Dom z papieru

Dom z papieru
hiszp. La casa de papel
Ilustracja
Logo serialu
Inny tytuł

ang. Money Heist

Gatunek

sensacyjny
kryminalny
(heist film)
dreszczowiec

Kraj produkcji

Hiszpania

Oryginalny język

hiszpański

Twórcy

Álex Pina

Główne role

Úrsula Corberó
Álvaro Morte

Muzyka tytułowa

Cecilia Krull „My Life Is Going On”

Liczba odcinków

48 (Netflix)

Liczba serii

5

Produkcja
Narracja

Úrsula Corberó

Muzyka

Manel Santisteban
Iván Martínez Lacámara

Zdjęcia

Migue Amoedo

Wytwórnia

Atresmedia
Vancouver Media

Czas trwania odcinka

67–77 minut (Antena 3)
42–76 minut (Netflix)

Pierwsza emisja
Kraj oryginalnej emisji

Hiszpania

Data premiery

2 maja 2017

Stacja telewizyjna

Antena 3

Pierwsza emisja

2 maja 2017

Lata emisji

2017–2021

Status

zakończony

Format obrazu

1080p (16:9 HDTV) 4K (Ultra HD)
2160p (16:9 UHDTV) Dolby Vision

Format dźwięku

Dolby Atmos

Chronologia
Kontynuacja

Berlin 2023

Strona internetowa
Salvador Dalíkataloński malarz, którego wizerunek wybrano na projekt serialowych masek
(c) Luis García, CC BY-SA 3.0 es
Serialowa siedziba hiszpańskiej mennicy – główne miejsce akcji 1 i 2 serii (w rzeczywistości to gmach Wyższej Rady Badań Naukowych w Madrycie)
Serialowa siedziba Banku Hiszpanii – główne miejsce akcji 3, 4 i 5 serii (w rzeczywistości to gmach Nowych Ministerstw przy Paseo de la Castellana w Madrycie)

Dom z papieru (hiszp. La casa de papel, ang. Money Heist) – hiszpański serial sensacyjno-kryminalny (heist film), tworzony w latach 2017–2021, premierowo wyemitowany w 2017 na kanale telewizyjnym Antena 3 (15 pierwszych odcinków), a następnie na platformie Netflix.

Fabuła

Seria 1

Tajemniczy człowiek ukrywający się pod pseudonimem „Profesor” rekrutuje grupę przestępców o różnych umiejętnościach. Celem jest dokonanie skoku stulecia – napadu na Hiszpańską Mennicę Królewską. Gdy dochodzi do realizacji planu, ludzie „Profesora” zajmują obiekt i biorą zakładników.

Seriadom papieru 2 sezon 2

„Helsinki” dusi „Oslo”, by ten nie musiał się męczyć. Arturo wciąż planuje ucieczkę z mennicy. Tymczasem Raquel kontynuuje poszukiwania „Profesora” nie wiedząc że z nim się spotyka. W trakcie sezonu „Moskwa” zostaje postrzelony. Żegna się z przyjaciółmi i synem, po czym umiera. W finale sezonu „Profesor” dostaje się tunelem do mennicy wraz z drużyną, biorą pieniądze i uciekają, a „Berlin” zostaje w mennicy by zatrzymać policję i wielokrotnie zostaje postrzelony. Gang rozchodzi się w różne strony świata. Po roku Raquel spotyka „Profesora” i zaczynają wszystko od nowa.

Seria 3

„Profesor” i spółka łączą siły, aby uwolnić „Rio”. Tym razem planują brawurowy i niebezpieczny napad na Bank Hiszpanii.

Seria 4

„Profesorowi” coraz trudniej jest realizować plan, a cała ekipa musi walczyć z przeciwnikami po obu stronach bankowej barykady. Niejedno życie wisi teraz na włosku.

Seria 5 (część 1)

Alicia Sierra próbuje wydusić plan od Profesora, do gry wchodzi wojsko, „Profesor” nie ma planu B, a ekipa jest w najgorszym momencie. Policja przedstawia fałszywe dokumenty na temat Sierry która teraz nie ma już nic do stracenia, kiedy niespodziewanie Alicia Sierra zaczyna rodzić wszystko wywraca się do góry nogami. Rozpoczyna się wojna już nie o złoto, a o życie.

Seria 5 (część 2)

Kiedy zespół pogodził się ze stratą przyjaciółki wszystko powoli wraca do normy, udaje się przetopić oraz dostarczyć złoto do kryjówki profesora. Niestety przychodzi kolejny problem, Syn oraz była żona „Berlina” znając plan próbują ukraść złoto profesora a policja wchodzi do banku.

Serial, a rzeczywistość

Serial pokazuje opór i bunt wobec władzy, rządu i osób sterujących światem. Przez wszystkie sezony przewija się słynna włoska piosenka pt. Bella ciao, która była kiedyś hymnem antyfaszystów we Włoszech[1]. Dzisiaj wiele organizacji, aktywistów i osób, którzy chcą pokazać bunt przeciwko władzy, zakładają słynny strój bohaterów serialu i śpiewają tę piosenkę[2].

Projekt

Wygląd i atmosfera serialu zostały opracowane przez twórcę Álexa Pinę, reżysera Jesúsa Colmenara i operatora zdjęć Migue Amoedo, opisywanych przez La Vanguardia „najbardziej płodne trio telewizyjne ostatnich lat”[3]. Rolę dyrektora artystycznego pełnił Abdón Alcañiz[4]. W trakcie ich współpracy dla danej produkcji wybierany jest zwykle jeden kolor dla danego projektu[4]. Dom z papieru otrzymał kolor czerwony jako „jedną z wyróżniających cech serii”[5].

Wizerunek Salvadora Dalego został wybrany na projekt maski ze względu na rozpoznawalne oblicze Dalego, które służy również jako kultowe odniesienie kulturowe do Hiszpanii, wcześniej rozważano wykorzystanie wizerunku Don Kichota, ale został on odrzucony[6]. Wybór ten wywołał krytykę ze strony fundacji Gala-Salvador Dalí, której nie zapytano o pozwolenie na wykorzystanie wizerunku Dalego[7].

Odcinki

Sezon pierwszy ma 13 odcinków, natomiast sezon drugi 9 odcinków. Akcja pierwszego i drugiego sezonu ma miejsce w serialowej hiszpańskiej mennicy narodowej. Sezon trzeci i sezon czwarty posiadają po 8 odcinków na sezon i kręcone są w zupełnie innym miejscu – serialowym Banku Hiszpanii. Sezon piąty (finałowy) został podzielony na dwie części po 5 odcinków.

Dom z papieru: Globalny fenomen

3 kwietnia 2020 wydany został film przedstawiający nagrywanie czwartego sezonu zza kulis.

Dom z papieru: Od Tokio do Berlina

3 września 2021, po premierze części pierwszej sezonu piątego, opublikowany został pierwszy odcinek nowego serialu, który przedstawia aktorów i twórców serialu opowiadających o emocjach i decyzjach związanych z realizacją pierwszej części ostatniego piątego sezonu. Odcinek drugi pojawił się 3 grudnia 2021 po premierze drugiej części piątego sezonu.

Obsada

  • Úrsula Corberó – Silene Oliveira „Tokio” (postać pełniąca funkcję narratora)
  • Álvaro Morte – Sergio Marquina „Profesor”
  • Pedro Alonso – Andrés de Fonollosa „Berlin”
  • Alba Flores – Ágata Jímemez „Nairobi”
  • Miguel Herrán – Aníbal Cortes „Rio”
  • Paco Tous – Agustín Ramos „Moskwa”
  • Jaime Lorente – Daniel Ramos „Denver”
  • Darko Peric – Mirko Dragic „Helsinki”
  • Roberto Garcia Ruiz – Radko Dragic „Oslo”
  • Itziar Ituño – Raquel Murillo „Lizbona”
  • Esther Acebo – Mónica Gaztambide „Sztokholm”
  • Rodrigo De la Serna – Martín Berrote „Palermo”
  • Hovik Keuchkerian – Santiago Lopez „Bogota”
  • Luka Peroš – „Marsylia”
  • Najwa Nimri – Alicia Sierra
  • Enrique Arce – Arturo „Arturito” Román
  • Mario de la Rosa – Suárez
  • Juan Fernandes – pułkownik Alfonso Prieto
  • Jose Manuel Poga – Cesar Gandia
  • María Pedraza – Alison Parker
  • Fernando Cayo – pułkownik Luis Tamayo
  • Jose Manuel Seda – major Sagasta
  • Jennifer Miranda – Arteche
  • Diana Gómez – Tatiana
  • Patrick Criado – Rafael

Przypisy

  1. Celia Fern: People Around the World Are Singing This Song From „Money Heist” In Solidarity With Italy. Oprah Magazine, 2020-03-23. [dostęp 2020-04-22]. (ang.).
  2. ‘Money Heist: The Phenomenon’: How the iconic red jumper and Dali mask became symbols of resistance. meaww.com. [dostęp 2021-03-08]. (ang.).
  3. Las claves del éxito de La casa de papel. lavanguardia.com. [dostęp 2021-09-04]. (hiszp.).
  4. a b Abdón Alcañiz, el valenciano tras la dirección de arte de algunas de las grandes series españolas. alicanteplaza.es. [dostęp 2021-09-04]. (hiszp.).
  5. ‘La casa de papel’ se atreve. elpais.com. [dostęp 2021-09-04]. (hiszp.).
  6. Álex Pina: “Hay que hacer avances en la ficción, el espectador es cada vez más experto”. elpais.com. [dostęp 2021-09-04]. (hiszp.).
  7. Eva Leira y Yolanda Serrano buscan el alma del actor para sus series. 20minutos.com.mx. [dostęp 2021-09-04]. (hiszp.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Casadepapelwordmark.svg
Original wordmark of the Spanish TV series Money Heist (La casa de papel)
Madrid - Nuevos Ministerios 03.JPG
Autor: Zarateman, Licencja: CC BY-SA 4.0
View of the headquarters of the Ministerio de Fomento de España. Located in the neighborhood of Nuevos Ministerios, Tetuán district, Madrid (Spain).
Salvador Dali NYWTS.jpg
Salvador Dali with his pet ocelot, Babou, and cane.
Edificio central del CSIC (Madrid) 02.jpg
(c) Luis García, CC BY-SA 3.0 es
Façade of CSIC's central building, at 117 Calle de Serrano (street) in Chamartín district in Madrid (Spain). Designed in 1942 by Ricardo Fernández Vallespín and Miguel Fisac Serna, and built in 1943.