Dolina Sucha Chłabowska

Dolina Sucha – dolina reglowa w polskich Tatrach Zachodnich. Taka jest prawidłowa nazwa, trzeci człon nazwy (Chłabowska) został dodany tylko dla odróżnienia od innych Dolin Suchych. Jest to niewielka dolinka opadająca z Przełęczy między Kopieńcami (1109 m) w północnym (z odchyleniem na wschód) kierunku. Ma około 1 km długości i około 200 m poniżej drogi Oswalda Balzera uchodzi do Dolinki Chłabowskiej, stanowiąc jej zachodnią odnogę[1]. Ten ostatni jej odcinek znajduje się już w Rowie Podtatrzańskim, gdyż północną granicę Tatr prowadzi się tutaj umownie wzdłuż Drogi Oswalda Balzera. Niektórzy jednak prowadzą granicę inaczej (ścinając zakręty), tak więc według tych kryteriów cała dolinka znajduje się w obrębie Tatr[2].

Najwyższą częścią dolinki jest Polana między Kopieńcami. Jest pochyła, nachylona ku północy i od czasu zaprzestania wypasu zarasta lasem[2]. Poniżej Polany między Kopieńcami Sucha Dolina zamienia się w wąski jar, który niżej znów nieco rozszerza się. Na rozszerzeniu tym znajduje się długa i wąska polana Sucha Dolina[1]. Obydwie te polany dawniej należały do Hali Kopieniec[3]>. Poza tymi zarastającymi polankami cały obszar Suchej Doliny jest zalesiony i – jak wskazuje nazwa – suchy, tzn. brak w niej stałego potoku. Wody dnem doliny spływają tylko po większych opadach lub gwałtownych roztopach[2].

Brak w niej znakowanych szlaków turystycznych, istnieje natomiast gęsta sieć dróg i ścieżek, którymi chodzą i jeżdżą głównie robotnicy leśni i pracownicy Tatrzańskiego Parku Narodowego, na terenie którego znajduje się cała dolinka (łącznie z wylotem poniżej Drogi Oswalda Balzera)[4][2].

Przypisy

  1. a b Geoportal. Mapa lotnicza [dostęp 2022-04-16].
  2. a b c d Władysław Cywiński, Tatry. Kasprowy Wierch, t. 13, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2008, ISBN 83-7104-011-3.
  3. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
  4. Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.