Edward Zegarski
b.jpg) | |
 kapitan piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | 2 Pułk Strzelców Podhalańskich, |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
  | |
Edward Zegarski[a] (ur. 13 października 1892 w Kostarowcach, zm. 12 grudnia 1928 w Sanoku) – kapitan piechoty Wojska Polskiego.
Życiorys
a.jpg)
Urodził się 13 października 1892 w Kostarowcach[1]. Był synem Jana, tamtejszego rolnika[1].
W 1911 zdał egzamin dojrzałości w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku (w jego klasie byli m.in. Stanisław Biega, Stefan Lewicki, Jan Polański, Józef Premik, Kazimierz Swoszowski, Paweł Wiktor)[2][3]. Był członkiem sanockiego gniazda Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”[4] od 1913[5]. Przed 1914 w Sanoku działał w organizacjach niepodległościowych: „Armii Polskiej”; kurs podoficerski w 1912 ukończyli m.in. Jan Sadowski, Bolesław Mozołowski, Józef Smoleń) oraz VII Polskiej Drużynie Strzeleckiej[6][7], w której 16 listopada 1914 został skarbnikiem[8].
W czasie I wojny światowej został powołany do służby w C. K. Armii i do 1918 jego oddziałem macierzystym był Pułk Piechoty Nr 30[9][10][11]. W 1915 jako chorąży 30 p.p. został ranny[b]. Pod koniec 1915 został mianowany porucznikiem piechoty w rezerwie ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1916[12][13][14].
19 lutego 1919 jako były oficer armii austro-węgierskiej w stopniu porucznika został przyjęty do Wojska Polskiego i rozkazem z tego samego dnia 19 lutego 1919 Szefa Sztabu Generalnego płk. Stanisława Hallera otrzymał przydział służbowy przy Dowództwie Powiatu w Sanoku[15]. Został awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[16][17][18]. W 1919 udzielał się przy działalności zarządu powiatowego Związku Inwalidów Wojennych RP w Sanoku[19][20]. W latach 20. jako oficer nadetatowy 2 Pułku Strzelców Podhalańskich w Sanoku służył w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Jasło w Sanoku (od 1927 pod nazwą PKU Sanok)[21][22][23]. W 1927 sprawował stanowisko kierownika I referatu w PKU Sanok[24], po czym w kwietniu 1928 został oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr X[25][26].
Zmarł 12 grudnia 1928 w Sanoku w wieku 36 lat[27][28]. Został pochowany na cmentarzu przy ul. Rymanowskiej w Sanoku 14 grudnia 1928[27]. Był żonaty z Androniką z domu Kuzyłyszyn (1895-1973)[27].
Odznaczenia
austro-węgierskie
- Srebrny Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (przed 1918)[11]
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami (przed 1918)[11]
- Krzyż Wojskowy Karola (przed 1918)[11]
- Najwyższe pochwalne uznanie za wyśmienite zachowanie wobec wroga (styczeń 1918)[29]
Uwagi
- ↑ W ewidencji wojskowych C. K. Armii był określany w języku niemieckim jako „Eduard Zegarski”.
- ↑ Wymieniony jako „Edmund Zegarski”. Offiziere. „Verlustliste”. Nr 256, s. 5, 3 września 1915 (niem.).
Przypisy
- ↑ a b CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 488.
- ↑ XXX. Sprawozdanie Dyrektora c.k. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1910/11. Sanok: Fundusz Naukowy, 1911, s. 40.
- ↑ Absolwenci. 1losanok.pl. [dostęp 2016-03-23].
- ↑ Członkowie TG „Sokół” w Sanoku 1889–1946. sokolsanok.pl, 29 listopada 2009. [dostęp 2015-05-30].
- ↑ Paweł Sebastiański, Bronisław Kielar: Wykazy członków Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Sanoku. W: 125 lat sanockiego „Sokoła” 1889–2014. Sanok: Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół” w Sanoku, 2014, s. 150. ISBN 978-83-939031-1-5.
- ↑ Przedwojenne organizacje wojskowe w Sanoku. W: Jednodniówka wydana z racji jubileuszu 25-lecia istnienia i działalności Związku Strzeleckiego na terenie Sanoka i ziemi sanockiej 1908–1933. Sanok: 21 maja 1933, s. 33.
- ↑ Alojzy Zielecki, Rozwój ruchu niepodległościowego, W epoce autonomii galicyjskiej, w: Sanok. Dzieje miasta, Praca zbiorowa pod redakcją Feliksa Kiryka, Kraków 1995. s. 475-476.
- ↑ Alojzy Zielecki. Polski ruch niepodległościowy w Sanoku i regionie na tle wydarzeń krajowych przełomu XIX i XX wieku. „Rocznik Sanocki”. Tom IX, s. 202, 2006. Towarzystwo Przyjaciół Sanoka i Ziemi Sanockiej. ISSN 0557-2096.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 326.
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1917. Wiedeń: 1917, s. 324.
- ↑ a b c d Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 545.
- ↑ Aus dem Verordnungsblatt Nr. 218 für das k. u. k. Heer. „Neue Freie Presse”. Nr 18447, s. 3, 31 grudnia 1915 (niem.).
- ↑ Verordnungsblatt für das k. u. k. Heer Nr. 218. „Pester Lloyd”. Nr 4, s. 5, 4 stycznia 1916 (niem.).
- ↑ Ranglisten des Kaiserlich und Königlichen Heeres 1916. Wiedeń: 1916, s. 231.
- ↑ 815. Rozkaz. „Dziennik Rozkazów Wojskowych”. Nr 25, s. 623, 6 marca 1919.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 412.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 356.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 188.
- ↑ Kronika. Wiec inwalidów. „Ziemia Sanocka”. Nr 14, s. 3, 1 czerwca 1919.
- ↑ Kronika. Wizytacya tut. Ekspozytury sekcyi Opieki nad inwalidami. „Ziemia Sanocka”. Nr 21, s. 3, 20 lipca 1919.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 379, 1465.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 328, 1333.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 19.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 299.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 140, 142, 164, 175.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 128.
- ↑ a b c Księga Zmarłych 1904–1934 Sanok. T. J. Sanok: Parafia Przemienienia Pańskiego w Sanoku, s. 335 (poz. 137).
- ↑ Zmarli. „Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych”. Nr 9, s. 148, 27 kwietnia 1929. Ministerstwo Spraw Wojskowych.
- ↑ Auszeichnungen für Verdienste im Kriege. „Fremden-Blatt”. Nr 13, s. 15, 13 stycznia 1918 (niem.).
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
Media użyte na tej stronie
Naramiennik kapitana Wojska Polskiego (1919-39).
.png)
Lesser coat of arms of the Austrian Empire form the Congress of Vienna in 1815 until the Austro-Hungarian Compromise of 1867. It then represented the Cisleithanian territories of Austria-Hungary in the Reichsrat until 1915.
It shows the arms of Habsburg-Lorraine encircled by the chain of the Order of Golden Fleece, surmounted on the crowned Austrian imperial double-headed eagle clutching in its claws the Imperial orb, sceptre and sword, with the Imperial Crown of Rudolf above.
After 1915 the inescutcheon only displayed the red-white-red arms of Austria.
_as_used_for_Signum_Laudis.gif)
Baretka Signum laudis
Baretka Signum laudis
Baretka Krzyża Wojskowego Karola – Austro-Węgry. (Karl-Truppenkreuz)
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Tomb of Zegarski and Grabowski families at Central Cemetery in Sanok.
Autor: Lowdown, Licencja: CC BY-SA 3.0
Grobowiec rodzin Zegarskich i Grabowskich na Cmentarzu Centralnym w Sanoku.
Baretka: Wstążka Wojenna (Kriegsbande) z okuciem złotych mieczy dla odznaczeń austro-węgierskich (m.in.: Militär-Verdienstkreuz; Militär-Verdienstmedaille (Signum Laudis); Franz-Joseph-Orden; Tapferkeitsmedaille).