Druzus Starszy

Druzus Starszy
Decimus Claudius Nero Drusus Germanicus
Ilustracja
Rodzina

Klaudiusze

Data urodzenia

14 stycznia 38 p.n.e.

Data śmierci

14 września 9 p.n.e.

Ojciec

Tyberiusz Klaudiusz Neron

Matka

Liwia Druzylla

Żona

Antonia Młodsza

Dzieci

Klaudia Julia Liwilla
Germanik
Klaudiusz

Decimus Claudius Nero Drusus Germanicus (ur. 14 stycznia 38 p.n.e.; zm. 14 września 9 p.n.e.).

Syn Tyberiusza Klaudiusza Nerona i Liwii, brat cesarza Tyberiusza. Urodzony już po rozwodzie Liwii z Tyberiuszem Klaudiuszem Neronem i ślubie z Augustem.

Charakterystyka

Druzus był jednym z wybitniejszych ludzi swoich czasów. Jego przyjazne maniery, ujmujący wygląd, a przede wszystkim błyskotliwe talenty militarne zapewniły mu uznanie i przywiązanie legionistów. Był wybitnym wodzem, co wykazał licznymi zwycięstwami odniesionymi nad Germanami. Jawnie okazywana sympatia dla zasad republikańskich zjednała mu uznanie w szerokich kręgach. Uważano, że może się przyczynić do przywrócenia republiki.

Kampania nad Dunajem

W 15 p.n.e. bracia Tyberiusz i Druzus poprowadzili udaną kampanię przeciw galickim plemionom Retów i Windelików. Retowie zamieszkiwali Alpy pomiędzy rzekami Renem i Inn, a Windelikowie zajmowali terytoria na północ od nich aż do samego Dunaju. Po uciążliwych walkach w górskim terenie wojska rzymskie odniosły ostateczne zwycięstwo. Na podbitym obszarze zorganizowano nową prowincję – Recję, której stolicą zostało później miasto Augusta Vindelicorum (dzisiejszy Augsburg).

Namiestnictwo w Galii

W 13 p.n.e. cesarz August opuszczając Galię zostawił tam Druzusa jako swego zastępcę i namiestnika nowozorganizowanej prowincji Trzech Galii. Narastające niezadowolenie w prowincji zażegnał on przeprowadzając ponowne naliczenie podatków i zwołując zebranie przedstawicieli plemion galijskich w Lugdunum (dzisiejszym Lyonie) dla rozpatrzenia skarg. W sierpniu 12 p.n.e. podczas wielkiej ceremonii, przed ołtarzem poświęconym Romie i Augustowi zgromadzili się przedstawiciele wszystkich plemion galijskich i złożono uroczystą ofiarę. Pacyfikacja nastrojów w Galii miała doniosłe znaczenie, dając Rzymianom możliwość skoncentrowania się na walkach z Germanami.

Pierwsza kampania w Germanii

W 12 p.n.e. zamieszkujący prawy brzeg Renu Sugambrowie przekroczyli rzekę. Druzus odrzucił ich z powrotem i spustoszył ich własne terytoria. Płynąc następnie w dół Renu podporządkował sobie Fryzów. Dla ułatwienia operacji wojskowych rozkazał zbudowanie kanału łączącego Ren z zalewem Zuyder See. Flota rzymska wypłynęła na Morze Północne posuwając się wzdłuż wybrzeża na wschód. U ujścia rzeki Ems w bitwie morskiej rozbito flotę Brukterów, a u ujścia Wezery spustoszono ziemie plemienia Chauków. Nadchodząca zima zakończyła kampanię. Wracająca flota ugrzęzła na mieliznach, lecz z pomocą Fryzów zdołano ją uwolnić. Druzus wrócił do Rzymu w chwale pierwszego dowódcy, który dotarł do wybrzeży Morza Północnego.

Germańskie trofea na monecie Druzusa

Kolejne walki w Germanii

W 11 p.n.e. ponownie poprowadził wojska za Ren. Pokonał plemiona Usipetów, Sugambrów, Chattów i doszedł do Wezery, gdzie odniósł zwycięstwo nad Cheruskami. W drodze powrotnej założył pierwsze za Renem stałe forty rzymskie. W 10 p.n.e. Chattowie i Sugambrowie znów się zbuntowali. Po odniesieniu kilku pomniejszych sukcesów Druzus wraz z Tyberiuszem i Augustem powrócił do Rzymu, gdzie wybrano go konsulem na następny rok. Jednakże już jesienią był z powrotem przy legionach zimujących nad Renem, przygotowując się do kampanii w roku następnym.

Ostatnia kampania

Wiosną 9 p.n.e. Druzus, tym razem jako konsul, znów poprowadził wojska w głąb Germanii. Zaatakował i pokonał Chattów, Szwabów, Markomanów i Cherusków. Przekroczył Wezerę i dotarł do Łaby. Był to najdalszy punkt na terenie Germanii, do jakiego kiedykolwiek dotarła rzymska armia. Dla utrwalenia zdobyczy podjął wiele środków: budował fortece wzdłuż Łaby, Wezery i Mozy, zorganizował stałą flotyllę na Renie. Podobno od przekroczenia Łaby odwiodło go tylko widzenie, w którym nadnaturalnej wielkości zjawa kobiety przepowiedziała mu zbliżającą się śmierć. W drodze powrotnej uległ wypadkowi: upadek z konia spowodował złamanie nogi. Po 30 dniach zmarł w obecności brata, Tyberiusza, który na wieść o wypadku szybko podążył do obozu. Eskortował potem mary ze zwłokami brata, które przewieziono do Rzymu. Prochy złożono w Mauzoleum Augusta.

Potomkowie

Mąż Antonii Młodszej (córki triumwira – Marka Antoniusza i siostry cesarza Augusta – Oktawii). Miał z nią troje dzieci:

Zobacz też

Media użyte na tej stronie

Dictionary of Roman Coins.1889 P417S0 illus426.gif
738 woodcuts illustrating the work A Dictionary of Roman Coins, Republican and Imperial (1889). To identify a coin please look at the filename to identify a page number, and check the Dictionary on numiswiki: http://www.forumancientcoins.com/numiswiki/view.asp?key=Dictionary%20Of%20Roman%20Coins
Drusus the elder bust.jpg
Autor: unknown, Licencja: CC-BY-SA-3.0