25 września 2005 zadebiutował w konkursie FIS Cup, w Bischofshofen zajmując 33. pozycję. 14 stycznia 2006 zdobył pierwsze punkty w tym cyklu po zajęciu 22. miejsca w konkursie w Harrachovie. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2006, zajmując 42. miejsce indywidualnie i 7. w drużynie[7]. 18 marca 2007 po raz pierwszy wystartował w zawodach Pucharu Kontynentalnego, zajmując 26. pozycję w konkursie w Zakopanem[8].
W sezonie 2008/2009 trzykrotnie stawał na podium zawodów FIS Cup. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata Juniorów 2009, zajmując 33. miejsce. 16 stycznia 2009 zadebiutował w Pucharze Świata, w zawodach w Zakopanem zajmując 49. pozycję[9].
W sezonie 2009/2010 Kubacki zdobył pierwsze w karierze punkty Letniego Grand Prix, zajmując 22. pozycję w zawodach w Hakubie. Stanął również na podium zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego na Alpensia Jumping Park w Korei Południowej. W zimowej części sezonu startował głównie w Pucharze Kontynentalnym. Wystąpił też czterokrotnie w konkursach Pucharu Świata. Najwyższym miejscem zajętym przez Kubackiego w tym cyklu była 32. pozycja z Sapporo. W swoim ostatnim występie na mistrzostwach świata juniorów zajął 31. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[10].
Lata 2010–2012
W lipcu 2010 występował w Letnim Pucharze Kontynentalnym, dwukrotnie zajmując miejsca na podium. Wystartował we wszystkich konkursach Letniego Grand Prix 2010. Indywidualnie sześć z nich ukończył w pierwszej dziesiątce. Dwukrotnie – 28 i 29 sierpnia w Hakubie – stawał na podium po zajęciu drugiej pozycji. W pierwszym konkursie został pokonany jedynie przez Daiki Itō, zaś w drugim przez Kamila Stocha. Zajął również 1. miejsce w konkursie drużynowym LGP w Hinterzarten[11]. Letnie Grand Prix zakończył na 5. pozycji w klasyfikacji generalnej[12].
Zimą 2010/2011 Kubacki zgłoszony został do piętnastu konkursów Pucharu Świata. W żadnym z nich nie udało mu się zdobyć punktów. Siedmiokrotnie odpadał w kwalifikacjach (z których jedne, w Harrachovie, decydowały o obsadzeniu dwóch konkursów). Tyle samo zanotował nieudanych startów w konkursie głównym. Najlepszym miejscem Kubackiego było, podobnie jak w poprzednim sezonie, 32., tym razem zajęte w Engelbergu. Od końca stycznia startował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 13. miejscu w Brotterode[11].
W Letnim Grand Prix 2011 Kubacki osiągnął gorsze rezultaty niż rok wcześniej, najwyższym jego miejscem w konkursie indywidualnym było 15. z Zakopanego. W Letnim Pucharze Kontynentalnym raz zajął 3. pozycję. Zimą ponownie nie zdobył punktów Pucharu Świata. W cyklu startował na początku sezonu, w dziewięciu próbach czterokrotnie awansując do pierwszej serii, a w najlepszym występie zajmując 34. miejsce. W drugiej części sezonu występował w Pucharze Kontynentalnym, najwyżej sklasyfikowanym będąc na 14. miejscu w Zakopanem[13].
Sezon 2012/2013
Lato 2012 Kubacki rozpoczął od miejsc na podium w Pucharze Kontynentalnym. W Letnim Grand Prix 2012 czterokrotnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce: w Courchevel był 5., w Hinterzarten 6., w pierwszym konkursie w Hakubie ponownie 5., zaś 26 sierpnia 2012 po raz trzeci w karierze zajął miejsce na podium zawodów Letniego Grand Prix, kończąc na 3. pozycji drugi konkurs w Hakubie[14]. Cały cykl ukończył na 8. pozycji[12].
1 grudnia 2012 po raz pierwszy w karierze zdobył punkty Pucharu Świata, zajmując 22. miejsce w konkursie w Ruce. W kolejnych tygodniach regularnie zajmował miejsca w trzydziestce cyklu, 15 grudnia w Engelbergu sklasyfikowany został na najwyższej w sezonie, 9. pozycji. Od stycznia zaczął osiągać gorsze rezultaty, zdobywając punkty w 8 spośród 17 startów w Pucharze Świata w tej części sezonu. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. W konkursach indywidualnych zajął 31. miejsce na skoczni normalnej i 20. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zdobył, wraz z Maciejem Kotem, Piotrem Żyłą i Kamilem Stochem, brązowy medal[14], pierwszy w historii reprezentacji Polski w zawodach drużynowych[15]. Sezon 2012/2013 Pucharu Świata Kubacki ukończył na 36. pozycji ze 142 punktami[16].
Lata 2013–2015
W Letnim Grand Prix 2013 Kubacki wystartował w 5 konkursach, dwukrotnie zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej cyklu ze 116 punktami uplasował się na 24. pozycji[12]. W sezonie 2013/2014 Pucharu Świata jego najlepszą pozycją było 17. miejsce, zajęte trzykrotnie w konkursach rozgrywanych w grudniu w Titisee-Neustadt i Engelbergu. Najczęściej w zawodach cyklu zajmował miejsca w czwartej dziesiątce[17]. W klasyfikacji generalnej sezon ukończył na 49. miejscu z 87 punktami[16]. Został również zgłoszony do startu na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2014. Wystąpił tam tylko podczas konkursu indywidualnego na skoczni normalnej, gdzie po skoku na 97,5 metra uplasował na 32. pozycji[17].
W Letnim Grand Prix 2014 najlepszą lokatą Kubackiego było 12. miejsce w szwajcarskim Einsiedeln. W sezonie zimowym 2014/2015 początkowo startował w Pucharze Świata, jednak w zawodach rozgrywanych od listopada do stycznia tylko czterokrotnie znalazł się w najlepszej trzydziestce konkursu indywidualnego. Najwyżej sklasyfikowany został na 16. miejscu w Zakopanem. Od lutego startował głównie w Pucharze Kontynentalnym, pięciokrotnie w trakcie sezonu zajmując w nim miejsce na podium. W tym czasie Kubacki otrzymał też powołanie na Mistrzostwa Świata w Narciarstwie Klasycznym 2015. Wystąpił tam jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni dużej, w którym zajął 29. miejsce[18]. Puchar Świata 2014/2015 Kubacki ukończył na 53. pozycji w klasyfikacji generalnej z 35 punktami[16].
Sezon 2015/2016
Przed sezonem 2015/2016 Kubacki został przesunięty z kadry A reprezentacji Polski do kadry B[19]. Na początku sierpnia zwyciężył w dwóch pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2015, rozgrywanych w Wiśle i Hinterzarten. W kolejnych zawodach cyklu jeszcze dwukrotnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce[20], a w klasyfikacji generalnej ukończył go na 5. pozycji[12]. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2015 trzykrotnie stawał na podium, w tym dwa razy na najwyższym jego stopniu[20]. Pozwoliło mu to zająć 2. miejsce w klasyfikacji generalnej[21].
Od początku sezonu 2015/2016 Pucharu Świata Kubacki startował w tym cyklu, początkowo uzyskując słabe rezultaty. W grudniu dwukrotnie zdobył punkty za miejsca w trzeciej dziesiątce. Po zawodach Turnieju Czterech Skoczni, na których w trzydziestce znalazł się raz, w Innsbrucku, przesunięty został do kadry na Puchar Kontynentalny w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w jednym z konkursów zajął 2. miejsce. Powołany został na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2016 i zajął na nich 15. pozycję indywidualnie i 5. w drużynie. Pierwsze po mistrzostwach zawody Pucharu Świata, w Zakopanem, ukończył na 16. miejscu. Do końca sezonu wystąpił we wszystkich zawodach cyklu, regularnie zdobywając punkty, w większości za miejsca w trzeciej dziesiątce. Najwyżej w sezonie sklasyfikowany został 23 lutego w Kuopio, na 7. pozycji[20]. Sezon ukończył na 29. miejscu w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata ze 182 punktami[16].
Sezon 2016/2017
Przed sezonem 2016/2017 Kubacki powrócił do kadry A reprezentacji Polski[22]. W sześciu startach w Letnim Grand Prix 2016 trzykrotnie zakończył zawody w pierwszej dziesiątce, w tym raz na podium – 1 października był drugi w Hinzenbach[23]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 13. pozycji[12].
Sezon 2016/2017 Pucharu Świata Kubacki rozpoczął od 16. miejsca w Ruce. W kolejnych tygodniach indywidualnie zajmował miejsca w drugiej dziesiątce[23], zaś 3 grudnia w Klingenthal był członkiem zespołu, który odniósł pierwsze w historii reprezentacji Polski zwycięstwo w konkursie drużynowym PŚ[24]. W 65. Turnieju Czterech Skoczni zajął 15. miejsce w klasyfikacji generalnej[16], w poszczególnych konkursach zajmując pozycje pomiędzy szesnastą i dwudziestą. 22 stycznia w Zakopanem zajął 8. miejsce, pierwsze w sezonie w pierwszej dziesiątce PŚ indywidualnie, 28 stycznia w Willingen po raz drugi wygrał w konkursie drużynowym. Na próbie przedolimpijskiej w Pjongczangu był 19. na skoczni dużej i 8. na normalnej[23].
Został zgłoszony do startu na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie, zarówno w konkursie na skoczni normalnej, jak i na skoczni dużej zajął 8. pozycję[23], natomiast w konkursie drużynowym, wraz z Piotrem Żyłą, Maciejem Kotem i Kamilem Stochem, wywalczył złoty medal, pierwszy w historii reprezentacji Polski w konkursach drużynowych mistrzostw świata[25]. Raw Air 2017 zakończył na 18. pozycji[16], a w kończących sezon zawodach w Planicy był 23. i 15. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2016/2017 Kubacki znalazł się na 19. miejscu z 345 punktami[16].
Sezon 2017/2018
W trzech pierwszych konkursach indywidualnych Letniego Grand Prix 2017, rozgrywanych w lipcu w Wiśle i Hinterzarten oraz w sierpniu w Courchevel, zajmował pierwsze miejsca. W kolejnych czterech nie wystartował, a w kończących cykl zawodach w Hinzenbach i Klingenthal odniósł kolejne dwa zwycięstwa[26], tym samym wygrywając cały cykl[12]. Został drugim zawodnikiem, po Takanobu Okabe (LGP 1994), który zwycięstwo w Letnim Grand Prix odniósł, wygrywając równocześnie we wszystkich konkursach, w których brał udział[27].
W pierwszych tygodniach sezonu 2017/2018 Pucharu Świata Kubacki zajmował miejsca w pierwszej i drugiej dziesiątce. 30 grudnia 2017 otwierający 66. Turniej Czterech Skoczni konkurs w Oberstdorfie ukończył na 3. pozycji, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata[26]. Cały turniej ukończył na 6. miejscu[16]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2018. W konkursie indywidualnym zajął 10. miejsce, a w zawodach drużynowych, wraz z Piotrem Żyłą, Stefanem Hulą i Kamilem Stochem, zdobył brązowy medal. 3 lutego 2018 w Willingen po raz drugi stanął na podium indywidualnych zawodów Pucharu Świata, zajmując 3. pozycję[26].
Wystąpił na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich 2018. Zajął 3. miejsce w kwalifikacjach do konkursu na skoczni normalnej, wygrał też jeden z treningów. W samych zawodach, skacząc w najgorszych warunkach wietrznych w całej stawce, oddał krótką próbę w pierwszej serii, w efekcie kończąc konkurs na 35. miejscu. Na skoczni dużej indywidualnie zajął 10. pozycję[26]. W konkursie drużynowym, wraz z Maciejem Kotem, Hulą i Stochem zdobył brązowy medal, pierwszy dla reprezentacji Polski w konkursach drużynowych igrzysk olimpijskich[28]. W marcowych zawodach Pucharu Świata czterokrotnie zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce indywidualnie. Konkurs w Lillehammer 13 marca w ramach Raw Air 2018 ukończył na 2. pozycji, po raz trzeci w sezonie stając na podium cyklu[26]. W klasyfikacji generalnej sezon 2017/2018 Pucharu Świata zakończył na 9. miejscu z 633 punktami[16].
Sezon 2018/2019
Dawid Kubacki ze złotym medalem MŚ 2019
W Letnim Grand Prix 2018 Kubacki wystąpił w 6 konkursach indywidualnych, we wszystkich zajmując miejsca w pierwszej dziesiątce. Raz stanął na podium – był 3. w drugich zawodach w Râșnovie[29]. W klasyfikacji generalnej cykl zakończył na 8. pozycji[12].
Sezon 2018/2019 Pucharu Świata rozpoczął od 8. miejsca w Wiśle. 1 stycznia 2019 po raz pierwszy w sezonie stanął na podium indywidualnego konkursu cyklu, zajmując 3. miejsce w konkursie 67. Turnieju Czterech Skoczni w Garmisch-Partenkirchen. 5 dni później był 2. w Bischofshofen[29]. Cały turniej zakończył na 4. miejscu w klasyfikacji generalnej[16]. 12 stycznia 2019 zajął 2. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Val di Fiemme, a dzień później odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w zawodach cyklu, wyprzedzając bezpośrednio Stefana Krafta i Kamila Stocha. Na początku lutego dwukrotnie zajmował miejsca na podium konkursów w lotach narciarskich w Oberstdorfie: pierwszego dnia ukończył zawody na 2., a trzeciego na 3. lokacie[29].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019. Na skoczni dużej zajął 12. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[29]. W rozgrywanych 1 marca 2019 zawodach indywidualnych na skoczni normalnej zdobył złoty medal: w odbywającym się w zmiennych warunkach pogodowych konkursie po pierwszej serii zajmował 27. pozycję, ze stratą 19,2 punktu do lidera Ryōyū Kobayashiego. W drugiej serii Kubacki oddał najdłuższy skok zawodów (104,5 m), co pozwoliło mu na odrobienie strat i zwycięstwo w całym konkursie[30]. Dzień później znalazł się w składzie reprezentacji Polski w jej pierwszym występie w konkursie mieszanym na mistrzostwach świata. Wraz z Kingą Rajdą, Kamilą Karpiel oraz Kamilem Stochem zajął 6. miejsce[31].
W marcowych zawodach Pucharu Świata zajmował głównie lokaty w pierwszej dziesiątce. Najwyżej klasyfikowany był na 6. pozycji[29]. Cały sezon zakończył na 5. miejscu w klasyfikacji generalnej z 988 punktami. Również w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2018/2019 znalazł się na 5. pozycji[16].
Sezon 2019/2020 Pucharu Świata rozpoczął od 7. miejsca w Wiśle. Po raz pierwszy stanął na podium konkursu indywidualnego cyklu w rozpoczynających 68. Turniej Czterech Skoczni zawodach w Oberstdorfie, gdzie zajął 3. pozycję. Na 3. miejscu ukończył również konkurs w Garmisch-Partenkirchen, w Innsbrucku był 2., a w Bischofshofen zwyciężył[32]. Tym samym odniósł również triumf w całym turnieju – z notą 1131,6 pkt wyprzedził bezpośrednio Mariusa Lindvika i Karla Geigera. Został trzecim Polakiem w historii (po Adamie Małyszu i Kamilu Stochu), który wygrał TCS[33].
Pomiędzy 11 stycznia a 1 lutego 2020 w zawodach Pucharu Świata kolejno zajął dwukrotnie trzecie miejsce w Predazzo, dwukrotnie zwyciężył w Titisee-Neustadt, a następnie zajął trzecią pozycję w Zakopanem oraz w pierwszym konkursie w Sapporo. W kolejnym konkursie był 6., tym samym kończąc serię 10 miejsc na podium. W dalszej części sezonu najczęściej kończył zawody w pierwszej dziesiątce, jednak poza czołową trójką. Najwyżej klasyfikowany był na 4. lokacie w Râșnovie[32]. Puchar Świata 2019/2020 zakończył na 4. pozycji w klasyfikacji generalnej z 1169 punktami. Trzeci Ryōyū Kobayashi wyprzedził Kubackiego o 9 punktów[16].
15 stycznia 2021 otrzymał statuetkę Nordic Ski King (Nordischer Skikönig, Króla Narciarstwa Klasycznego) za rok 2020, przyznawaną od 1996 przez Forum Nordicum, międzynarodowe gremium skupiające dziennikarzy zajmujących się sportami zimowymi[34].
Sezon 2020/2021
Tę sekcję należy dopracować:
od 2021-04 → zweryfikować treść i dodać przypisy, od 2021-04 → poprawić błędy językowe lub stylistyczne (pomoc: powszechne błędy językowe). Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tej sekcji. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tej sekcji.
W ramach Letniego Grand Prix 2020 rozegrano tylko dwa konkursy w Wiśle w których dwukrotnie zwyciężył. Tym samym zwyciężył również w klasyfikacji generalnej cyklu[12].
W pierwszym konkursie 69. Turnieju Czterech Skoczni zajął 15. miejsce w Oberstdorfie. W Garmisch-Partenkirchen podczas treningu skoczył 144 m, pobijając tym samym rekord skoczni, ale w wyniku przepisów nie został on ustanowiony. W drugiej serii konkursowej ponownie oddał skok na 144 m i oficjalnie ustanowił nowy rekord, zabierając poprzedni rekord, należący do Simona Ammanna[37]. Tym samym zwyciężył zawody, wygrywając nad drugim Halvorem Egnerem Granerudem i trzecim Piotrem Żyłą. W Innsbrucku zajął 3. miejsce, tuż za drugim Anže Laniškiem i pierwszym Kamilem Stochem. W Bischofshofen uplasował się na 15. pozycji. Tym samym zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej turnieju.
Podczas zawodów drużynowych w Zakopanem wraz z Kamilem Stochem, Piotrem Żyłą i Andrzejem Stękałą uplasował się na drugim miejscu, tuż za reprezentacją Austrii. Również w konkursie drużynowym w Lahti w tym samym składzie zajął 2 miejsce. Podczas konkursu w Klingenthal w drugiej serii oddał skok na odległość 146 m. Po tym skoku w końcowej klasyfikacji konkursu uplasował się na 7. pozycji. Wygrał prolog przed konkursem w Zakopanem.
Klasyfikację generalną Pucharu Świata 2020/21 zakończył na 8. pozycji[38]. W końcowej klasyfikacji Pucharu Świata w lotach narciarskich 2020/2021 znalazł się na 19. pozycji.
Postanowieniem prezydenta RPAndrzeja Dudy z 29 sierpnia 2019 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polskiza wybitne osiągnięcia sportowe, za zasługi w działalności na rzecz propagowania i krzewienia kultury fizycznej[3]. Udekorowany 21 września 2019 podczas gali z okazji 100-lecia PZN.
Życie prywatne
1 maja 2019 skoczek narciarski wziął ślub z Martą Majcher[48]. 29 grudnia 2020 urodziła im się córka Zuzanna[49].
↑Ze względu na rozegranie jedynie dwóch konkursów indywidualnych w ramach LGP 2020 nie została przyznana nagroda dla triumfatora klasyfikacji generalnej.
Soczi/Krasnaja Polana
Pjongczang
Val di Fiemme/Predazzo
Falun
Lahti
Seefeld/Innsbruck
Oberstdorf
Planica
Szczyrbskie Jezioro
Lillehammer
Zakopane
Sapporo
Courchevel
Râșnov
Engelberg
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
Złoty medal
Srebrny medal
Brązowy medal
