Dawka naturalna

Dawka naturalna – dawka promieniowania jonizującego otrzymywana przez każdy żywy organizm z uwagi na promieniotwórczość naturalną, czyli pochodzącą z naturalnych źródeł promieniowania, takich jak promieniowanie kosmiczne, promieniotwórczość naturalna skorupy ziemskiej, naturalne izotopy promieniotwórcze w wytworach człowieka (np. farby świecące) lub nawozy fosforowe[1][2].

Przeciętny Polak otrzymuje roczną dawkę w wysokości ok. 3 mSv[a], z czego ok. 3/4 przypada na źródła naturalne, a reszta to głównie diagnostyka medyczna. Około połowy dawki naturalnej stanowi promieniowanie radonu[3]. Najbogatsze w radon tereny Polski to Sudety (sztolnia w Kowarach), a także Górnośląskie Zagłębie Węglowe[1]. Dawkę naturalną przyjmowaną przez człowieka w ciągu całego życia ocenia się na 150–300 mSv[2].

Uwagi

  1. ↑ W niektórych krajach Europy promieniowanie naturalne jest dwukrotnie wyższe niż w Polsce.

Przypisy

  1. ↑ a b Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).
  2. ↑ a b dawka promieniowania jonizującego, naturalna. W: Encyklopedia techniki. Chemia. Warszawa: WNT, 1965, s. 156.
  3. ↑ Państwowa Agencja Atomistyki: Raport Roczny Działalność Prezesa Państwowej Agencji Atomistyki oraz ocena stanu bezpieczeństwa jądrowego i ochrony radiologicznej w Polsce w 2013 roku. PAA, 2014-08-11. [dostęp 2014-08-13]. (pol.).