Edykt restytucyjny

Edykt restytucyjny – edykt cesarza Ferdynanda II z 6 marca 1629 roku, będący skutkiem zwycięstw katolików w walkach z lat 1618−1628[1], nakazujący protestantom zwrot wszystkich dóbr kościelnych zagarniętych po układzie passawskim (1552). Edykt wykonano tylko w dziedzicznych posiadłościach cesarza, po pokoju praskim cesarz zrezygnował z wykonywania go. Następcy Ferdynanda potwierdzili wycofanie się z egzekwowania dekretu po pokoju westfalskim[2].

Gdyby doszło do egzekucji edyktu, w ręce katolików wróciłoby ponad 12 księstw biskupich i ok. 500 monastyrów i innych posiadłości kościelnych, które protestanci zsekularyzowali od 1552 roku. Opierając się na swoim autorytecie jako cesarza, Ferdynand pominął zwyczajową drogę legislacyjną w Sejmie Rzeszy. Dążenie do centralizacji i umocnienia władzy w Niemczech sprowokowały antyhabsburską koalicję państw zewnętrznych do aktywniejszego włączenia się do walk w Rzeszy[1].

Przypisy

  1. ↑ a b The Catholic Triumph – The Edict of Restitution (March 6, 1629) (ang.). [dostęp 2016-02-13].
  2. ↑ RESTYTUCYJNY EDYKT (pol.). W: ENCYKLOPEDIA GUTENBERGA ONLINE [on-line]. [dostęp 2016-02-13].