Eko Yuli Irawan
 Eko Yuli Irawan (2016) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | 24 lipca 1989 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Eko Yuli Irawan (ur. 24 lipca 1989 w Metrze[1]) – indonezyjski sztangista startujący najczęściej w wadze piórkowej, trzykrotny medalista olimpijski i sześciokrotny medalista mistrzostw świata.
Kariera
Pierwszy sukces osiągnął w 2007 roku, kiedy na mistrzostwach świata w Chiang Mai zdobył brązowy medal w wadze koguciej. W zawodach tych wyprzedzili go tylko Cha Kum-chol z Korei Północnej i Chińczyk Li Zheng. Rok później wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Pekinie, gdzie także zdobył brązowy medal. Tym razem lepsi byli Chińczyk Long Qingquan oraz Hoàng Anh Tuấn z Wietnamu.
Od 2009 roku startuje w wadze piórkowej. Już w tym roku wywalczył srebrny medal na mistrzostwach świata w Goyang, przegrywając tylko z Chińczykiem Ding Jianjunem. Następnie zajął trzecie miejsce podczas mistrzostw świata w Paryżu w 2011 roku i na igrzyskach olimpijskich w Londynie rok później. Kolejny medal zdobył na rozgrywanych w 2014 roku mistrzostwach świata w Ałmaty, gdzie był drugi za Kim Un-gukiem z Korei Północnej. Dwa lata później drugie miejsce zajął na igrzyskach olimpijskich w Rio de Janeiro, gdzie lepszy był tylko Óscar Figueroa z Kolumbii. Wywalczył także brązowy medal w wadze piórkowej na igrzyskach azjatyckich w Inczonie w 2014 roku. W 2018 zdobył złoty medal mistrzostw świata, rok później Indonezyjczyk wywalczył srebro.
Osiągnięcia
| Rok | Zawody | Miasto | Miejsce | Kategoria | Wynik |
|---|---|---|---|---|---|
| 2007 | Mistrzostwa świata |  Chiang Mai | 3 | do 56 kg | 278 kg |
| 2008 | Igrzyska olimpijskie |  Pekin | 3 | do 56 kg | 288 kg |
| 2009 | Mistrzostwa świata |  Goyang | 2 | do 62 kg | 315 kg |
| 2011 | Mistrzostwa świata |  Paryż | 3 | do 62 kg | 310 kg |
| 2012 | Igrzyska olimpijskie |  Londyn | 3 | do 62 kg | 317 kg |
| 2018 | Mistrzostwa świata |  Aszchabad | 1 | do 61 kg | 317 kg |
| 2019 | Mistrzostwa świata | Pattaya | 2 | do 61 kg | 306 kg |
| 2021 | Igrzyska olimpijskie |  Tokio | 2 | do 61 kg | 302 kg |
Przypisy
- ↑ Eko Irawan Bio, Stats, and Results | Olympics at Sports-Reference.com, sports-reference.com [dostęp 2017-11-23] [zarchiwizowane z adresu 2012-11-16] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Profil na stronie IWF. iwf.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-12)]. (ang.)
- Profil na stronie chidlovski.net (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Weightlifting. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
bendera Indonesia
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
.svg)
Eko Yuli Irawan in Indonesia after the 2016 Olympics