Edmund Klich

Edmund Klich
Ilustracja
Edmund Klich w biurze
pułkownik rezerwy pułkownik rezerwy
Data i miejsce urodzenia13 stycznia 1946
Mierzejewo
Przebieg służby
Lata służby1961-?
Siły zbrojneSzachownica.svg Siły Powietrzne RP
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Edmund Klich (ur. 13 stycznia 1946 w Mierzejewie koło Leszna[1]) – pułkownik rez. pilot Wojska Polskiego, doktor nauk wojskowych, od 2006 do 2012 szef Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych (PKBWL)[2]. Jego specjalności to wyszkolenie i eksploatacja.

Życiorys

Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego w Lesznie. Od 1961 związany z lotnictwem. Służył w jednostkach lotniczych Sił Powietrznych RP i Wyższej Oficerskiej Szkole Lotniczej w Dęblinie na stanowiskach od instruktora-pilota do zastępcy dowódcy pułku i starszego inspektora bezpieczeństwa lotów.

W dniu 7 września 1965 roku, pilotując samolot TS-8 Bies, po awarii i wyłączeniu się silnika w locie, wykonał awaryjne lądowanie ze schowanym podwoziem na przygodnym polu w okolicach miejscowości Lubochenki[3]. Edmund Klich nie odniósł obrażeń, a samolot został poddany naprawie[3].

Służył w Polskim Kontyngencie Wojskowym w byłej Jugosławii. 17 czerwca 1997 uzyskał stopień doktora nauk wojskowych rozprawą doktorską pt. Kierunki doskonalenia działalności służby bezpieczeństwa lotów w siłach zbrojnych RP na Wydziale Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej Akademii Obrony Narodowej.

Od 1997 do 2000 zastępca szefa Wydziału Lotnictwa Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych. Od 2000 zajmował się badaniami wypadków lotniczych.

Bezpośrednio po katastrofie polskiego Tu-154 w Smoleńsku został akredytowanym przedstawicielem Polski przy wojskowo-cywilnej komisji rosyjskiej badającej przyczyny katastrofy[4], a 15 kwietnia 2010 objął funkcję przewodniczącego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego (KBWLLP), powołanej przez ministra obrony narodowej Bogdana Klicha (zbieżność nazwisk przypadkowa) w celu zbadania katastrofy[5]. 28 kwietnia 2010 zrezygnował z funkcji przewodniczącego Komisji Badania Wypadków Lotniczych Lotnictwa Państwowego, pozostając akredytowanym przedstawicielem Polski przy mieszanej rosyjskiej komisji cywilno-wojskowej[6].

W wyborach parlamentarnych w 2011 roku kandydował bez powodzenia do Senatu RP w okręgu wyborczym nr 94 z własnego komitetu wyborczego, popierany przez Unię Prezydentów Miast[7].

W 2011 roku nakładem wydawnictwa Niezależna.TV opublikowano w Polsce na płycie CD tzw. „taśmy Klicha”, czyli dokonane przez Edmunda Klicha nagranie poufnej narady na temat śledztwa w sprawie katastrofy smoleńskiej, która odbyła się 22 kwietnia 2010 roku w gabinecie ministra obrony narodowej Bogdana Klicha z udziałem szefa MON oraz szefa Sztabu Generalnego gen. Mieczysława Cieniucha[8]. Nagranie to przekazano Prokuraturze Okręgowej w Warszawie, która odmówiła wszczęcia postępowania ze względu na brak znamion czynu zabronionego[9]. Inne nagrania rozmów dotyczących katastrofy smoleńskiej wykonane przez Edmunda Klicha rozpowszechnił w 2012 roku tygodnik „Newsweek”[10].

Żonaty. Ma dwóch synów.

Odznaczenia (lista niepełna)

Publikacje

  • Bezpieczeństwo lotów: wypadki, przyczyny, profilaktyka. Puławy: Zakład Poligraficzny „Wisła”, 1998.
  • Bezpieczeństwo lotów w transporcie lotniczym. Radom: Wydawnictwo Naukowe Instytutu Technologii Eksploatacji, 2010.
  • Moja czarna skrzynka. Z Edmundem Klichem o katastrofie smoleńskiej rozmawia Michał Krzymowski. Warszawa: Wydawnictwo czerwone i czarne, 2012.

Przypisy

  1. ↑ Życiorys przewodniczącego Państwowej Komisji Badania Wypadków Lotniczych Pana Edmunda Klicha (pol.). mi.gov.pl. [dostęp 2011-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-15)].
  2. ↑ Klich odwołany (pol.). rp.pl, 2012-02-09. [dostęp 2012-02-09].
  3. ↑ a b Sławomir Bartosik, Miłosz Bogdański, Robert Senkowski Katastrofy Awarie Uszkodzenia w polskim lotnictwie wojskowym 1961-1970, Lotnicza Agencja Fotograficzna, Toruń 2011, str. 118 [1]
  4. ↑ 10 kwietnia 2010 roku powstała mieszana komisja do zbadania przyczyn katastrofy powołana przez rosyjskie Ministerstwo Obrony i Międzypaństwowy Komitet Lotniczy, por. Tу-154М № 101 10.04.2010 (ros.). mak.ru, 2010-04-10. [dostęp 2011-09-15].
  5. ↑ Edmund Klich: nie wiadomo, co mnie obowiązywało (pol.). lotniczapolska.pl, 2006-05-07. [dostęp 2010-07-24].
  6. ↑ Tusk: Edmund Klich zrezygnował z kierowania KBWLLP (pol.). lotniczapolska.pl, 2006-04-28. [dostęp 2010-07-24].
  7. ↑ Wspieramy. obywateledosenatu.pl, 2011-09-01. [dostęp 2011-09-06].
  8. ↑ Taśmy Klicha (pol.). ksiegarniagazetypolskiej.pl. [dostęp 2012-02-05].
  9. ↑ „Klich zakazał formułowania wniosków obciążających Rosjan”. Nieznane nagranie ws. Smoleńska (pol.). polskatimes.pl, 2011-12-13. [dostęp 2012-02-05].
  10. ↑ Smoleńskie podsłuchy Klicha (pol.). newsweek.pl, 2012-01-28. [dostęp 2012-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-31)].
  11. ↑ M.P. z 2002 r. nr 1, poz. 21 – pkt 17.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Roundel of Poland.svg
Roundel of the Polish Air Force.
Naramiennik Pulkownik lotn.svg
Naramiennik pułkownika Sił Powietrznych RP.
EdmundKlich.jpg
Autor: Paweł Kralewski, Licencja: CC BY-SA 3.0
Edmund Klich (oficer lotnictwa) w biurze.