Dulaglutyd
| Identyfikacja | |
| numer CAS | |
|---|---|
| DrugBank | |
| Klasyfikacja medyczna | |
| ATC | |
| Stosowanie w ciąży | kategoria C[1] |
| Farmakokinetyka | |
| Okres półtrwania | 4,7 dnia[2] |
| Metabolizm | szlak kataboliczny białek[2] |
| Uwagi terapeutyczne | |
| Drogi podawania | podskórnie |
| Objętość dystrybucji | 19,2 l (0,75 mg) |
Dulaglutyd – lek polipetydowy stosowany w leczeniu cukrzycy typu 2. Należy do rodziny związków podobnych do glukagonu typu 1 (GLP-1, z ang. glucagon-like-peptid 1). Nazwą handlową związku jest Trulicity[3].
Zbudowany jest z dwóch takich samych łańcuchów peptydowych połączonych ze sobą mostkiem disiarczkowym, których sekwencja jest w 90% homologiczna do naturalnego ludzkiego białka GLP-1. Do tego kompleksu białkowego dołączony jest za pomocą łącznika peptydowego fragment przeciwciała – zmodyfikowanej ludzkiej immunoglobuliny G (IgG4)[2].
W USA Agencja Żywności i Leków dopuszcza stosowanie tego środka od 2014 roku[3]. Zgodnie z decyzją Komisji Europejskiej z dnia 21 listopada 2014 roku, lek dopuszczony jest także na terenie Unii Europejskiej[4].
W 2016 roku doniesiono o możliwości zastosowania substancji podobnych chemicznie do dulaglutydu w leczeniu cukrzycy typu 1[5].
Działanie
Dulaglutyd jest agonistą receptorów GLP. Jego sekwencja aminokwasów jest w 90% podobna do endogennego związku, który aktywuje te receptory u osoby zdrowej. Receptory te aktywują cyklazę adenylową w komórkach beta trzustki. W wyniku tego dochodzi do uwolnienia insuliny, która obniża poziom glukozy we krwi[3].
Dulaglutyd obniża ponadto wydzielanie glukagonu, co także zmniejsza stężenie glukozy[2].
Skutki uboczne
Jako skutki uboczne przyjmowania dulaglutydu zaobserwowano zwolnienie perystaltyki jelit[6] oraz obniżenie masy ciała i spadek ciśnienia skurczowego krwi[7]. Mogą także pojawić się objawy ze strony układu pokarmowego, tj. wymioty, nudności, spadek apetytu, biegunka czy niestrawność[8].
Stosowanie
Amerykańskie Stowarzyszenie Diabetologiczne (ADA) rekomenduje stosowanie dulaglutydu jako opcjonalna metoda leczenia, gdy niewskazane jest stosowanie metforminy[3].
Dulaglutyd podaje się pacjentowi przy pomocy wstrzykiwania podskórnego. Stosowana dawka to 0,75 mg lub 1,5 mg raz na tydzień[6]. Czasami stosuje się również dawkę 0,25 mg raz na tydzień[9].
Może być podawany razem z metforminą, sitagliptyną, lecz działa również samodzielnie. W monoterapii działa silniej od metforminy[3][8][10]. Należy jednak uważać i kontrolować stale poziom cukru pacjenta, bo zwłaszcza przy stosowaniu z innymi lekami, może prowadzić do hipoglikemii[11].
Przeciwwskazania
Nie zaleca się stosowania dulaglutydu osobom[6]:
- regularnie uprawiającym sport
- stosującym dietę ułożoną pod kątem choroby
- z chorobami układu pokarmowego
- z kwasicą
Przypisy
- ↑ Drugs and Supplements Dapsone (Oral Route) (ang.). Mayo Foundation for Medical Education and Research, 2015-12-01. [dostęp 2017-02-21].
- ↑ a b c d e Trulicity. Charakterystyka produktu leczniczego, Europejska Agencja Leków, 19 grudnia 2014, s. 9–10.
- ↑ a b c d e Loretta Fala, Trulicity (Dulaglutide): A New GLP-1 Receptor Agonist Once-Weekly Subcutaneous Injection Approved for the Treatment of Patients with Type 2 Diabetes, „American Health & Drug Benefits”, 8 (Spec Feature), 2015, s. 131–134, PMID: 26629278, PMCID: PMC4665063 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
- ↑ Zestawienie decyzji Unii Europejskiej w sprawie pozwoleń na dopuszczenie do obrotu produktów leczniczych w okresie od dnia 1 listopada 2014 do dnia 30 listopada 2014 r., 30 grudnia 2014.
- ↑ Kristin M. Janzen, Taylor D. Steuber, Sarah A. Nisly, GLP-1 Agonists in Type 1 Diabetes Mellitus, „Annals of Pharmacotherapy”, 50 (8), 2016, s. 656–665, DOI: 10.1177/1060028016651279, PMID: 27252246 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
- ↑ a b c Trulicity (dulaglutide) injection [prescribing information], 1 września 2014.
- ↑ Alan J. Garber, Long-Acting Glucagon-Like Peptide 1 Receptor Agonists, „Diabetes Care”, 34 (Supplement_2), 2011, S279–S284, DOI: 10.2337/dc11-s231, PMID: 21525469, PMCID: PMC3632193 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
- ↑ a b Michael Nauck i inni, Efficacy and Safety of Dulaglutide Versus Sitagliptin After 52 Weeks in Type 2 Diabetes in a Randomized Controlled Trial (AWARD-5), „Diabetes Care”, 37 (8), 2014, s. 2149–2158, DOI: 10.2337/dc13-2761, PMID: 24742660, PMCID: PMC4113177 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
- ↑ Yasuo Terauchi i inni, Monotherapy with the once weekly GLP-1 receptor agonist dulaglutide for 12 weeks in Japanese patients with type 2 diabetes: dose-dependent effects on glycaemic control in a randomised, double-blind, placebo-controlled study, „Endocrine Journal”, 61 (10), 2014, s. 949–959, DOI: 10.1507/endocrj.ej14-0147, PMID: 25029955 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
- ↑ Guillermo Umpierrez i inni, Efficacy and safety of dulaglutide monotherapy versus metformin in type 2 diabetes in a randomized controlled trial (AWARD-3), „Diabetes Care”, 37 (8), 2014, s. 2168–2176, DOI: 10.2337/dc13-2759, PMID: 24842985 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
- ↑ A. Amblee, Dulaglutide for the treatment of type 2 diabetes, „Drugs of Today (Barcelona, Spain: 1998)”, 50 (4), 2014, s. 277–289, DOI: 10.1358/dot.2014.50.4.2132740, PMID: 24918645 [dostęp 2022-07-11] (ang.).
Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.
Media użyte na tej stronie
The Star of Life, medical symbol used on some ambulances.
Star of Life was designed/created by a National Highway Traffic Safety Administration (US Gov) employee and is thus in the public domain.