Dichlorometan

Dichlorometan
Ogólne informacje
Wzór sumarycznyCH2Cl2
Masa molowa84,93 g/mol
Wyglądprzezroczysta, lotna[2], bezbarwna ciecz[3]
Identyfikacja
Numer CAS75-09-2
PubChem6344
Podobne związki
Podobne związkichlorometan, trichlorometan, tetrachlorometan, difluorometan, dibromometan, dijodometan
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Dichlorometan, chlorek metylenu, CH
2
Cl
2
organiczny związek chemiczny z grupy halogenków alkilowych, chlorowa pochodna metanu. W temperaturze pokojowej i przy ciśnieniu atmosferycznym jest bezbarwną, szybko parującą cieczą. Ma charakterystyczny, słodkawy zapach.

Własności chemiczne

Jest substancją niepalną i mało reaktywną (na przykład mniej podatną od chloroformu na rozkład pod wpływem światła).

Zastosowania

Dichlorometan stosuje się głównie jako rozpuszczalnik do reakcji oraz ekstrakcji, a także mało polarny eluent w chromatografii cieczowej (w tym HPLC). Będąc znacznie mniej szkodliwym od chloroformu, w znacznym stopniu wyparł ten rozpuszczalnik z preparatyki organicznej.

Ze względu na niską temperaturę wrzenia jest używany w demonstracyjnych silnikach cieplnych opartych o małe różnice temperatur, takich jak pijący ptak[18].

Bezpieczeństwo

Jest najmniej szkodliwym z chlorowych pochodnych węglowodorów, ale jego duża lotność zwiększa niebezpieczeństwo zatrucia. Działa drażniąco na skórę i oczy oraz toksycznie po wchłonięciu przez drogi oddechowe lub połknięciu. Podejrzewa się go o właściwości kancerogenne. Wdychany, powoduje narkozę i utratę przytomności.

Przypisy

  1. P-61.3, [w:] Henri A. Favre, Warren H. Powell, Nomenclature of Organic Chemistry. IUPAC Recommendations and Preferred Names 2013 (Blue Book), Royal Society of Chemistry, International Union of Pure and Applied Chemistry, 2014, s. 656, DOI10.1039/9781849733069, ISBN 978-0-85404-182-4 (ang.).
  2. Farmakopea Polska VIII, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2008, s. 3491, ISBN 978-83-88157-53-0.
  3. a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  4. Haynes 2014 ↓, s. 5-196.
  5. a b c d e Methylene chloride, [w:] ChemIDplus [online], United States National Library of Medicine [dostęp 2012-06-30] (ang.).
  6. a b c Haynes 2014 ↓, s. 3-164.
  7. Haynes 2014 ↓, s. 5-166.
  8. a b c Haynes 2014 ↓, s. 6-62.
  9. a b c Haynes 2014 ↓, s. 6-231.
  10. Haynes 2014 ↓, s. 6-182.
  11. a b Haynes 2014 ↓, s. 6-94.
  12. Haynes 2014 ↓, s. 15-15.
  13. Haynes 2014 ↓, s. 9-55.
  14. a b Dichlorometan (ang.) w wykazie klasyfikacji i oznakowania Europejskiej Agencji Chemikaliów. [dostęp 2016-08-23].
  15. Haynes 2014 ↓, s. 16-16.
  16. Dichloromethane, karta charakterystyki wydana na obszar Polski, Alfa Aesar (Thermo Fisher Scientific), numer katalogowy L13089 [dostęp 2016-08-23].
  17. Haynes 2014 ↓, s. 16-18.
  18. Yakov Perelman, Physics for Entertainment Book 2, s. 175-178, ISBN 978-1401309213 [dostęp 2022-02-19] (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

GHS-pictogram-silhouete.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
GHS-pictogram-silhouette.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for substances hazardous to human health.
Dichloromethane.svg
dichloromethane; Methylene chloride, methylene dichloride, Solmethine, Narkotil, Solaesthin
Sample of dichloromethane.jpg
Autor: LHcheM, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sample of dichloromethane