Dyrekcja Ceł „Wilno”

Dyrekcja Ceł „Wilno” – organ celny II Rzeczypospolitej. Do 1927 roku dyrekcja posiadała kompetencje nadzoru ochrony polskiej granicy państwowej przez jednostki Straży Celnej na terenie byłego zaboru rosyjskiego.

Zasięg działania

Dyrekcja Ceł „Wilno” powołana została rozporządzeniem Rady Ministrów z 11 października 1922 roku[1]. W jego skład wchodziły cztery wydziały: administracyjny, postępowania celnego, rachunkowości i kontroli fachowej. Za sprawy służby granicznej odpowiedzialny był wydział administracyjny, a za sprawy postępowania celnego wydział celny[2]. Swoim zasięgiem obejmowała rejon ówczesnych województw: białostockiego i wileńskiego. Granicę państwa z Niemcami w rejonie Prus, Litwą oraz z Łotwą, ochraniał 1 Inspektorat Straży Celnej „Suwałki”, któremu podlegało 5 komisariatów i 34 placówki. Był to najmniejszy w kraju odcinek granicy państwowej administrowany przez dyrekcję ceł[3]. Inspektorat liczył 12 wyższych i 252 niższych funkcjonariuszy[4]

Reorganizacja ochrony granicy

W latach 1927/1928 Inspektorat Straży Celnej „Suwałki” przekazał rejon ochranianej granicy państwowej pod jurysdykcję Korpusowi Ochrony Pogranicza, a konkretnie batalionowi KOP „Suwałki”. W związku z tym jednostki organizacyjne Straży Celnej podległe Dyrekcji Ceł w Wilnie uległy likwidacji, a pełniący służbę w rozwiązanych jednostkach granicznych funkcjonariusze SC zostali przeniesieni do służby w Urzędach Celnych lub w innych jednostkach Straży Celnej na terenie kraju[3].

Przypisy

Bibliografia