Elektron 2

Elektron 2
Inne nazwy

Elektron B, 2D-2, S00748

Indeks COSPAR

1964-006B

Państwo

 ZSRR

Zaangażowani

NII-88

Rakieta nośna

Wostok 8A92

Miejsce startu

Bajkonur, Kazachska SRR

Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum

441 km[1]

Apogeum

67 988 km

Okres obiegu

1360 min

Nachylenie

60,83°

Czas trwania
Początek misji

30 stycznia 1964 09:45:09 UTC

Powrót do atmosfery

22 kwietnia 1997

Wymiary
Wymiary

dł. 0,85 m; śr. 0,40 m
(z antenami i wysięgnikami: 2,4×1,8 m)

Masa całkowita

444 kg

Elektron 2 (ros. Электрон 2) – radziecki satelita naukowy, wystrzelony razem z Elektronem 1, do badania zewnętrznych i wewnętrznych pasów radiacyjnych na inklinacjach większych niż w ówczesnych podobnych badaniach amerykańskich.

Statek spłonął w trakcie ponownego wejścia w atmosferę ziemską w kwietniu 1997.

Prace nad satelitami rozpoczęły się w czerwcu 1960, po wydaniu odpowiednich dekretów („O zatwierdzeniu prac nad satelitą naukowym Elektron”) 9 maja 1960 i 13 maja 1961.

Przyrządy naukowe

  • Magnetometry ze strumieniomierzami
Zestaw dwóch trójosiowych magnetometrów ze strumieniomierzami, o różnych czułościach (pierwszy: od -120 do +120 gamma, z dokładnością ±2 gamma; drugi: od -1200 do +1200 gamma, z dokładnością ±20 gamma). Częstotliwość pomiaru wektora oboma czujnikami była zmienna: od jednego na 2 minuty do 1 na 8 minut. Kalibracja przeprowadzana była poprzez pomiar pola odniesienia
  • Detektor protonów
Zestaw liczników scyntylacyjnych i półprzewodnikowych pracujących w czterech przedziałach energetycznych. W licznikach scyntylacyjnych użyto kryształów o grubościach 0,15 i 3 mm. Cieńszy rejestrował protony o energiach od 1,5 do 10 MeV. Grubszy, w dwóch przedziałach: 5-80 MeV i 9-30 MeV. Osłonę stanowiło aluminium o masie powierzchniowej 2 mg/cm² i ołów o grubości 15-20 mm. Licznik półprzewodnikowy osłonięty był podobną osłoną aluminiową i rejestrował protony o energiach od 1 do 5 MeV. Zliczenia były kumulowane w interwałach 15, 105 lub 465 sekund
  • Sferyczny analizator elektrostatyczny
  • Detektor słonecznego promieniowania rentgenowskiego (0,2-1,8 nm)
  • spektrometr mas
  • Eksperyment z ogniwami słonecznymi
  • Przyrząd do pomiaru strumienia i składu promieniowania kosmicznego
  • Eksperyment szumu radiowego (735 kHz i 1525 kHz)
  • Analizator sferyczny

Statek posiadał rejestrator danych, którego używano, gdy statek nie mógł przekazywać danych w czasie rzeczywistym do stacji naziemnych na terytorium ZSRR.

Zobacz też

Przypisy

  1. NSSDC Master Catalog podaje: 9470 × 58 952 km; 1356,4 minut; 66,7°; e = 0,609474

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie