Difluorek tlenu

Difluorek tlenu

Nazewnictwo Nomenklatura systematyczna (IUPAC) konst. difluorek tlenu[1] addyt. difluorydotlen[1]
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	OF2
Masa molowa	54,00 g/mol
Wygląd	bezbarwny gaz o mdłym zapachu[2]
Identyfikacja
Numer CAS	7783-41-7
PubChem	24547
InChI InChI=1S/F2O/c1-3-2 InChIKey UJMWVICAENGCRF-UHFFFAOYSA-N
Właściwości Gęstość 1,521 g/cm³ (w punkcie wrzenia)[2]; ciecz Rozpuszczalność w wodzie 68 cm³ gazowego OF 2/1 dm³ (0 °C)[3] Temperatura topnienia −223,8 °C[2] Temperatura wrzenia −144,75 °C[2] Temperatura rozkładu 200 °C[2] Punkt krytyczny −58 °C[2]; 4,95 MPa[2]; 0,5532 g/cm³[2]
Niebezpieczeństwa Globalnie zharmonizowany system klasyfikacji i oznakowania chemikaliów Wiarygodne źródła oznakowania tej substancji według kryteriów GHS są niedostępne. Numer RTECS RS2100000 Dawka śmiertelna LC50 1,5 ppm (mysz, wziewnie)
Podobne związki
Podobne związki	woda, tlenek chloru(I)
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Difluorek tlenu, OF
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy fluorków, w którym tlen znajduje się na II stopniu utlenienia.

W temperaturze pokojowej jest to bezbarwny gaz, rozpuszczalny w wodzie. Reaguje wybuchowo z parą wodną zgodnie ze schematem:

OF
2 + H
2O → 2HF + O
2

W temperaturze powyżej 260 °C rozkłada się na pierwiastki składowe.

Otrzymywany przez działanie fluorem na rozcieńczony roztwór wodorotlenku sodu:

2F
2 + 2NaOH → 2NaF + H
2O + OF
2

Difluorek tlenu można otrzymywać w sposób ciągły. Do zamkniętego naczynia wprowadza się od dołu wodny roztwór wodorotlenku sodowego, a poprzez dodatkową rurkę z góry – gazowy fluor na dno naczynia. Otworem z boku, w połowie wysokości naczynia, uchodzi wodny roztwór fluorku sodowego, zaś gazowy fluorek tlenu jeszcze jednym wyprowadzeniem na górze naczynia. Przy 4% roztworze wodorotlenku sodowego wydajność reakcji wynosi ok. 15%.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Difluorek tlenu, międzynarodowa karta bezpieczeństwa chemicznego, Międzynarodowa Organizacja Pracy  (pol. • ang.).