ludności | 220 | |
Data zniszczenia | 21 października 1948 | |
Powód zniszczenia | atak Sił Obronnych Izraela | |
Obecnie | Nes Harim | |
![]() | ||
Strona internetowa |
Dajr asz-Szajch (arab. دير الشيخ) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Jerozolimy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko arabskiej (al-Nakba), po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 21 października 1948[1].
Położenie
Dajr asz-Szajch leżała wśród wzgórz Judei, w odległości 16 kilometrów na zachód od miasta Jerozolima. Według danych z 1945 do wsi należały ziemie o powierzchni 678,1 ha. We wsi mieszkało wówczas 220 osób[2].
własność gruntów | powierzchnia gruntów (hektary) |
---|---|
Arabowie | 136,6 |
Żydzi | 0 |
publiczne | 541,5 |
Razem | 678,1 |
Rodzaj użytkowanych gruntów | hektary |
---|---|
uprawy oliwek | 40 |
uprawy nawadniane | 29,1 |
uprawy zbóż | 102,5 |
nieużytki | 545,7 |
zabudowane | 0,8 |
Historia
W okresie panowania mameluków (1250-1517) wieś Dajr asz-Szajch była siedzibą jednej z najbardziej znanych w okolicy dynastii lokalnych szejków. Założycielem wioski był al-Sajid Badr-al Din Muhammad, który prawdopodobnie przybył do Palestyny z Iraku. Założył on tutaj islamską szkołę religijną, która przyciągała wielu uczniów[3]. W 1596 Dajr asz-Szajch była niewielką wsią, z populacją liczącą 113 mieszkańców. Utrzymywali się oni z upraw pszenicy, jęczmienia, oliwek, owoców, oraz hodowli kóz i miodu[4].
W okresie panowania Brytyjczyków Dajr asz-Szajch była średniej wielkości wsią. Wieś posiadała dwa meczety[2].
Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w drugiej połowie maja 1948 wieś zajęły egipskie oddziały. Podczas operacji Ha-Har w nocy z 20 na 21 października 1948 wieś zajęli Izraelczycy. Mieszkańcy zostali wysiedleni, a wszystkie domy wyburzono[2].
Miejsce obecnie
Na gruntach wioski Dajr asz-Szajch powstał w 1950 moszaw Nes Harim.
Palestyński historyk Walid Chalidi, tak opisał pozostałości wioski Dajr asz-Szajch: „Jednym z nielicznych zachowanych budynków jest zawija asz-Szajch Sultan Badra. Jest to biała budowla z dwoma kopułami, łukowym wejściem i dziedzińcem. Obecnie miejsce to służy jako atrakcja dla izraelskich turystów. Zachodnia część terenu jest pokryta kamiennym gruzem i porośnięta dziką trawą”[2].
Przypisy
- ↑ Walid Chalidi: All That Remains: The Palestinian Villages Occupied and Depopulated by Israel in 1948. Washington D.C.: Institute for Palestine Studies, 1992. ISBN 0-88728-224-5.
- ↑ a b c d Welcome To Dayr al-Shaykh (ang.). W: Palestine Remembered [on-line]. [dostęp 2011-10-22].
- ↑ Daphna Ephrat: Spiritual wayfarers, leaders in piety: Sufis and the dissemination of Islam in medieval Palestine. Harvard: Harvard CMES, 2008, s. 158. [dostęp 2011-10-22]. (ang.)
- ↑ Wolf-Dieter Hütteroth, Kamal Abdulfattah: Historical Geography of Palestine, Transjordan and Southern Syria in the Late 16th Century. Erlanger Geographische Arbeiten. Erlangen: Vorstand der Fränkischen Geographischen Gesellschaft, 1977, s. 113.
Media użyte na tej stronie
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).
Autor:
- Israel_location_map.svg: NordNordWest
- derivative work: Nableezy (talk)
Location map of Mandatory Palestine