Edward Chodzicki

Edward Chodzicki
Data i miejsce urodzenia

24 września 1897
Tarnów

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1978
Barwałd

Profesor nauk przyrodniczych
Specjalność: leśnictwo
Alma Mater

Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego

Doktorat

1931

Habilitacja

1933

wykładowca
uczelnia

SGGW
Uniwersytet Jagielloński
Wyższa Szkoła Rolnicza

Okres zatrudn.

1923–1967

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Edward Józef Chodzicki (ur. 24 września 1897 w Tarnowie, zm. 21 kwietnia 1978 w Barwałdzie) – polski leśnik, społecznik, profesor zwyczajny leśnictwa.

Życiorys

W 1923 roku ukończył studia na Wydziale Leśnym SGGW w Warszawie. W latach 1923–1927 był asystentem na WL SGGW, następnie odbył staż naukowy w Eberswalde i Zurychu. W 1927 sporządził pierwszy plan zagospodarowania Kompleksu leśnego Huzary, wchodzącego w skład parków leśnych Zakładu Zdrojowego, a obecnie jest jednym z obiektów Leśnego Zakładu Doświadczalnego w Krynicy[1]. W 1931 obronił doktorat, a w 1933 uzyskał habilitację. Od 1937 jako profesor nadzwyczajny i kierownik Katedry Leśnictwa zostaje zatrudniony na Uniwersytecie Jagiellońskim. 6 listopada 1939 aresztowany w ramach Sonderaktion Krakau, osadzony w więzieniu Montelupich, potem w obozie Sachsenhausen, w wyniku interwencji naukowców szwedzkich z początkiem 1940 zwolniony z obozu, pracował po powrocie do Krakowa w Instytucie Leśnictwa[2]. Po wojnie wrócił na swoje stanowisko na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1 lipca 1946 roku kierował Katedrą Ogólnej i Szczegółowej Hodowli Lasu. Był kierownikiem Katedry Szczegółowej Hodowli Lasu Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. 1 lipca 1954 jego Katedrę rozwiązano. W 1964 ponownie kierował Katedrą Ogólnej Hodowli Lasu Wyższej Szkoły Rolniczej w Krakowie. W 1967 przeszedł na emeryturę. Zasłużony dla nowoczesnej hodowli lasu. Prowadził pionierskie badania gleboznawcze i typologiczne, w wyniku których powstała regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski. Wprowadził po raz pierwszy do polskiej nauki system klasyfikacyjny siedliskowych typów lasu. Organizował i urządzał arboreta w 1925 w Rogowie a następnie Lesie Wolskim, Krakowie. W 1963 wydał publikacje „Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski w nowym ujęciu”. Był członkiem honorowym Komitetu Nauk Leśnych PAN, również Polskiego Towarzystwa Leśnego, odznaczony Złotą Odznaka Honorową PTL, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Miejsce spoczynku

Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim (kw. IX płd.)[4].

Przypisy

  1. Kompleks leśny Huzary w Krynicy Zdrój
  2. Tadeusz Wroński, Kronika okupowanego Krakowa, wyd. Kraków 1974, s. 47, 401
  3. Mała encyklopedia leśna, wyd. PWN 1980
  4. Lista Pamięci UJ