Dariusz Dziekanowski

Dariusz Dziekanowski

Pełne imię i nazwisko	Dariusz Paweł Dziekanowski
Data i miejsce urodzenia	30 września 1962 Warszawa
Wzrost	182 cm
Pozycja	napastnik
Kariera juniorska
Lata Klub 1973–1978 Polonia Warszawa
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole 1978–1979 Polonia Warszawa 4 (1) 1979–1983 Gwardia Warszawa 93 (35) 1983–1985 Widzew Łódź 57 (20) 1985–1989 Legia Warszawa 95 (44) 1989–1992 Celtic 48 (10) 1992–1993 Bristol City 43 (7) 1993 Legia Warszawa 6 (1) 1994 Alemannia Aachen 12 (2) 1994–1996 1. FC Köln 0 (0) 1996 Polonia Warszawa 22 (4) W sumie: 380 (124)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole  Polska U-18  Polska U-20 1981–1990  Polska 63 (20)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2002–2006 Polska U-17 2006–2008 Polska (asystent)
Dorobek medalowy
Mistrzostwa Europy U-18 srebro NRD 1980 srebro RFN 1981

Dariusz Paweł Dziekanowski (ur. 30 września 1962 w Warszawie) – polski piłkarz, trener i działacz piłkarski, przewodniczący Klubu Wybitnego Reprezentanta.

Życiorys

Jako piłkarz najczęściej występował na pozycji napastnika, ewentualnie grał jako pomocnik. Karierę piłkarską rozpoczął jako zawodnik Polonii Warszawa, w której grał w latach 1973–1979. W pierwszej lidze zadebiutował w Gwardii Warszawa, w barwach której występował w latach 1979–1983. Uchodził za jednego z najbardziej utalentowanych młodych piłkarzy początku lat 80., w 1983 trafił do Widzewa Łódź za wysoką wówczas kwotę 21 milionów złotych. W barwach łódzkiej drużyny zdobył Puchar Polski w 1985. W tym samym roku powrócił do Warszawy, przechodząc do Legii Warszawa. Z klubem tym zdobył Puchar Polski w 1989 oraz wywalczył wicemistrzostwo Polski w 1986. W 1988 z 20 bramkami wywalczył tytuł króla strzelców ligi. W 1989 przeniósł się do szkockiego zespołu Celtic F.C., gdzie rozegrał 48 ligowych spotkań i strzelił 10 goli. W 1992 przeniósł się do angielskiej drużyny Bristol City, w której występował do 1993.

W rundzie jesiennej sezonu 1993/1994 rozegrał 6 meczów w barwach Legii Warszawa, ostatecznie opuścił warszawski zespół. Dzięki tym kilku występom znalazł się jednakże na liście zawodników, którzy zdobyli w tym sezonie mistrzostwo Polski. W 1994 był zawodnikiem niemieckiej drużyny Alemannia Aachen, a w latach 1994–1995 1. FC Köln. Wiosną 1996 powrócił do Polonii Warszawa, z którą wywalczył awans do pierwszej ligi. W barwach tego klubu rozegrał jeszcze kilka meczów w rundzie jesiennej sezonu 1996/1997, po czym zakończył karierę piłkarską.

W reprezentacji Polski w latach 1981–1990 rozegrał 63 mecze i strzelił 20 goli. W 1986 brał udział w mistrzostwach świata w Meksyku. Największe sukcesy reprezentacyjne odnosił jako junior: w latach 1980–1981 dwukrotnie zdobywał tytuł wicemistrza Europy do lat 18.

Po zakończeniu kariery piłkarskiej zajął się działalnością komentatorską w telewizji i prasie sportowej. Od 2002 pracował w Polskim Związku Piłki Nożnej jako selekcjoner reprezentacji juniorów, a od lipca 2006 do sierpnia 2008 był asystentem Leo Beenhakkera w reprezentacji Polski, która wystąpiła na mistrzostwach Europy w 2008. Następnie powrócił do aktywnej działalności komentatorskiej, współpracując ze stacją Polsat Sport. W 2013 został również stałym felietonistą „Przeglądu Sportowego”, a także został delegatem UEFA.

Objął funkcję prezesa zarządu Polskiego Stowarzyszenia Byłych Piłkarzy^[1], a w 2012 przewodniczącego Klubu Wybitnego Reprezentanta^[2], zastępując na tym stanowisku Władysława Żmudę. Zaangażował się w działania prowadzone przez Stowarzyszenie „Nigdy Więcej” i sieć Futbol Przeciwko Rasizmowi w Europie (FARE) mające na celu eliminację rasizmu ze stadionów^[3], brał udział przy organizacji mistrzostw Polski oraz mistrzostw świata dzieci z domów dziecka w piłce nożnej^[4], objął patronat nad Akademią Piłkarską Oleśnica^[5].

Zagrał epizodyczną rolę filmową, występując jako Dykta, zawodnik fikcyjnego klubu Powiśle Warszawa, w filmie Piłkarski poker w reżyserii Janusza Zaorskiego (1988)^[6].

W wyborach samorządowych w 2014 z listy Platformy Obywatelskiej uzyskał mandat radnego sejmiku mazowieckiego V kadencji^[7]. W wyborach parlamentarnych w 2015 bez powodzenia kandydował z ramienia tej samej partii (jako jej członek) do Sejmu w okręgu podwarszawskim^[8]. W wyborach samorządowych w 2018 uzyskał mandat radnego m.st. Warszawy z listy Koalicji Obywatelskiej, zdobywając 6034 głosy w okręgu nr 2 (Praga-Południe i Rembertów)^[9].

Sukcesy

Drużynowo

Widzew Łódź

• Puchar Polski: 1984/1985

Legia Warszawa

• Mistrzostwo Polski: 1993/1994
• Puchar Polski: 1988/1989, 1993/1994

Polonia Warszawa

• Mistrzostwo II ligi: 1995/1996

Reprezentacja Polski

• Wicemistrzostwo Europy U-18: 1980, 1981
• 1/8 finału mistrzostw świata 1986

Indywidualnie

• Piłkarz Roku „Piłki Nożnej”: 1985
• Król strzelców polskiej ekstraklasy: 1987/1988
• Złote Buty: 1988

Przypisy

Bibliografia

• Dariusz Dziekanowski w bazie 90minut.pl. [dostęp 2014-11-25].