Daniele Capezzone
| ||
 (c) dati.camera.it, CC BY 4.0 | ||
| Data i miejsce urodzenia | 8 września 1972 Rzym | |
| Sekretarz Włoskich Radykałów | ||
| Okres | od 2001 do 2006 | |
| Przynależność polityczna | Włoscy Radykałowie | |
| Następca | Rita Bernardini | |
Daniele Capezzone (ur. 8 września 1972 w Rzymie) – włoski polityk, deputowany i były lider włoskich radykałów, rzecznik prasowy Ludu Wolności.
Życiorys
Po ukończeniu szkoły średniej podjął studia prawnicze na Uniwersytecie Luiss-Guido Carli w Rzymie. W 1998 poznał Marca Pannellę, historycznego przywódcę włoskiego ruchu radykalnego, stając się wkrótce jednym z jego najbliższych współpracowników. Dla zaangażowania się w działalność polityczną przerwał studia[1]. Gdy w 2001 radykałowie ponownie utworzyli partię polityczną pod nazwą Włoscy Radykałowie (Radicali Italiani), Daniele Capezzone został jej sekretarzem krajowym[2].
Opublikował dwie poświęcone polityce książki: Uno shock radicale per il XXI secolo w 2003 (prezentowaną m.in. przez American Enterprise Institute w 2004[3]) i Euroghost – Un fantasma s’aggira per l’Europa: l’Europa w 2004. Brał udział w licznych akcjach swojego ugrupowania, w tym w strajkach głodowych, protestując m.in. przeciwko przeludnieniu więzień[4]. Pisywał dla gazet „Libero” i „The Washington Times”. Występował w satyrycznym show telewizyjnym Markette (emitowanym przez kanał La7). Od 2001 do 2007 prowadził programy w partyjnej stacji Radio Radicale[5].
W 2005 należał do inicjatorów utworzenia libertariańsko-socjalistycznej koalicji Róża w Pięści, w skład której weszli Włoscy Radykałowie i Włoscy Demokratyczni Socjaliści. Nowa federacja przystąpiła do centrolewicowego bloku L’Unione. W wyborach parlamentarnych w 2006 z jej ramienia Daniele Capezzone uzyskał mandat posła do Izby Deputowanych XV kadencji[6]. W parlamencie objął stanowisko przewodniczącego jednej ze stałych komisji jako pierwszy w historii przedstawiciel nurtu radykalnego. W tym samym roku publicznie ujawnił, że jest biseksualistą[7].
W listopadzie 2006 Daniele Capezzone zrezygnował z ubiegania się o funkcję w partii na kolejną kadencję. Wkrótce stał się krytykiem współtworzonego przez RI rządu Romano Prodiego. W czerwcu 2007 założył własne polityczne stowarzyszenie Decyduj! (Decidere!). Kilka miesięcy później ostatecznie opuścił partię radykalną i jej klub parlamentarny, do końca kadencji pozostając posłem niezrzeszonym[6].
Ze swoją nową organizacją przystąpił do centroprawicowego Domu Wolności, Silvia Berlusconiego. W 2008 nie ubiegał się o reelekcję do parlamentu. W maju tego samego roku został rzecznikiem prasowym Forza Italia, a w kwietniu 2009 objął tożsame stanowisko we współtworzonym m.in. na bazie FI ugrupowaniu Lud Wolności[8].
W 2013 powrócił do parlamentu, został wybrany do Izby Deputowanych XVII kadencji z listy PdL[9].
Przypisy
- ↑ Capezzoneide: «Fonzie, Goldrake e Berlusconi. La mia vita senza Pannella» (wł.). radicalilecce.it, 1 października 2007. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ Comitato dei Radicali: Nasce 'Radicali Italiani', Daniele Capezzone segretario (wł.). radioradicale.it, 15 lipca 2001. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ Events: Daniele Capezzone (ang.). aei.org, 9 marca 2004. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ Cronistoria delle iniziative radicali sulle carceri (2001–2005) (wł.). sienaradicale.it. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ Redattore: Daniele Capezzone (wł.). radioradicale.it. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ a b Daniele Capezzone (wł.). camera.it. [dostęp 2018-02-06].
- ↑ Capezzone si confessa: io bisex, niente di strano (wł.). corriere.it, 26 października 2006. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ Responsabili nazionali di settore (wł.). ilpopolodellaliberta.it, 9 kwietnia 2009. [dostęp 2018-02-08].
- ↑ Daniele Capezzone na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji (wł.). [dostęp 2018-02-08].
Media użyte na tej stronie
Autor: Stefano Bolognini, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Imma Battaglia, Marco Cappato, Daniele Capezzone and Nichi Vendola at the 2002 Padua Gay Pride.