Duff McKagan

Duff McKagan

Duff McKagan (2012)
Imię i nazwisko	Michael Andrew McKagan
Pseudonim	Rose, Duff
Data i miejsce urodzenia	5 lutego 1964 Seattle
Instrumenty	gitara basowa, perkusja, gitara elektryczna
Gatunki	hard rock[1]
Zawód	muzyk
Aktywność	od 1985
Wydawnictwo	UZI Suicide, Geffen Records, RCA
Zespoły
The Fartz (1982–1983) 10 Minute Warning (1982–1984, 1997–1998) Guns N’ Roses (1985–1997, 2014, od 2016) Neurotic Outsiders (1995–1997, 1999, 2006) The Gentlemen (1998–1999, 2000–2001) Loaded (1999, 2000–2002, od 2008) Velvet Revolver (2003–2008, 2012) Alice in Chains (2005–2006) Jane’s Addiction (2010) Walking Papers (od 2012) Hollywood Vampires (2015)
Strona internetowa

Duff McKagan, właściwie Michael Andrew McKagan (ur. 5 lutego 1964 w Seattle^[1][2]) – amerykański multiinstrumentalista rockowy, głównie basista znany z gry w zespole Guns N’ Roses. Był ponadto członkiem zespołów The Fartz, 10 Minute Warning, Neurotic Outsiders, Velvet Revolver, The Gentlemen i Jane’s Addiction. Jako muzyk koncertowy współpracował z grupą Alice in Chains^[3]

Kariera

Duff jako młody chłopak związany był ze sceną punkową w rodzinnym Seattle. Grał w tym czasie na perkusji oraz gitarze. Ponieważ chciał rozwijać swoją karierę muzyczną, nauczył się grać na basie (pomógł mu w tym brat) i wyjechał do Los Angeles. Poznał tam Slasha i Stevena Adlera i przyłączył się do ich zespołu – Road Crew. Wciąż jednak szukał możliwości grania w innych zespołach. Gdy przeglądał gazetę zauważył ogłoszenie, że poszukiwany jest basista. Postanowił się zgłosić. Tak poznał Axla Rose, Izzy’ego Stradlina i resztę ówczesnego składu Guns N’ Roses. Po niedługim czasie zaprosił do gry w zespole Slasha i Stevena Adlera. W ten sposób powstał najsłynniejszy skład grupy Guns N’ Roses. W trakcie grania w zespole, a także później Duff zajmował się karierą solową. Grał także w zespole Loaded, którego był twórcą, i Neurotic Outsiders oraz występował w Velvet Revolver. W 2010 roku po odejściu basisty Erica Avery’ego wstąpił do Jane’s Addiction. W 2016 wraz ze Slashem powrócił do Guns N' Roses.

Życie prywatne

Duff McKagan był trzykrotnie żonaty – pierwsza żona to Mandy Brix, druga Linda Johnson, a obecnie Susan Holmes, z którą ma dwie córki- Grace (urodzona 27 sierpnia 1997) oraz Mae Marie (urodzona 16 lipca 2000). Ze swoją rodziną mieszka w Seattle w stanie Waszyngton. Za najlepszego basistę uważa Sida Viciousa.

W 2011 roku wydał autobiografię It's So Easy (And Other Lies), w której napisał między innymi, że fikcyjne piwo o nazwie Duff Beer z animowanego serialu Simpsonowie zostało nazwane na jego cześć. Autor serialu, Matt Groening, nie potwierdza tej informacji i nazywa ją „absurdem”. Książka w roku 2015 została wydana w języku polskim pod tytułem Sex, drugs & rock n' roll... i inne kłamstwa.

McKagan jest jedną z ostatnich osób, którzy widzieli i rozmawiali z frontmanem zespołu Nirvana, Kurtem Cobainem, przed jego samobójczą śmiercią 5 kwietnia 1994 roku. 1 kwietnia Cobain usiadł koło McKagana w samolocie lecącym z Los Angeles do Seattle. W jednym z wywiadów powiedział: „Nie widać było po nim, że zamierza zrobić to, co zrobił. Na pewno był zdołowany, bo sam bywałem w takim stanie... Przy odbieraniu bagaży pomyślałem, że zabiorę go do siebie do domu. Odwróciłem się, a jego już nie było^[4]".

Instrumentarium

• Fender Duff McKagan Signature Precision Bass^[5]

Publikacje

• It's So Easy: and other lies, 2012, Touchstone, ISBN 978-1451606645
• How to Be a Man: (and other illusions), 2015, Da Capo Press, ISBN 978-0-306-82387-9

Dyskografia

Filmografia

• The Dead Pool (1988, film fabularny, reżyseria: Buddy Van Horn; rola epizodyczna)^[6]
• Rock Prophecies (2009, film dokumentalny, reżyseria: John Chester)^[7]
• Lemmy (2010, film dokumentalny, reżyseria: Greg Olliver, Wes Orshoski)^[8]
• The Life, Blood and Rhythm of Randy Castillo (2014, film dokumentalny, reżyseria: Wynn Ponder)^[9]

Przypisy