Danuta Irena Bieńkowska

Danuta Irena Bieńkowska (ur. 7 grudnia 1927 w Toruniu, zm. 9 lipca 1974 w Bergen w Norwegii) – polska poetka, prozaiczka, historyczka literatury, folklorystka.

Ukończyła slawistykę na Uniwersytecie Londyńskim. W 1965 uzyskała stopień doktora za rozprawę o wczesnej twórczości Żeromskiego.

W roku 1940 została wywieziona do Kazachstanu. Przebywała następnie w Iranie i w Indiach (w osiedlu polskim Valivade)[1]. W latach 1946-56 w Wielkiej Brytanii. W 1956 wyjechała do Kanady (Toronto). W 1958 debiutowała na łamach prasy emigracyjnej jako poetka. W latach 1962-74 była wykładowcą literatury polskiej i rosyjskiej na uniwersytecie w Toronto.

Zmarła tragicznie w wypadku kolei linowej w Norwegii (Bergen), gdzie bawiła przejazdem wracając z kongresu w Helsinkach.

Utwory wybrane

  • 1959 - "Między liniami" (poezje)
  • 1971 - "Pieśń suchego języka" (poezje)
  • 1978 - "Między brzegami. Poezja i proza"

Przypisy

  1. ↑ Ryszard Sawicki, Gdzie się Ganges toczy, Gazeta, sierpień 2007, nr 56 [dostęp 23.01.2011]

Bibliografia

  • Piotr Kuncewicz: Leksykon polskich pisarzy współczesnych. T. 1, A-M. Warszawa: GRAF-PUNKT, 1995. ISBN 83-86091-29-0.
  • Lesław Bartelski M.: Polscy pisarze współcześni, 1939-1991: Leksykon. Wydawn. Nauk. PWN. ISBN 83-01-11593-9.