Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI
Historia
Państwo

 II Rzeczpospolita

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

Dowództwo Okręgu Generalnego „Lwów”

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Emil Gołogórski

Ostatni

gen. bryg. Władysław Langner

Organizacja
Dyslokacja

garnizon Lwów

Rodzaj sił zbrojnych

wojsko

Podległość

Ministerstwo Spraw Wojskowych

DOK w 1939

Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI (DOK VI) – terytorialny organ Ministerstwa Spraw Wojskowych okresu II RP, pełniący funkcje administracyjno-gospodarcze, mobilizacyjne i garnizonowo-porządkowe z siedzibą w garnizonie Lwów.

Podczas kampanii wrześniowej Dowództwo Okręgu Korpusu Nr VI mieściło się przy Placu Bernardyńskim we Lwowie[1].

Obsada personalna dowództwa okręgu

Dowódcy okręgu
Zastępcy dowódcy okręgu
Szefowie sztabu
  • płk SG Jan Thullie (1919 - VIII 1920)
  • płk SG Kazimierz Ścibor-Rylski (1923 – 22 VIII 1924 → dyspozycja MSWojsk.)
  • płk SG Jerzy Wołkowicki (22 VIII – 1 X 1924 → I oficer sztabu Inspektora Armii Nr V)
  • ppłk / płk SG Antoni Kamiński (15 X 1924 - 14 IX 1926 → dyspozycja szefa SG)
  • płk SG Adam Koc (14 IX 1926 - 21 III 1928 → stan nieczynny)
  • ppłk dypl. Tadeusz Lubicz-Niezabitowski (III 1928 - VI 1930)
  • ppłk dypl. Mikołaj Freund-Krasicki (VI 1930 - III 1932)
  • ppłk dypl. Ludwik Lepiarz (do 1934)
  • ppłk dypl. Kazimierz Szydłowski (od 1934)
  • płk dypl. piech. Ludwik Rudka (I 1938 - IX 1939)
Zastępcy szefa sztabu
Sztabowy oficer inspekcyjny artylerii Okręgu Generalnego „Lwów”
  • ppłk art. Antoni Klemens Meravigilia-Crivelli (od 9 VII 1920)
Szefostwo Artylerii i Służby Uzbrojenia Okręgu Korpusu Nr VI (1921-1926)
6 Okręgowe Szefostwo Artylerii (1926-1928)
Szefowie 6 Okręgowego Szefostwa Uzbrojenia / szefowie Szefostwa Uzbrojenia OK VI
  • płk art. Roman Wesołowski (III 1929 – †4 IX 1930)
  • mjr uzbr. inż. Władysław I Ostrowski (X 1931[3] – VI 1934[4])
  • mjr uzbr. Henryk Poplewski (od VI 1934[5])
Szefowie inżynierii i saperów
  • płk sap. Władysław Kornicki (1921 - 8 V 1926 → p.o. szefa Wojsk Technicznych OK VIII)
Szefowie łączności
Szefowie taborów
  • ppłk tab. Artur Rössner (od 1 X 1925)
  • mjr tab. Henryk Szwajkowski (do †30 I 1938)
Szefowie intendentury
  • płk int. Henryk Fitz (VI 1919 - VI 1920)
  • płk int. Aleksander Dąbrowski (p.o. 1920 - 1921)
  • gen. bryg. Józef Schindler (1922 - 1924)
  • ppłk int. Kazimierz Hubert (p.o. od 15 VI 1924[7])
  • płk int. Ignacy Witek (1932[8])
Szefowie sanitarni (szefowie 6 Okręgowego Szefostwa Sanitarnego)
  • płk lek. / gen. bryg. Ignacy Zieliński (V 1920 – IV 1927)
  • płk lek. dr Franciszek Czechowicz (V 1927[9] – II 1929[10] → dyspozycja dowódcy OK VI)
  • płk lek. dr Andrzej Kończacki (od VIII 1929[11])
  • płk. lek. dr Franciszek Bałaszeskul (- IX 1939)[12]
Szefowie weterynarii
  • p.o. kpt lek. wet. Kazimierz Szczudłowski[13]
  • płk lek. wet. Stefan Jakubowski (był w 1923)[2]
  • płk lek. wet. Aleksander Michałowski (1 III 1922 - X 1925)
  • ppłk lek. wet. Leopold Dobiasz (31 XII 1927 - 1931)
Szefowie poborowi / inspektorzy poborowi / pomocnicy dowódcy do spraw uzupełnień
  • ppłk / płk piech. Stanisław Hlawaty (1923 – 30 VI 1925)
Szefowie remontu
  • płk Stefan Malinowski (1923)[2]
Szefowie duszpasterstwa wyznania katolickiego
6 Okręgowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego[14]

Kierownicy

  • ppłk piech. Zygmunt Cšadek (XII 1929 – I 1931)
  • ppłk piech. Jan Świątecki (I 1931 – VI 1933)
  • mjr piech. Stefan Wyczółkowski (p.o. VI 1933 – VI 1934)
  • ppłk dypl. piech. Szymon Kocur (VI 1934 – IV 1937)
  • płk dypl. piech. dr Franciszek Polniaszek (1937 – 1939)
  • zastępca kierownika – ppłk piech. Alfred Greffner[a]
  • kierownik referatu – kpt. adm. (piech.) Stanisław VI Zieliński
  • kierownik referatu wyszkolenia – kpt. adm. (art.) Jakub Szopiński
  • komendant Okręgu Związku Strzeleckiego nr VI – mjr piech. Józef Hornberger
  • komendant Legii Akademickiej – mjr piech. Jan Krysa
Oficerowie
  • kpt Kazimierz Czyhiryn – adiutant dowódcy okręgu (od 1938)
  • kpt. Jakub Krzywoszyński (od 1 XII 1919)[17]
  • płk Adolf Jachimowicz (1929 inspektor poboru)[18]

Uwagi

  1. ↑ Ppłk piech. Alfred Greffner (ur. 19 czerwca 1890 roku) był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości z Mieczami, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie) i Srebrnym Krzyżem Zasługi[15]. W styczniu 1934 roku minister spraw wojskowych sprostował jego nazwisko z „Grefner” na „Greffner”[16].

Przypisy

  1. ↑ Mieczysław Granatowski: Co można jeszcze wysupłać z pamięci?. W: Andrzej Brygidyn, Magdalena Brygidyn-Paszkiewicz: Wspomnienia i relacje żołnierzy Sanockiego Obwodu Związku Walki Zbrojnej – Armii Krajowej 1939-1944. Sanok: 2012, s. 75. ISBN 978-83-903080-5-0.
  2. ↑ a b c Almanach oficerski na rok 1923/24; praca zbiorowa Dział III Z.2, s. 37.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 335.
  4. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 148.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 169.
  6. ↑ Dokumenty 1997 ↓, s. 88.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 24 stycznia 1925 roku, s. 39, został zatwierdzony na stanowisku szefa 6 Okr. Szef. Int..
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 469.
  9. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 maja 1927 roku, s. 136.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 71, 83.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 290.
  12. ↑ Odpis. Płk dr Jan Czyż do L. 863/39. pism.co.uk. s. 28. [dostęp 2018-05-31].
  13. ↑ „Dziennik Personalny” (R.1, nr 42), MSWojsk, 3 listopada 1920, s. 1133.
  14. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 520.
  15. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 12.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 26 stycznia 1934 roku, s. 23.
  17. ↑ Dekret L. 1828 z 14 I 1920, Dziennik Personalny M.S.Wojsk. Nr 3 z 31.01.1920 r., s. 26
  18. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 12 marca 1929

Bibliografia

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Dokumenty obrony Lwowa 1939. Artur Leinwand (oprac.). Warszawa: Instytut Lwowski, 1997. ISBN 83-910659-0-1.
  • Adam Adrian Ostanek: VI Lwowski Okręg Korpusu w dziejach wojskowości polskiej w latach 1921–1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2013. ISBN 978-83-7543-286-2.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
Okręgi korpusów (okręgi generalne) II RP
Okręgi korpusów
Dowództwa okręgów korpusów

Media użyte na tej stronie

Flag of Poland (1928–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
Flag of Poland (1927–1980).svg
Flaga Rzeczypospolitej Polskiej, a później Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w okresie 1928-1980 ustanowiona rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 13 grudnia 1927 r. o godłach i barwach państwowych oraz o oznakach, chorągwiach i pieczęciach, Dz. U. z 1927 r. Nr 115, poz. 980 i potwierdzona dekretem z dnia 9 listopada 1955 r. o znakach Sił Zbrojnych, Dz. U. z 1955 r. Nr 47, poz. 315.
Do odwzorowania barwy czerwonej użyto domyślnego odcienia "vermilion" (#E34234, cynober). Proporcje 5:8 (w dekrecie z 1955 roku błędnie ustalone jako 3:8, skorygowane w obwieszczeniu Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 lutego 1956 r. o sprostowania błędu w dekrecie z dnia 7 grudnia 1955 r. o godle i barwach Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej oraz o pieczęciach państwowych, Dz.U. z 1955 r. Nr 47 poz. 314).
DOK w 1939.jpg
DOK w 1939