Edmund Kossowski

Edmund Kossowski
Data i miejsce urodzenia

25 października 1920
Osiek Wielkopolski

Data i miejsce śmierci

13 czerwca 2002
Warszawa

Typ głosu

bas

Gatunki

opera

Zawód

śpiewak operowy, pedagog

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski

Edmund Kossowski (ur. 25 października 1920 w Osieku Wielkopolskim, zm. 13 czerwca 2002 w Warszawie) – polski śpiewak operowy (bas), pedagog.

Życiorys

Syn Walentego. Przez kilka lat, w tym podczas nauki w Państwowym Gimnazjum w Wolsztynie, uczył się gry na skrzypcach. Szkołę ukończył w 1939. Od 1941 rozpoczął w Krakowie naukę śpiewu. Jego nauczycielem do 1948 był Bronisław Romaniszyn. W 1948 ukończył też (uzyskał absolutorium) studia w krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej.

Jego debiut sceniczny miał miejsce w 1945 roku na deskach krakowskiego Teatru Muzycznego (wykonywał partię Dziemby w Halce). Nawiązał też współpracę z Operą Wrocławską, a właściwie kierującym nią Stanisławem Drabikiem, który w latach 1945–1946 powierzał mu role w Halce i Verbum nobile Stanisława Moniuszki oraz w operze Rigoletto Verdiego. Później, przez lata 1946–1948, współpracował z Walerianem Bierdiajewem, który kierował wówczas Krakowskim Towarzystwem Operowym. Następnym miejscem pracy Kossowskiego była Opera Poznańska, której był solistą do 1954.

Po zdobyciu III nagrody na Międzynarodowym Konkursie Wokalnym w Tuluzie, był zapraszany i śpiewał na wielu scenach Francji. Po powrocie do Polski został solistą Teatru Wielkiego w Warszawie, gdzie śpiewał od 1954 do 1965. W tym czasie występował też w Bazylei, gdyż dyrekcja tamtejszego Teatru Operowego podpisała z nim umowę na stałe występy w latach 1958–1961. Jego śpiew uświetniał też uroczystości związane z 500. rocznicą założenia Uniwersytetu w Bazylei. Kossowski śpiewał tytułową rolę w wystawionej z tej okazji operze Borys Godunow.

W czasie swojej kariery występował na ważniejszych scenach niemal całej Europy. Śpiewał podczas spektakli operowych (opanował ponad 60 różnych partii wokalnych), ale również na różnego rodzaju koncertach i festiwalach, na których wykonywał także utwory kompozytorów współczesnych (oprócz arii operowych jego repertuar obejmował też ok. 50 partii oratoryjnych i wiele pieśni).

Przez długi okres (od 1972 do 1997) nauczał młodych śpiewaków w warszawskiej Akademii Muzycznej. W 1975 objął tam kierownictwo katedry wokalistyki, a w 1981 otrzymał tytuł profesorski.

Odznaczenia i nagrody

  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1953)[1]
  • Nagroda Państwowa za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki (1955)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki (1975, 1985)
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1995)

Dyskografia (wybór)

  • LP 10" Arie z oper Edmund Kossowski [PN Muza L 0043]
  • LP 10" Schubert - Pieśni z cyklu Podróż zimowa Edmund Kossowski [PN L 0107]
  • śpiew (ścieżka dźwiękowa telewizyjnego filmu z muzyką Franciszka Schuberta Ballada młyńskiego koła z 1971

Przypisy

  1. ↑ M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 206.

Bibliografia

Linki zewnętrzne