Despotat Dobrudży

Despotat Dobrudży Добруджанско деспотство lub Карвунско деспотство
od lata 20 do końca XIV wieku
Język urzędowy	bułgarski
Stolica	Kawarna
Ustrój polityczny	Monarchia Feudalna
Typ państwa	księstwo feudalne
Głowa państwa	despota Iwanko
Utworzenie	Cesarstwo Bułgarskie ok. 1325
Zajęcie Wołoszczyznę	koniec XIV w.
Religia dominująca	Prawosławie

Despotat Dobrudży, Karwunsko despotstwo (bułg. Добруджанско деспотство, Карвунско деспотство; rum. Despotatul Dobrogei, Tara Cărvunei) – prawosławne bułgarskie księstwo feudalne istniejące w północno-wschodniej części Bułgarii pomiędzy latami 20 a końcem XIV wieku ze stolicą w Kawarnie.

Historia

Państwo zostało wydzielone z Drugiego państwa bułgarskiego pomiędzy 1325 a 1340 rokiem. Ziemie między dolnym Dunajem a Morzem Czarnym oderwał bojar Balik (zm. 1347). Po jego śmierci państwo odziedziczył jego brat Dobrotica. Dobrudży sprzyjało nadmorskie położenie i bliskość Bizancjum. Państwo zawarło traktaty handlowe z Genuą, Wenecją i cesarstwem Trapezuntu. W 1386 roku Dobrotica zmarł i został zastąpiony przez Iwankę, który w tym samym roku zawarł pokój ze Muradem I i przeniósł stolicę z Kaliakri do Warny, gdzie w 1387 roku podpisał traktat handlowy z Genuą w Perze. Bił srebrne i brązowe monety, aby zademonstrować swoją niezależność. W 1389 utracił tron w wyniku agresji Mirczy Starego, hospodara wołoskiego. Przy pomocy Turków odzyskał w 1393 roku tron. Ostatecznie Dobrudża straciła ponownie niezależność na rzecz Wołoszczyzny.

Władcy Dobrudży

• Balik ok. 1325–1347
• Dobrotica 1347–ok. 1386
• Iwanko ok. 1386–1389 i 1393–1399.

Bibliografia

• Tadeusz Wasilewski, Historia Bułgarii, wyd. 2 uzup. Wrocław: Ossolineum 1988, s. 108, 118-119.
• Iwan Bożiłow, Bułgaria [w:] Świat Bizancjum, t. 3: Bizancjum i jego sąsiedzi 1204-1453, pod redakcją Angeliki Laiou, Cécile Morisson, przeł. Andrzej Graboń, Kraków: Wydawnictwo WAM 2014, s. 390.