David Morse

David Morse
Ilustracja
David Morse (2015)
Imię i nazwisko

David Bowditch Morse

Data i miejsce urodzenia

11 października 1953
Beverly

Zawód

aktor, reżyser telewizyjny, scenarzysta

Lata aktywności

od 1980

Strona internetowa

David Bowditch Morse[1] (ur. 11 października 1953 w Beverly) – amerykański aktor, reżyser telewizyjny i scenarzysta.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Beverly[2] w Massachusetts jako pierwsze z czworga dzieci Jacquelyn Morse, nauczycielki, i Charlesa Morse, kierownika sprzedaży[3]. Jego drugie imię, Bowditch, pochodzi od matematyka Nathaniela Bowditcha[4]. Jego rodzina miała pochodzenie angielskie, a także korzenie szkockie i holenderskie[5]. Wychowywał się z trzema młodszymi siostrami[6] w Essex i Hamilton. Był uczulony na większą ilość cukru[6]. Po ukończeniu szkoły średniej, w 1971 studiował aktorstwo w William Esper Studio[7].

Kariera

W latach 1971–1977 występował w ponad 30 produkcjach z Boston Repertory Theater Company[8]. Pod koniec lat 70. Morse kontynuował karierę sceniczną w Circle Repertory Company w Nowym Jorku. W 1981 trafił na Off-Broadway w roli Nuba Clyde’a w spektaklu Wątki[9]. W 1997 za rolę Becka[10] w sztuce Pauli Vogel How I Learned to Drive, uhonorowanej Nagrodą Pulitzera[11], otrzymał nagrody Lucille Lortel, Drama Desk i Obie Award[12]. Był nominowany do Tony Award za dwa występy na Broadwayu: w 2018 jako Larry Slade w przedstawieniu Eugene’a O’Neilla Zimna śmierć nadchodzi i w 2022 za rolę wujka Pecka w spektaklu How I Learned to Drive[13].

W 1980 zadebiutował na kinowym ekranie, grając Jerry’ego Maxwella, wesołego barmana i koszykarza w melodramacie Richarda Donnera Inside Moves na podstawie scenariusza Barry’ego Levinsona u boku Johna Savage’a i Diany Scarwid. Był wymieniony jako jeden z dwunastu „Obiecujących nowych aktorów roku 1980” w Screen World Johna Willisa, tom. 32[6]. Przełomem w karierze była rola doktora Jacka „Boomera” Morrisona, młodego lekarza, który zmaga się jako samotny rodzic po śmierci żony, w serialu medycznym NBC St. Elsewhere (1982–1988)[14]. W dramacie kryminalnym Michaela Cimino Godziny rozpaczy (Desperate Hours, 1990) wystąpił w roli kryminalisty Alberta. Rola Johna Bootha, pijanego kierowcy i sprawcy wypadku, który zabił 10-latkę i skazany zostaje na kilka lat więzienia w dramacie psychologicznym Seana Penna Obsesja (The Crossing Guard, 1995) przyniosła mu nominację do Independent Spirit Awards w kategorii najlepsza drugoplanowa rola męska[15]. Wystąpił w dramacie fantasy Franka Darabonta Zielona mila (The Green Mile, 1999) jego strażnik więzienny Brutus „Brutal” Howell, dramacie sensacyjnym Taylora Hackforda Dowód życia (Proof of Life, 2000) w roli porwanego męża Meg Ryan i dramacie sportowym The Slaughter Rule (2001) jako twardy trener piłki nożnej Gedeon „Gid” Ferguson.

Za rolę detektywa Michaela Trittera z toporem do grindowania w kilku odcinkach serialu Fox Dr House (House M.D., 2004–2007) otrzymał nominację do nagrody Emmy[16]. Złamał kilka palców podczas sceny walki jako Robert Turner, sąsiad głównego bohatera (Shia LaBeouf), którego trójka nastolatków podejrzewa o morderstwa w dreszczowcu D.J. Caruso Niepokój (Disturbia, 2007), ale pozostał na planie i dokończył ujęcie[6]. Po raz drugi zdobył nagrodę Emmy, grając George’a Washingtona w miniserialu HBO John Adams (2008)[16].

Życie prywatne

19 czerwca 1982 poślubił pisarkę Susan Wheeler Duff von Moschzisker[17], z którą ma troje dzieci – córkę Elizę oraz bliźniaki, Benjamina i Samuela[18]. W 1994 przeprowadził się z rodziną do Filadelfii po trzęsieniu ziemi w Kalifornii, aby być blisko rodziny żony[6].

Filmografia

  • St. Elsewhere (1982-1988)
  • Powrót Maxa Dugana (Max Dugan Returns, 1983)
  • Prorocze sny (When Dreams Come True, 1985)
  • Morderstwo płatne z góry (Downpayment on Murder, 1987)
  • Braterstwo Róży (Brotherhood of the Rose, 1989)
  • Płonący krzyż (Cross of Fire, 1989)
  • Godziny rozpaczy (Desperate Hours, 1990)
  • Indiański biegacz (The Indian Runner, 1991)
  • Męskie opowieści (Two-Fisted Tales, 1991)
  • Krzyk na pustkowiu (Cry in the Wild: The Taking of Peggy Ann, 1991)
  • Katastrofa na Alasce (Dead Ahead: The Exxon Valdez Disaster, 1992)
  • Cud na autostradzie (Miracle on Interstate 880, 1993)
  • Synalek (The Good Son, 1993)
  • Niesamowite dzieciaki II (Magic Kid II, 1994)
  • Ucieczka gangstera (The Getaway, 1994)
  • Pożeracze czasu (The Langoliers, 1995)
  • 12 małp (Twelve Monkeys, 1995)
  • Obsesja (The Crossing Guard, 1995)
  • Tecumseh - ostatni wojownik (Tecumseh: The Last Warrior, 1995)
  • Krytyczna terapia (Extreme Measures, 1996)
  • Twierdza (The Rock, 1996)
  • Długi pocałunek na dobranoc (The Long Kiss Goodnight, 1996)
  • Kontakt (Contact, 1997)
  • George B (George B., 1997)
  • Negocjator (The Negotiator, 1998)
  • Zielona mila (The Green Mile, 1999)
  • Wariatka z Alabamy (Crazy in Alabama, 1999)
  • A.W.O.L. (1999)
  • Przynęta (Bait, 2000)
  • Tańcząc w ciemnościach (Dancer in the Dark, 2000)
  • Dowód życia (Proof of Life, 2000)
  • Kraina wiecznego szczęścia (Hearts in Atlantis, 2001)
  • Z dziennika księdza (Diary of a City Priest, 2001)
  • Podwójna wizja (Shuang tong, 2002)
  • Nocny kurs (Hack, 2002-2004)
  • The Slaughter Rule (2002)
  • Down in the Valley (2005)
  • Nearing Grace (2005)
  • Dreamer: Inspired by a True Story (2005)
  • 16 przecznic (16 Blocks) (2006)
  • Dr House (House) (2006)
  • A.W.O.L (2007)
  • Hounddog (2007)
  • Niepokój (Disturbia) (2007)
  • Ocaleni (Passengers) (2008)
  • The Hurt Locker. W pułapce wojny (2008)
  • John Adams (2008)
  • World War Z (2013)
  • The Boy (2015)
  • Wstrząs (Concussion) (2015)

Przypisy

  1. David Morse (ang.). Listal. [dostęp 2021-11-21].
  2. David Morse Pictures (ang.). FanPix.Net. [dostęp 2022-05-26].
  3. David Morse Biography (1953–) (ang.). Filmreference. [dostęp 2022-05-26].
  4. Patricia Sheridan: Patricia Sheridan's Breakfast With ... David Morse (ang.). Pittsburgh Post-Gazette, 2008-06-23. [dostęp 2022-05-26].
  5. David Morse What Nationality (ang.). Ethnicity of Celebs. [dostęp 2022-05-26].
  6. a b c d e David Morse Trivia (ang.). FamousFix. [dostęp 2022-05-26].
  7. William Esper Studio for Acting (ang.). NYCastings. [dostęp 2022-05-26].
  8. Lucia Bozzola: David Morse Biography (ang.). AllMovie. [dostęp 2022-05-26].
  9. Frank Rich: Jonathan Bolt’s „Threads”, at the Circle Repertory Company (ang.). „The New York Times”, 1981-10-26. [dostęp 2022-05-26].
  10. David Morse (ang.). lortel.org. [dostęp 2022-05-26].
  11. Maya Phillips: ‘How I Learned to Drive’ Review: Many Miles to Go Before a Reckoning (ang.). „The New York Times”, 2022-04-19. [dostęp 2022-05-26].
  12. David Morse (ang.). Internet Off-Broadway Database. [dostęp 2022-05-26].
  13. David Morse (ang.). Internet Broadway Database. [dostęp 2022-05-26].
  14. David Morse (ang.). Rotten Tomatoes. [dostęp 2022-05-26].
  15. David Morse Awards (ang.). AllMovie. [dostęp 2022-05-26].
  16. a b David Morse Awards (ang.). FamousFix. [dostęp 2022-05-26].
  17. David Morse Relationships (ang.). FamousFix. [dostęp 2022-05-26].
  18. David Morse Biography (ang.). Unofficial David Morse websit. [dostęp 2022-05-26].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

David Morse (2015).jpg
Autor: Greg2600, Licencja: CC BY-SA 2.0
The Negotiator, The Langoliers