Elżbieta Stadtmüller
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| profesor nauk humanistycznych | |
| Specjalność: integracja europejska, międzynarodowe stosunki polityczne, współczesne problemy polityczne świata[1] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1 czerwca 1986[1] – nauki polityczne |
| Habilitacja | 27 marca 1995[1] – nauki polityczne |
| Profesura | 12 maja 1999[1] |
| uczelnia | Uniwersytet Wrocławski; Wydział Nauk Społecznych; Instytut Studiów Międzynarodowych |
| uczelnia | Dolnośląska Szkoła Wyższa; Wydział Nauk Społecznych i Dziennikarstwa; Instytut Stosunków Międzynarodowych |
| Odznaczenia | |
 | |
Elżbieta Helena Stadtmüller (ur. 1959[2]) – polska politolożka, profesor nauk humanistycznych, wykładowczyni Instytutu Studiów Międzynarodowych Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego i Instytutu Bezpieczeństwa i Spraw Międzynarodowych Wydziału Nauk Społecznych i Dziennikarstwa Dolnośląskiej Szkoły Wyższej[1].
Życiorys
W 1982 ukończyła studia z politologii na Uniwersytecie Wrocławskim[1], 1 czerwca 1986 obroniła tamże pracę doktorską, 27 marca 1995 habilitowała się na podstawie dorobku naukowego i pracy zatytułowanej Polskie nurty polityczne wobec Niemiec w latach 1871–1918[1]. 12 maja 1999 nadano jej tytuł profesora w zakresie nauk humanistycznych[1].
Objęła funkcję profesor zwyczajnej w Instytucie Studiów Międzynarodowych na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Wrocławskiego, a także w Instytucie Bezpieczeństwa i Spraw Międzynarodowych na Wydziale Nauk Społecznych i Dziennikarstwa Dolnośląskiej Szkoły Wyższej[1]. Na UWr była m.in. zastępczynią dyrektora ISM ds. dydaktyki (1993–2004) i nauki (2003–2008)[3]. Wypromowała 32 doktorów, m.in.: Krzysztofa Kociubińskiego (1999), Przemysława Mikiewicza (1999), Renaty Dudy (2001), Grzegorza Rdzanka (2002), Leszka Kwiecińskiego (2004), Patrycję Matusz (2006), Annę Srokę (2006), Andrzeja Polusa (2008)[4].
Zainteresowania naukowe Elżbiety Stadtmüller obejmują: procesy globalizacji i regionalizacji, governance międzynarodowy, teorię stosunków międzynarodowych, polityczne problemy stosunków międzynarodowych, integrację europejską (UE i inne organizacje subregionalne), teorię i praktykę bezpieczeństwa międzynarodowego, polską politykę zagraniczną (szczególnie wobec Niemiec, Rosji, NATO i UE)[3].
W 2018 roku została odznaczona Brązową Odznaką Honorową Wrocławia[5].
Publikacje
- 2004: Regional Stabilisation and Security: The European Union as a Model[1]
- 2005: Europe on the Move. The Impact of Eastern Enlargement on the EU (eds)[1]
- 2011: The European Union's Neighborhood Challenge. Transborder cooperation, migration and Europeanization (eds)[1]
- 2012: The EU's Shifting Borders – Theoretical Approaches and Policy Implications in the New Neighbourhood (eds)[1]
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l m Prof. Elżbieta Helena Stadtmüller, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2020-01-04].
- ↑ Virtual International Authority File
- ↑ a b Elżbieta Stadtmüller, Instytut Studiów Międzynarodowych, 30 października 2020 [dostęp 2021-01-13] [zarchiwizowane z adresu 2020-10-30].
- ↑ prof. dr hab. Elżbieta Helena Stadtmüller, recenzenci.opi.org.pl [dostęp 2021-01-13].
- ↑ Odznaka Honorowa Wrocławia - Wrocław z wdzięcznością "Wratislavia Grato Animo", bip.um.wroc.pl [dostęp 2022-11-14].
Media użyte na tej stronie
Baretka: Odznaka Honorowa Wrocławia – Polska.