Dywizja Jazdy Wojsk Litwy Środkowej

Dywizja Jazdy Wojsk Litwy Środkowejwielka jednostka jazdy Wojsk Litwy Środkowej.

Historia dywizji

Dywizja Jazy została sformowana 16 października 1920 roku w składzie I Korpusu Wojsk Litwy Środkowej. 1 lutego 1921 roku ze składu I Dyonu „Huzarów Śmierci” Litwy Środkowej wyłączono pluton łączności i pluton karabinków maszynowych, które włączono w skład szwadronu sztabowego Dywizji Jazdy Wojsk Litwy Środkowej[1].

Na podstawie rozkazu Nr 4 Naczelnego Dowódcy Wojsk Litwy Środkowej z dnia 24 lutego 1921 roku dotychczasowy I Korpus został przemianowany na Grupę Wojsk Litwy Środkowej. Dwa dni później generał podporucznik Antoni Longin Baranowski pełniący czasowo, w zastępstwie, obowiązki dowódcy Grupy wydał rozkaz organizacyjny Nr 1, w którym nakazał szefowi sztabu, podpułkownikowi Sztabu Generalnego Ludwikowi Lichtarowiczowi przeprowadzić reorganizację korpusu. Wspomniana reorganizacja miała być przeprowadzona na następujących zasadach: Dywizja Jazdy przemianowana na Brygadę Jazdy, skład brygady pozostał bez zmian, podpułkownik Mścisław Butkiewicz objął na powrót dowództwo 13 pułku ułanów, a pułkownik Terencjusz O’Brien de Lacy objął Centrum Wyszkolenia Brygady Kawalerii. Ponadto z dniem 1 marca 1921 roku szwadron zapasowy z rozwiązanej Brygady Zapasowej został podporządkowany bezpośrednio dowódcy Brygady Kawalerii, a pod względem gospodarczym przydzielony do Pułku Ułanów Grodzieńskich[2].

W maju 1921 roku Brygada Jazdy Grupy Wojsk Litwy Środkowej (Grupy „Bieniakonie”) została przeformowana w III Brygadę Jazdy[3].

Organizacja dywizji

Dowódcy dywizji i brygady

Przypisy

  1. Marek Gajewski, Huzarzy śmierci wojny 1920 r., Muzeum Wojska w Białymstoku, Białystok 1999, ISBN 83-86232-06-4, s. 47.
  2. Rozkaz organizacyjny Nr 1 Dowództwa Grupy Wojsk Litwy Środkowej z 26 lutego 1921 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/2/36, s. 77.
  3. Tadeusz Wawrzyński, Akta dowództw dywizji i brygad kawalerii 1919—1939, Biuletyn Wojskowej Służby Archiwalnej Nr 5, Centralne Archiwum Wojskowe, Warszawa 1973.

Bibliografia

  • Henryk Wielecki, Rudolf Sieradzki, Wojsko Polskie 1921-1939. Organizacja i odznaki kawalerii, Warszawa: Wydawnictwo CREAR, 1992, ISBN 83-900345-0-7, OCLC 834075857.

Media użyte na tej stronie

Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP