Daniel z Łęczycy

Daniel z Łęczycy (ur. ok. 1530, zm. 1600) – polski drukarz związany z ruchem reformacyjnym.

W latach 1558–1562 prowadził na zlecenie zboru małopolskiego drukarnię w Pińczowie[1]. Wydrukował tam m.in. rozprawę Andrzeja Frycza Modrzewskiego De primatu papae[2]. Po rozłamie w zborze kierował w latach 1562–1571 drukarnią Kawieczyńskich w Nieświeżu[3]. W 1571 przeniósł się do drukarni zamkowej Jana Kiszki w Łosku[1]. Następnie wyjechał do Wilna, gdzie pracował jako drukarz zarówno dla katolików (drukarnia Mikołaja Krzysztofa Radziwiłła, 1576–1580, oraz drukarnia Akademii Wileńskiej, 1592–1594), jak i kalwinistów (drukarnia przy zborze, 1581–1591)[1]. W latach 1594–1600 prowadził własną oficynę, wydającą głównie dzieła jezuickie[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d Encyklopedia wiedzy o książce 1971 ↓, kolumna 495.
  2. ↑ Szwejkowska 1975 ↓, s. 130.
  3. ↑ Encyklopedia wiedzy o książce 1971 ↓, kolumna 495, 575.

Bibliografia

  • Encyklopedia wiedzy o książce. Wrocław-Warszawa-Kraków: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1971.
  • Helena Szwejkowska: Książka drukowana XV–XVIII wieku. Zarys historyczny. Wrocław-Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1975.

Linki zewnętrzne