Edward Dwurnik

Edward Dwurnik

Edward Dwurnik (2007)
Data i miejsce urodzenia	19 kwietnia 1943 Radzymin
Data i miejsce śmierci	28 października 2018 Warszawa
Dziedzina sztuki	malarstwo grafika
Ważne dzieła
Sportowcy
Odznaczenia
Strona internetowa

Obraz Edwarda Dwurnika „Wawel”, nr inw. 9216. Dar malarza dla Zamku Królewskiego na Wawelu w roku 2010

Edward Dwurnik (ur. 19 kwietnia 1943 w Radzyminie, zm. 28 października 2018^[1] w Warszawie^[2]) – polski malarz i grafik.

Życiorys

Edward Dwurnik studiował w latach 1963–1970 malarstwo i grafikę w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w pracowni Krystyny Łady-Studnickiej, a także przez 3 lata rzeźbę. W 1970 obronił pracę dyplomową w pracowni prof. Eugeniusza Eibischa^[3]. Jak uważał, przez pierwsze lata studiów na ASP „nie miał żadnej wizji swojej twórczości”. Po zetknięciu się z dziełami Bernarda Buffeta dostrzegł nowe możliwości malarskie, lecz dopiero doświadczenie wystawy Nikifora w 1965 pomogło mu odnaleźć formę wspierającą realizację własnych pomysłów. Od tego wydarzenia rozpoczęła się jego pasja tworzenia. Wtedy też powstały obrazy zaliczane do cyklów malarskich takich jak: Podróże autostopem, Warszawa, Portret. W latach 1970–1971 namalował Drogę (Dziesięć stacji świeckiego ukrzyżowania). Dwurnik uważa, że prawdziwie „swój temat” odnalazł w marcu 1968^[4]. Rozwiązaniem artystycznym, w ujęciu tego problemu, było budowanie kompozycji wieloelementowych, komplikacja, tworzenie związków między przedmiotami obrazu. Namalował ponad 5000 obrazów. Dwurnik regularnie prezentował swoje obrazy przedstawiające stolice różnych krajów Unii Europejskiej podczas Celebracji Prezydencji w Unii Europejskiej organizowanych w Pałacu Chojnata w Woli Chojnata^[5].

Został nagrodzony m.in.: Nagrodą Kulturalną „Solidarności” (1983), Nouvelle Biennale de Paris (1985), nagrodą Olimpiady Sztuki w Seulu (1988) i Nagrodą Fundacji Sztuki Współczesnej (1992).

Jego ostatnia wystawa odbyła się w Państwowej Galerii Sztuki w Sopocie^[6].

Pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera G-tuje-41)^[7].

Życie prywatne

Jego żoną była fotografka Teresa Gierzyńska, z którą miał córkę Polę Dwurnik (ur. 1979) – malarkę i graficzkę.

Grób malarza Edwarda Dwurnika na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Niektóre dzieła malarskie

(c) Zu at pl.wikipedia, CC-BY-SA-3.0

Obraz „Październik” znajdujący się w Parku Wolności Muzeum Powstania Warszawskiego, namalowany 25 czerwca 2006

• 1968 – Zachwycenie tłumem (cykl rysunków)
• 1969 – Namiętności (cykl)
• 1970-1971 – Droga (Dziesięć Stacji Świeckiego Ukrzyżowania)
• 1970-1971 – Kolekcja (cykl)
  • Błękitny powiat
  • Wymarsz pogodzonych
  • W obronie idola
• 1971 – Różne błękity (cykl)
• 1972 – Chwila (cykl)
• 1972 – Sportowcy (cykl)
• 1971-1974 – cykl Chmury
• 1973 – Dorota w Zaciszu
• 1973-1975 – Obrazy duże (cykl)
  • Klęska urodzaju
  • Owoce ziemi
  • Konstytucja 3 Maja
• 1975 – Robotnicy (cykl)
  • Zarząd Główny ZPAP
  • Warszawskie Stowarzyszenie Krytyki Plastycznej
  • Geno
• 1976-1977 – Gazeta (cykl)
• 1979 – Krzyż (cykl)
• 1985 – Romantycy (cykl)
• 1989-1991 – Droga na Wschód (cykl)^[8]
• 1990-1994 – Od grudnia do czerwca (cykl)
• 1991-1993 – Niech żyje wojna! (cykl)
• 1992-1997 – Błękitny (cykl)
• 1996-1999 – Wyliczanka (cykl)
• 1998 – Dwudziesty trzeci (cykl)
• 2000 – Dwudziesty piąty (cykl)^[9]
• Podróże autostopem (cykl)
• Warszawa (cykl)
• Portret (cykl)
• 2006 - Poznań
• 2007 – Uśmiechnięte Twarze – mural namalowany podczas Off Festivalu w Mysłowicach
• 2011 – Kontrabasiści – mural namalowany w ramach Life Festival Oświęcim
• 2017 – Czerwone tulipany (olej)
• 2018 – Czerwone tulipany (akryl na płótnie #XXIII)

Odznaczenia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2014)^[10]
• Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2016)^[11]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biografia i obrazy Edwarda Dwurnika
• Edward Dwurnik - katalog prac
• Obrazy Edwarda Dwurnika w Galerii Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej