Edwin Płażek (urzędnik)

Edwin Płażek
Edwin Teodor Płażek
Ilustracja
Edwin Płażek (przed 1908)
Data i miejsce urodzenia

9 września 1842
Lwów

Data i miejsce śmierci

2 kwietnia 1925
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Łyczakowski we Lwowie

Zawód, zajęcie

urzędnik

Narodowość

polska

Małżeństwo

Stefania Wesołowska

Dzieci

Edwin, Feliks

Edwin Teodor Płażek (ur. 9 września 1842 we Lwowie, zm. 2 kwietnia 1925 tamże) – polski prawnik, urzędnik.

Grobowiec rodzinny Edwina Płażka

Życiorys

Uczestniczył w powstaniu styczniowym 1863[1]. Ukończył studia prawnicze. Uzyskał tytuł naukowy doktora praw.

W okresie zaboru austriackiego w ramach autonomii galicyjskiej został urzędnikiem samorządowym i w sferze szkolnictwa. Pełnił funkcję starosty powiatu kamioneckiego, powiatu sokalskiego i powiatu złoczowskiego oraz na przełomie lat 70./80. komisarza rządowego powiatu złoczowskiego. Był radcą namiestnictwa, referentem administracyjnym c. k. Rady Szkolnej Krajowej, urzędnikiem c. k. Ministerstwa Oświaty. 11 listopada 1901 objął urząd wiceprezydenta Rady Szkolnej Krajowej[2]. Stanowisko pełnił w kolejnych latach[3][4][5]. Pełnił funkcję komisarza rządowego podczas kadencji VIII (1901-1907) i IX (1908-1913) Sejmu Krajowego Galicji. Sprawował mandat posła do parlamentu austriackiego w Wiedniu; był członkiem Polskiego Towarzystwa Filozoficznego we Lwowie od 1904[6].

Jego żoną została Stefania z domu Wesołowska; ich dziećmi byli Feliks (1882-1950, prawnik, wiceprezes Prokuratorii Generalnej), Maria Baranowska (1884-1912, żona Dantego Baranowskiego), Edwin (1898-1964, chemik)[7][8].

16 kwietnia 1900 otrzymał I stopień szlachectwa[9]. Otrzymał tytuły honorowego obywatelstwa miasta powiatowych, w których pełnił urząd starosty. W 1909 otrzymał tytuł członka honorowego Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego we Lwowie[10].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany na stopień podporucznika weterana Wojska Polskiego[11].

Został pochowany w kwaterze powstańczej na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie[12].

Przypisy

  1. ↑ Józef Białynia Chołodecki: Cmentarzyska i groby naszych bohaterów z lat 1794-1864 na terenie Wschodniej Małopolski. Lwów: 1928, s. 33.
  2. ↑ Powitanie P. Wiceprezydenta rady szkolnej kraj. dr. P. Edwina Płażka. „Gazeta Lwowska”, s. 1-2, nr 260 z 12 listopada 1901. 
  3. ↑ Kronika. Egzamina dojrzałości. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 154 z 9 lipca 1903. 
  4. ↑ Kronika. „Gazeta Lwowska”, s. 3, nr 198 z 30 sierpnia 1903. 
  5. ↑ Jubileuszowy zjazd Tow. nauczycieli szkół wyższych. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 123 z 2 czerwca 1909. 
  6. ↑ Edwin Płażek. archiwum.wfis.uw.edu.pl. [dostęp 2015-11-18].
  7. ↑ Kronika. Ślub. „Gazeta Lwowska”, s. 4, nr 123 z 2 czerwca 1909. 
  8. ↑ Edwin Płażek. ipsb.nina.gov.pl. [dostęp 2015-11-18].
  9. ↑ Sylwester Korwin Kruczkowski: Poczet Polaków wyniesionych do godności szlacheckiej przez monarchów austrjackich w czasie od roku 1773 do 1918: dalej tych osób, którym wymienieni władcy zatwierdzili dawne tytuły książęce względnie hrabiowskie lub nadali tytuły hrabiów i baronów jak niemniej tych, którym zatwierdzili staropolskie szlachectwo. Lwów: 1935, s. 44.
  10. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1914. Lwów: 1914, s. 1069.
  11. ↑ Oficerowie Weterani Powst. Narodowego 1863. genealogia.okiem.pl. [dostęp 2015-11-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  12. ↑ Index osób wymienionych w książce „Cmentarz Łyczakowski we Lwowie” Stanisława Niciei. lwow.home.pl. [dostęp 2015-11-18].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Гробівець родини Е. Плажка..jpg
Autor: Igor Monchuk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Гробівець родини Е. Плажка.Личаківський цвинтар , поле № 5.
Edwin Płażek (-1908).jpg
Edwin Płażek (-1908)