Daniel Christian Huber (ur. 2 stycznia 1993 w Salzburgu [2] austriacki skoczek narciarski , reprezentant klubu SC Seekirchen . Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2022 . Dwukrotny srebrny medalista drużynowy mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym z 2019 i 2021 . Drużynowy brązowy medalista Zimowej Uniwersjady 2013 . Medalista mistrzostw kraju.
Starszy brat Stefana Hubera , również skoczka narciarskiego[2]
Przebieg kariery W 2009 zadebiutował w zawodach FIS Cup . Pierwsze punkty zdobył w sierpniu w Predazzo, zajmując 20. miejsce. Kilkukrotnie był klasyfikowany w najlepszej dziesiątce, po raz pierwszy 5 lutego 2011 w Kranju, gdzie był piąty[3] Pucharze Kontynentalnym , w którym pierwsze punkty zdobył również w Kranju, 19 lutego, zajmując 8. pozycję[4]
Wziął udział w zawodach skoków narciarskich na Zimowej Uniwersjadzie 2013 . 18 grudnia 2013 zdobył, wraz z Davidem Unterbergerem i Clemensem Aignerem , brązowy medal w konkursie drużynowym[5] [6]
31 stycznia 2016 w Sapporo zadebiutował w konkursie Pucharu Świata , zajmując 35. miejsce. W sezonie 2015/2016 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup i raz Pucharu Kontynentalnego[7] Pucharu Kontynentalnego 2016/2017 [8]
W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2017 trzykrotnie zajmował miejsca na podium. W otwierającym Puchar Świata 2017/2018 konkursie w Wiśle zajął 6. miejsce. W trakcie sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, poza tym występem jeszcze raz (w lutym w Willingen ) zajmując miejsce w pierwszej dziesiątce[9] [10] Pucharze Kontynentalnym 2017/2018 , w konkursach w Sapporo trzy razy zajmując miejsce na podium[9]
Trzykrotnie stawał na podium w ramach Letniego Grand Prix 2018 . W sierpniu zajął 2. miejsce w Courchevel i 3. w Hakubie , a we wrześniu zwyciężył w Hinzenbach [11] [12] Engelbergu zajął 3. pozycję w konkursie Pucharu Świata, po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów cyklu. Poza tym występem w sezonie 2018/2019 Pucharu Świata najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w styczniu 2019 w Zakopanem . W cyklu zajmował najczęściej miejsca w drugiej dziesiątce[11] [10] Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019 . Indywidualnie był 11. na skoczni dużej i 21. na normalnej, a w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem , Michaelem Hayböckiem i Stefanem Kraftem , zdobył srebrny medal[11]
W sezonie 2019/2020 Pucharu Świata indywidualnie najwyżej klasyfikowany był na 5. miejscu, które zajął dwukrotnie: 30 listopada 2019 w Ruce i 22 grudnia w Engelbergu . Regularnie zdobywał punkty, zawody najczęściej kończył w drugiej dziesiątce[13] [10]
Sezon 2020/2021 Pucharu Świata rozpoczął od 3. miejsca w Wiśle. W następnym występie po raz kolejny stanął na podium, zajmując 2. pozycję w pierwszym konkursie w Niżnym Tagile[14] SARS-CoV-2 [15] Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020 [16] Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021 . Indywidualnie zajął 19. miejsce na skoczni normalnej i 8. na dużej, zaś w drużynie męskiej, wraz z Philippem Aschenwaldem , Janem Hörlem i Stefanem Kraftem , zdobył srebrny medal[14] [10]
6 stycznia 2022 w zawodach w Bischofshofen rozgrywanych w ramach 70. Turnieju Czterech Skoczni po raz pierwszy w karierze zwyciężył w zawodach indywidualnych Pucharu Świata[17] Zimowych Igrzyskach Olimpijskich – indywidualnie zajął 13. miejsce na skoczni normalnej oraz 20. na skoczni dużej[17]
Reprezentując kraj związkowy Salzburg , zdobył srebrny medal w zawodach drużynowych na Mistrzostwach Austrii w Skokach Narciarskich 2016 [18] Mistrzostwach Austrii 2018 indywidualnie zwyciężył na dużej skoczni i zajął 2. miejsce na normalnej[19] [20]
Indywidualnie Drużynowo Starty D. Hubera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 13. 6 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-95 HS-106 indywid. 96,0 m 101,5 m 253,6 pkt 21,4 pkt Ryōyū Kobayashi 20. 12 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 indywid. 133,0 m 132,5 m 255,1 pkt 41,0 pkt Marius Lindvik 1. 14 lutego 2022 Zhangjiakou Snow Ruyi K-125 HS-140 druż.[a] 130,5 m 129,0 m 942,7 pkt (231,2 pkt ) –
Indywidualnie Drużynowo Starty D. Hubera na mistrzostwach świata – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 11. 23 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 indywid. 126,0 m 125,5 m 242,0 pkt 37,4 pkt Markus Eisenbichler 2. 24 lutego 2019 Innsbruck Bergisel K-120 HS-130 druż.[b] 126,5 m 126,5 m 930,9 pkt (240,0 pkt ) 56,6 pkt Niemcy 21. 1 marca 2019 Seefeld Toni-Seelos-Olympiaschanze K-99 HS-109 indywid. 97,0 m 94,0 m 197,0 pkt 21,3 pkt Dawid Kubacki 19. 27 lutego 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-95 HS-106 indywid. 99,5 m 94,5 m 239,4 pkt 29,4 pkt Piotr Żyła 8. 5 marca 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 indywid. 133,5 m 123,5 m 255,3 pkt 21,2 pkt Stefan Kraft 2. 6 marca 2021 Oberstdorf Schattenbergschanze K-120 HS-137 druż.[c] 129,0 m 130,5 m 1035,5 pkt (242,6 pkt ) 11,1 pkt Niemcy
Indywidualnie Starty D. Hubera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo Indywidualnie Drużynowo Starty D. Hubera na uniwersjadzie – szczegółowo Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca 11. 14 grudnia 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 indywid. 98,5 m 95,5 m 246,5 pkt 23,8 pkt Sami Niemi 11. 17 grudnia 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż. mix.[d] 98,0 m 94,5 m 419,9 pkt (247,1 pkt ) 88,2 pkt Rosja I 3. 18 grudnia 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-95 HS-106 druż.[e] 97,5 m 99,0 m 721,9 pkt (246,7 pkt ) 33,6 pkt Polska 13. 20 grudnia 2013 Predazzo Trampolino Dal Ben K-120 HS-134 indywid. 120,0 m 125,0 m 243,5 pkt 35,1 pkt Krzysztof Biegun
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 15 grudnia 2018 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 135,0 m 138,5 m 295,5 pkt 3. 6,5 pkt Karl Geiger 2. 22 listopada 2020 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 138,5 m 125,5 m 255,7 pkt 3. 11,9 pkt Markus Eisenbichler 3. 5 grudnia 2020 Niżny Tagił Aist K-120 HS-134 131,0 m 133,0 m 255,7 pkt 2. 14,3 pkt Halvor Egner Granerud 4. 6 stycznia 2022 Bischofshofen im. Paula Ausserleitnera K-125 HS-142 136,5 m 137,0 m 286,8 pkt 1. –
Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Świata stan na 6 marca 2022
Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota 1. 30 września 2018 Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 88,0 m 89,0 m 245,7 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 11 sierpnia 2018 Courchevel Tremplin du Praz K-125 HS-135 128,5 m 133,5 m 254,3 pkt 2. 5,6 pkt Jewgienij Klimow 2. 25 sierpnia 2018 Hakuba Olimpijska K-120 HS-131 128,0 m 133,0 m 269,8 pkt 3. 18,1 pkt Ryōyū Kobayashi 3. 30 września 2018 Hinzenbach Aigner-Schanze K-85 HS-94 88,0 m 89,0 m 245,7 pkt 1. –
Miejsca w poszczególnych konkursach LGP stan po zakończeniu LGP 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 15 lutego 2014 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 118,5 m 111,5 m 261,5 pkt 3. 1,6 pkt Manuel Fettner 2. 16 lutego 2014 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 109,5 m 110,5 m 252,0 pkt 3. 8,0 pkt Karl Geiger 3. 27 lutego 2016 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 115,5 m – 113,1 pkt 2. 0,5 pkt Bartłomiej Kłusek 4. 10 grudnia 2016 Vikersund Vikersundbakken K-105 HS-117 111,5 m 120,0 m 283,7 pkt 3. 8,8 pkt Cene Prevc 5. 28 grudnia 2016 Engelberg Gross-Titlis-Schanze K-125 HS-140 139,0 m 133,5 m 280,3 pkt 1. – 6. 7 stycznia 2017 Titisee-Neustadt Hochfirstschanze K-125 HS-142 132,5 m 136,0 m 264,8 pkt 2. 19,1 pkt Johann André Forfang 7. 12 lutego 2017 Brotterode Inselbergschanze K-105 HS-117 110,0 m 119,0 m 236,5 pkt 3. 2,8 pkt Felix Hoffmann 8. 5 marca 2017 Rena Renabakkene K-124 HS-139 146,0 m 138,5 m 276,1 pkt 2. 7,3 pkt Clemens Aigner 9. 5 marca 2017 Czajkowski Snieżynka K-95 HS-106 103,5 m 101,5 m 258,5 pkt 3. 5,7 pkt Clemens Aigner 10. 23 stycznia 2018 Sapporo Miyanomori K-90 HS-100 97,0 m 92,0 m 206,7 pkt 3. 9,0 pkt Robert Kranjec 11. 24 stycznia 2018 Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 128,5 m 139,5 m 246,0 pkt 1. – 12. 25 stycznia 2018 Sapporo Ōkurayama K-123 HS-137 130,0 m 135,0 m 230,6 pkt 3. 6,1 pkt Robert Kranjec
stan po zakończeniu sezonu 2017/2018
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Letniego Pucharu Kontynentalnego chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 25 września 2016 Wisła im. Adama Małysza K-120 HS-134 129,0 m 124,0 m 258,8 pkt 2. 14,8 pkt Markus Eisenbichler 2. 9 września 2017 Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 112,5 m 255,0 pkt 2. 8,0 pkt Stefan Kraft 3. 10 września 2017 Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 115,0 m 113,5 m 259,7 pkt 1. – 4. 24 września 2017 Râșnov Trambulina Valea Cărbunării K-90 HS-97 99,5 m 93,5 m 243,5 pkt 3. 12,4 pkt Pius Paschke 5. 9 września 2018 Stams Brunnentalschanzen K-105 HS-115 112,5 m 117,0 m 276,5 pkt 3. 1,9 pkt Killian Peier
stan po zakończeniu LPK 2018
Miejsca w klasyfikacji generalnej Zwycięstwa w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cup chronologicznie Nr Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca 1. 22 lutego 2015 Hinterzarten Rothaus-Schanze K-95 HS-108 106,0 m 102,5 m 268,0 pkt 3. 9,0 pkt Jewgienij Klimow 2. 17 stycznia 2016 Zakopane Wielka Krokiew K-120 HS-134 136,0 m 134,0 m 270,0 pkt 1. – 3. 12 lutego 2016 Eau Claire Silver Mine K-85 HS-95 89,0 m 94,5 m 252,5 pkt 1. – 4. 13 lutego 2016 Eau Claire Silver Mine K-85 HS-95 88,0 m 91,5 m 239,5 pkt 3. 13,0 pkt Stefan Huber 5. 18 sierpnia 2016 Kuopio Puijo K-120 HS-127 126,0 m 117,5 m 221,6 pkt 2. 18,8 pkt Jan Ziobro
Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cup stan po zakończeniu sezonu 2018/2019
Uwagi ↑ a b Skład zespołu: Stefan Kraft , Daniel Huber, Jan Hörl , Manuel Fettner ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald , Michael Hayböck , Daniel Huber, Stefan Kraft ↑ a b Skład zespołu: Philipp Aschenwald , Jan Hörl , Daniel Huber, Stefan Kraft ↑ a b Skład zespołu: Katharina Keil i Daniel Huber ↑ a b Skład zespołu: Daniel Huber, David Unterberger i Clemens Aigner Przypisy Bibliografia Skocznia normalna Skocznia duża Skocznia duża – drużynowo Skocznia normalna Skocznia normalna
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Złoty medal Srebrny medal Brązowy medal
Indywidualnie Skocznia normalna Skocznia duża Drużynowo 2010: Tyrol (Kofler , Poppinger , Fettner , Schlierenzauer ) 2011: Styria (Schabereiter , Loitzl , Pfannenstill , Zauner ) 2012: Górna Austria (Diethart , S.Hayböck , M.Hayböck , Schiffner ) 2013 2014 2015: Górna Austria (Schiffner , Steiner , Diethart , M.Hayböck ) 2016: Tyrol (Kofler , Tollinger , Aigner , Fettner )
Pekin/Zhangjiakou
Seefeld/Innsbruck
Oberstdorf
Vikersund
Trydent/Predazzo
Engelberg
Wisła
Niżny Tagił
Courchevel
Hakuba
Râșnov
Eau Claire
Kuopio
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
.svg)
