Dekret o ziemi

Dekret o ziemi (ros. Декрет о земле) - sowiecki akt prawny uchwalony 8 listopada 1917 r. przez II Ogólnorosyjski Zjazd Rad Delegatów Robotniczych i Żołnierskich. Dekret wprowadza zniesienie własności prywatnej i nacjonalizację ziemi^[1].

Twórca

Włodzimierz Lenin (1870 - 1924)

Włodzimierz Lenin (1870-1924) - rosyjski rewolucjonista i przywódca ruchu komunistycznego; teoretyk marksizmu i pierwszy przywódca Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich; za działalność rewolucyjną w 1897 r. został zesłany na Syberię; w 1903 r. na II Zjeździe Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji doprowadził do jej podziału na bolszewików, nad którymi objął kierownictwo, i mienszewików; w czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii; do Petersburga wrócił po rewolucji lutowej 1917 r.; 17 listopada 1917 r. przejął kierownictwo zbrojnego puczu bolszewickiego w Piotrogrodzie i zapoczątkował rewolucję październikową; został przewodniczącym Rady Komisarzy Ludowych; w marcu 1919 r. uczestniczył w utworzeniu Międzynarodówki Komunistycznej (Kominternu); w 1921 r. wprowadził program gospodarczy pod nazwą Nowa Ekonomiczna Polityka (NEP); w 1922 r. zainicjował utworzenie Związku Socjalistycznych Republik Ludowych, nad którym objął kierownictwo^[2].

Tworzenie dekretu

Przyczyna

Dekret o ziemi (1917)

Wstępem była rewolucja październikowa, zakończyła się zwycięstwem bolszewików. Konsekwencją zwycięstwa było powstanie 25 października 1917 r. Rady Komisarzy Ludowych na czele z Leninem. Nowy rząd ogłosił dwa dekrety o pokoju i o ziemi.

Postanowienia dekretu

Nakazywał podzielenie dużych majątków ziemskich pomiędzy miliony chłopskich rodzin. Tym samym bolszewicy przyjęli po prostu projekt programu rolnego eserowców^[3], była to wzorcowa Instrukcja Chłopska, przewidującą: zakaz sprzedaży, dzierżawienia i zastawiania ziemi, jej nacjonalizację — ziemia uznana za dobro nar.; gospodarstwa wzorowe przekazywane wraz z inwentarzem wielkich majątków państwu lub wspólnotom chłopskim (obszczina); prawo do użytkowania ziemi przyznane wszystkim obywatelom Rosji pod warunkiem uprawiania jej pracą rąk własnych, rodziny, ewentualnie w formie stowarzyszonej; zakaz pracy najemnej, swobodę wyboru form użytkowania ziemi; wyłączenie z konfiskaty gruntów drobnych gospodarstw prywatnych^[4].

Obowiązywanie dekretu

Ogłasza się go jako ustawę tymczasową, która do chwili zwołania Zgromadzenia Ustawodawczego wchodzi w życie^[5].

Przypisy

Bibliografia

• Chojnowski Andrzej, Manikowska Halina, Vademecum maturzysty historia, Warszawa 1995.
• Mawdsley Evan, Wojna Domowa w Rosji 1917-1920, Warszawa 2010.
• Sierpowski Stanisław, Źródła do historii powszechnej okresu międzywojennego. Tom 1. 1917-1926, Poznań 1989.