Edmund Burke (malarz)

Edmund Burke

Data i miejsce urodzenia	9 października 1912 Warszawa
Data i miejsce śmierci	9 czerwca 1999 Warszawa
Alma Mater	Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie
Dziedzina sztuki	malarstwo, grafika
Ważne dzieła
polichromia Starego i Nowego Miasta w Warszawie
Odznaczenia

Tablica upamiętniająca Edmunda i Irenę Burke na kamienicy przy ul. Mostowej 2 w Warszawie

Edmund Burke (ur. 9 października 1912 w Warszawie, zm. 9 czerwca 1999 tamże) – polski malarz i grafik, autor polichromii Starego i Nowego Miasta w Warszawie.

Życiorys

W latach 1931–1935 studiował w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych i Malarstwa u pod kierunkiem profesorów Edwarda Butrymowicza i Mieczysława Schulza. Od 1935 do 1939 był studentem ASP w Warszawie pod kierunkiem profesorów Felicjana Szczęsnego Kowarskiego i Leonarda Pękalskiego. Dyplom obronił dopiero po wojnie – w 1946, u prof. Felicjana Szczęsnego Kowarskiego.

W czasie II wojny światowej był żołnierzem Komendy Głównej AK – Oddział VI Biura Informacji i Propagandy. Jako artysta-plastyk uczestniczył w działaniach akcji „N”. W jego mieszkaniu znajdowała się jedna ze skrytek „enowców”. W 1941 uczestniczył w akcji wykradzenia z rąk niemieckich aresztowanego przez Gestapo Stanisława Tomaszewskiego ps. „Miedza”. Wraz z Mieczysławem Jurgielewiczem był autorem plakatu „Do broni, w szeregach AK!” – wykonanego w pierwszych dniach sierpnia 1944. Uczestnik powstania warszawskiego. Po kapitulacji, wyszedł z Warszawy z ludnością cywilną.

W latach 1954–1960 odpowiedzialny był za projektowanie i nadzorowanie zdobień freskami i sgraffito elewacji kamieniczek na odbudowanym ze zniszczeń wojennych Starym i Nowym Mieście w Warszawie.

Żona Edmunda, Irena Burke (1922–2000), scenografka scen warszawskich, była córką Leonarda Piskorskiego.

Pochowana na cmentarzu ewangelicko-augsburskim przy ulicy Młynarskiej (aleja 56, grób 68)^[1].

Odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Medal 10-lecia Polski Ludowej
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Złota odznaka honorowa „Za zasługi dla Warszawy”
• Złota odznaka ZPAP^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Biogram Edmunda Burke na stronie Muzeum Powstania Warszawskiego
• Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989, str. 146-147