Edmund Majowski (ur. jako Edmund Niechcioł 12 listopada 1910 w Chorzowie, zm. 26 października 1982 w Wiedniu) – polski piłkarz występujący na pozycji napastnika, reprezentant Polski w latach 1933–1934, trener piłkarski.
Kariera klubowa
Grę w piłkę nożną rozpoczął w wieku 14 lat w AKS Chorzów[1]. W 1931 roku przeniósł się do Pogoni Lwów. W barwach tego klubu zdobył trzykrotnie wicemistrzostwo Polski w sezonach 1932, 1933 i 1935. W trakcie II wojny światowej, dzięki podpisaniu volkslisty, występował w utworzonych przez siły okupacyjne zespołach SSTV Breslau (1939), DTSG Krakau (1939–1944) oraz Germania Königshütte (1944)[1]. Po zakończeniu wojny wyemigrował do Austrii, gdzie przez 2 lata grał w klubie Wacker Wiedeń, po czym zakończył karierę zawodniczą[1].
Kariera reprezentacyjna
10 września 1933 zadebiutował w reprezentacji Polski w towarzyskim meczu przeciwko Jugosławii w Warszawie (4:3), w którym zdobył bramkę[2]. Łącznie w latach 1933–1934 rozegrał w drużynie narodowej 4 spotkania i strzelił 1 gola[2].
Bramki w reprezentacji
Kariera trenerska
W początkach swojej kariery trenerskiej prowadził austriackie kluby Wiener AC i FC Wien. W 1958 roku w pięciu spotkaniach prowadził reprezentację Norwegii[3]. Pracował też z reprezentacjami Iranu i Kuwejtu[1].
Życie prywatne
W marcu 1937 roku zmienił nazwisko na Majowski[1]. Po wybuchu II wojny światowej został wciągnięty na volkslistę[1]. Po wojnie wyemigrował do Austrii, gdzie osiadł na stałe[1]. Podczas gry dla klubu Wacker Wiedeń przyjął austriackie obywatelstwo[1].
Przypisy
Bibliografia
- Andrzej Gowarzewski: Mistrzostwa Polski. Ludzie 1918-1939. 100 lat prawdziwej historii, Wydawnictwo GiA, Katowice 2017, ISBN 83-88-23261-4
Linki zewnętrzne
Jugosławia
.svg)
