Dom Marynarza w Szczecinie

Dom Marynarza

Główne wejście do budynku
Państwo	Polska
Województwo	zachodniopomorskie
Miejscowość	Szczecin
Adres	ul. Malczewskiego 10/12
Data otwarcia	1972 r.
Data zamknięcia	2002 r.
Architekt	Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński i Eugeniusz Wierzbicki
Położenie na mapie Szczecina Dom Marynarza
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Dom Marynarza
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego Dom Marynarza
53°26′08,9″N 14°33′40,7″E/53,435806 14,561306

Dom Marynarza w Szczecinie (pełna nazwa: Dom Marynarza Polskiej Żeglugi Morskiej) – placówka o charakterze hotelowo-kulturalnym przy ul. Malczewskiego 10/12 w Szczecinie. Dom Marynarza zapewniał opiekę socjalno-kulturalną oraz noclegi marynarzom wszystkich bander świata, którzy przebywali w Szczecinie a także, w miarę wolnych miejsc, osobom niezwiązanym z gospodarką morską. W 2002 gmach przeznaczono na akademik, a w 2018 został rozebrany.

Historia

Dom marynarza powstał w Szczecinie w drugiej połowie lat czterdziestych XX w. (dokładna data jego powołania nie jest znana - wiadomo jednak, że istniał już w 1949 r.)^[1]. Początkowo mieścił się przy ul. Malczewskiego 23, następnie został przeniesiony do budynku przy al. Wojska Polskiego 107^[1].

W 1972 r. Dom Marynarza został przeniesiony do nowo wybudowanego, okazałego kompleksu budynków przy ul. Malczewskiego 10/12 zajmując południową część działki pomiędzy ulicami: Malczewskiego, Matejki i Żubrów. Projekt budynku powstał w warszawskim Biurze Projektów Budownictwa Ogólnego, a jego autorami byli architekci: Wacław Kłyszewski, Jerzy Mokrzyński i Eugeniusz Wierzbicki^[1] (tzw. Tygrysy). Główną część kompleksu stanowił dwunastokondygnacyjny wieżowiec, w którym znalazło się 139 jedno- i dwuosobowych pokoi na 228 miejsc^[1]. W części niższej kompleksu znajdowała się restauracja, drink-bar, sala bilardowa, sala gimnastyczna, solarium i sauna. Na miejscu była także filia banku i wypożyczalnia samochodów. Inwestorem i właścicielem całości była Polska Żegluga Morska.

Dom Marynarza przygotowany do rozbiórki

Rozbiórka Domu Marynarza

W latach dziewięćdziesiątych XX w. w związku z przemianami gospodarczymi i znaczną redukcją polskiej floty handlowej gwałtownie zmniejszyła się liczba osób korzystających z Domu Marynarza. Spowodowało to podjęcie decyzji o jego likwidacji i przekazaniu gmachu w 2002 r. Uniwersytetowi Szczecińskiemu, który urządził w nim akademik^[1]. Oprócz akademika w budynku znalazło swoją siedzibę Akademickie Centrum Kultury z teatrem „Nie Ma”, zespołami chórowymi, muzycznymi i kabaretem, a także zorganizowano wystawę popularnonaukową „Eureka”^[1].

W 2012 r. Uniwersytet Szczeciński zaprzestał wykorzystywania wyższej części dawnego Domu Marynarza. Było to spowodowane spadkiem liczby studentów oraz zaostrzonymi przepisami przeciwpożarowymi – by im sprostać Uniwersytet musiałby przeprowadzić wielce kosztowną modernizację budynku, co okazało się nieopłacalne^[1][2]. W części niższej w latach 2014–2017 funkcjonował Instytut Filologii Germańskiej Uniwersytetu Szczecińskiego^[3].

W 2018 r. budynek został sprzedany za ponad 16 milionów złotych prywatnemu inwestorowi, który przystąpił do jego rozbiórki^[2].

Przypisy