Eamon Gilmore

Eamon Gilmore

Data i miejsce urodzenia	24 kwietnia 1955 Caltra
Tánaiste
Okres	od 9 marca 2011 do 4 lipca 2014
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Mary Coughlan
Minister spraw zagranicznych Irlandii
Okres	od 9 marca 2011 do 11 lipca 2014
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Brian Cowen
Następca	Joan Burton
Lider Partii Pracy
Okres	od 6 września 2007 do 4 lipca 2014
Przynależność polityczna	Partia Pracy
Poprzednik	Pat Rabbitte
Następca	Joan Burton

Eamon Gilmore, irl. Éamon Mac Giollamóir (ur. 24 kwietnia 1955 w Caltrze w hrabstwie Galway^[1]) – irlandzki polityk, działacz związkowy i samorządowiec, długoletni parlamentarzysta, w latach 2007–2014 lider Partii Pracy, od 2011 do 2014 tánaiste oraz minister spraw zagranicznych i handlu.

Życiorys

Ukończył Garbally College w Ballinasloe oraz psychologię na National University of Ireland w Galway. W latach 1974–1975 pełnił funkcję przewodniczącego uczelnianej organizacji studenckiej, a następnie do 1978 był przewodniczącym ogólnokrajowej organizacji Union of Students in Ireland^[2]. Pracował w centrali związkowej Irish Transport and General Workers' Union^[1].

W latach 1985–1994 był radnym hrabstwa Dublin, zaś od 1997 do 2003 zasiadał w radzie hrabstwa Dún Laoghaire-Rathdown^[1]. Działał w komunistycznej Partii Robotniczej, w latach 80. dwukrotnie bez powodzenia kandydował z jej ramienia do Dáil Éireann. Mandat Teachta Dála uzyskał przy trzecim podejściu w 1989 w okręgu wyborczym Dún Laoghaire^[3]. W 1992 wraz z grupą deputowanych swojej partii współtworzył nowe ugrupowanie pod nazwą Demokratyczna Lewica^[1]. Z jej ramienia w 1992 i 1997 uzyskiwał poselską reelekcję^[3], a w 1999 wraz z nią dołączył do Partii Pracy, w której objął funkcję zastępcy lidera^[1].

Od 20 grudnia 1994 do 26 czerwca 1997 zajmował stanowisko ministra stanu do spraw gospodarki morskiej. Był odpowiedzialny za sprawy przekształceń majątkowych, inwestycje i rozwój infrastruktury portowej oraz kwestie zanieczyszczenia wód^[4]. Następnie pełnił funkcję rzecznika Partii Pracy ds. środowiska, mieszkalnictwa i rządu lokalnego^[2]. Z ramienia laburzystów w wyborach w 2002, 2007 i 2011 ponownie wybierany do niższej izby irlandzkiego parlamentu, zasiadając w niej do 2016^[3]. W 2002 bez powodzenia ubiegał się o przywództwo w partii^[1].

W sierpniu 2007, po rezygnacji ze stanowiska lidera Partii Pracy przez Pata Rabbitte'a, zadeklarował zamiar ubiegania się o tę funkcję. 6 września 2007, jako jedyny zgłoszony kandydat, został jednogłośnie ogłoszony nowym liderem Partii Pracy^[5].

W wyborach parlamentarnych w lutym 2011 kierowana przez niego Partia Pracy zdobyła 37 mandatów w 166-osobowej Dáil Éireann^[6]. Po wyborach zawiązała koalicję rządową ze zwycięską Fine Gael. 9 marca 2011 Eamon Gilmore objął stanowisko wicepremiera (tánaiste) oraz ministra spraw zagranicznych i handlu w rządzie Endy Kenny’ego^[7]. 4 lipca 2014 nowym liderem laburzystów została Joan Burton, która objęła wówczas stanowisko wicepremiera. Tydzień później w trakcie rekonstrukcji rządu zakończył także funkcji ministra.

W listopadzie 2015 mianowany specjalnym przedstawicielem Unii Europejskiej ds. procesu pokojowego w Kolumbii. Zajął się również działalnością akademicką na Dublin City University^[8]. W lutym 2019 powołany na funkcję specjalnego przedstawiciela UE ds. praw człowieka (od marca 2019)^[9].

Przypisy