Delta 1000
| Rodzina rakiet nośnych Delta | |
 Start Delty 1910 z satelitą OSO-8 | |
| Producent | |
|---|---|
| Koszt wystrzelenia | 26,49 mln USD (kurs z 1985) |
| Data pierwszego startu | 23 września 1972 |
| Data ostatniego startu | 21 czerwca 1975 |
| Statystyki | |
| Wszystkie starty | 8 |
| Udane starty | 8 (100%) |
| Nieudane starty | 0 |
| Zdolność wynoszenia | 635 kg na GTO[2] |
| Siła ciągu przy starcie | 2287,5 kN |
| Wymiary | |
| Długość | 35 m |
| Średnica | 2,44 m |
| Masa całkowita | 130 286 kg |
| Stopnie rakiety | |
| Stopień 0. | |
| Stopień 1. | Thor ELT |
| Stopień 2. | |
| Stopień 3. | |
| Stopień 4. | Star-37D/E (opcjonalnie) |
Delta 1000 – seria amerykańskich rakiet nośnych Delta, oblatana w latach 1972–1975. Była to pierwsza seria rakiet Delta wykorzystująca stopień Thor ELT, będący wydłużoną do 22,4 m wersją rakiety Thor.
Część rakiet tej serii uzyskała nazwę Straight Eight (dosłownie: prosta ósemka). Nazwa ta odnosiła się do średnicy drugiego stopnia rakiety oraz przestrzeni ładunkowej, wynoszącej 8 stóp (ok. 2,44 m), czyli tyle samo co centralny człon rakiety[2].
System oznakowania
- Pierwsza cyfra (model stopnia centralnego i silników pomocniczych):
- 1: Thor ELT (silnik MB-3-3), Castor 2
- Druga cyfra (liczba silników pomocniczych):
- 4: cztery silniki
- 6: sześć silników
- 9: dziewięć silników
- Trzecia cyfra (model stopnia górnego):
- 0: Delta-F (silnik AJ-10-118F)
- 1: Delta-P (silnik TR-201)
- Czwarta cyfra (model opcjonalnego silnika ucieczkowego):
- 0: brak
- 3: Star-37D
- 4: Star-37E
Starty
- 23 września 1972, 13:20 GMT; konfiguracja 1604; s/n Delta 90; miejsce startu: Cape Canaveral Air Force Station (SLC-17B), USA
Ładunek: Explorer 47; Uwagi: start udany - 10 listopada 1972, 01:14 GMT; konfiguracja 1914; s/n Delta 92; miejsce startu: Cape Canaveral Air Force Station (SLC-17B), USA
Ładunek: Anik A1; Uwagi: start udany – błędne oznaczenie, użyty został stopień Delta-F. - 20 kwietnia 1973, 23:47 GMT; konfiguracja 1914; s/n Delta 94; miejsce startu: Cape Canaveral Air Force Station (SLC-17B), USA
Ładunek: Anik A2; Uwagi: start udany - 10 czerwca 1973, 14:13 GMT; konfiguracja 1913; s/n Delta 95; miejsce startu: Cape Canaveral Air Force Station (SLC-17B), USA
Ładunek: Explorer 49; Uwagi: start udany - 26 października 1973, 02:26 GMT; konfiguracja 1604; s/n Delta 97; miejsce startu: Cape Canaveral Air Force Station (SLC-17B), USA
Ładunek: Explorer 50; Uwagi: start udany - 16 grudnia 1973, 06:18 GMT; konfiguracja 1900; s/n Delta 99; miejsce startu: Vandenberg Air Force Base (SLC-2W), USA
Ładunek: Explorer 51; Uwagi: start udany - 10 kwietnia 1975, 23:50 GMT; konfiguracja 1410; s/n Delta 109; miejsce startu: Vandenberg Air Force Base (SLC-2W), USA
Ładunek: GEOS-C; Uwagi: start udany - 21 czerwca 1975, 11:43 GMT; konfiguracja 1610; s/n Delta 112; miejsce startu: Cape Canaveral Air Force Station (SLC-17B), USA
Ładunek: OSO-8; Uwagi: start udany
Przypisy
- ↑ Mark Wade: Delta 1000. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2016-08-31].
- ↑ a b Ed Kyle: Extended Long Tank Delta. Space Launch Report, 9 kwietnia 2010. [dostęp 2016-08-31].
Media użyte na tej stronie
Delta launches OSO 8.jpg
NASA successfully launched more than 200 Earth-orbiting satellites, including Goddard's eighth Orbiting Solar Observatory aboard this Delta rocket on June 21,1975, at Cape Canaveral, Florida. The satellite-the final in a series of spacecraft specifically designed to look at the Sun in high-energy wavelength bands that scientists cannot see on Earth-gathered data on energy transfer in the Sun's hot, gaseous atmosphere and its 11-year sunspot cycle. Sunspots are cooler regions that appear as dark patches in the visible surface of the Sun and are more plentiful every 11 years. Flares and other powerful solar events that sometimes wreak havoc with Earth's communications systems also are associated with heightened sunspot activity. In addition to looking at the Sun, the satellite investigated celestial sources of X-rays in the Milky Way and beyond. It carried eight experiments.
NASA successfully launched more than 200 Earth-orbiting satellites, including Goddard's eighth Orbiting Solar Observatory aboard this Delta rocket on June 21,1975, at Cape Canaveral, Florida. The satellite-the final in a series of spacecraft specifically designed to look at the Sun in high-energy wavelength bands that scientists cannot see on Earth-gathered data on energy transfer in the Sun's hot, gaseous atmosphere and its 11-year sunspot cycle. Sunspots are cooler regions that appear as dark patches in the visible surface of the Sun and are more plentiful every 11 years. Flares and other powerful solar events that sometimes wreak havoc with Earth's communications systems also are associated with heightened sunspot activity. In addition to looking at the Sun, the satellite investigated celestial sources of X-rays in the Milky Way and beyond. It carried eight experiments.