Elektryczny pojazd trakcyjny
Elektryczny pojazd trakcyjny – pojazd szynowy z własnym napędem elektrycznym. Energia elektryczna jest zamieniana w silnikach elektrycznych na pracę mechaniczną[1].
Elektryczne pojazdy trakcyjne dzieli się na lokomotywy elektryczne i elektryczne zespoły trakcyjne oraz elektryczne wagony silnikowe[2].
Elektryczne pojazdy trakcyjne są tańsze od pojazdów spalinowych, ale wymagają dużych nakładów inwestycyjnych na budowę sieci trakcyjnej[3].
Historia
Pierwszy elektryczny pojazd trakcyjny pracujący w normalnych warunkach eksploatacyjnych zaprezentowano na wystawie przemysłowej w Berlinie w 1879 r. przez Wernera von Siemensa[4]. Jedna z pierwszych eksperymentalnych lokomotyw elektrycznych – Lokomotywa The Judge – powstała w 1883 r. W 1895 roku zelektryfikowano pierwszy odcinek linii Baltimore – Ohio. Natomiast w roku 1880 francuskie przedsiębiorstwo pralnicze zaczęło używać elektrycznych pojazdów trakcyjnych. W 1903 roku wagon elektryczny z wynikiem 211 km/h pobił nowy rekord prędkości na szynach.
Pierwszy w Polsce pociąg zasilany energią elektryczną został uruchomiony w 1927 r. na trasie z Warszawy do Grodziska Mazowieckiego, a pierwszy na linii PKP w 1936 r.[5] Na ziemiach należących obecnie do Polski trakcja elektryczna wprowadzana była wcześniej, m.in. na kolejce wąbrzeskiej (1898), walimskiej (1914), czy też na Śląskiej Kolei Górskiej (od 1914).
W 1918 r. został opracowany przez Romana Podoskiego projekt elektryfikacji kolei w Polsce, natomiast w 1929 r. opracował on szczegółowy projekt elektryfikacji kolejowego węzła warszawskiego zasilanego prądem stałym o napięciu 3000 woltów. Po II wojnie światowej brał udział w opracowywaniu perspektywicznego planu elektryfikacji kolei w Polsce.
Przypisy
- ↑ Paweł Zalewski, Piotr Siedlecki, Arkadiusz Drewnowski: Technologia transportu kolejowego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2013, s. 139. ISBN 978-83-206-1919-5.
- ↑ Paweł Zalewski, Piotr Siedlecki, Arkadiusz Drewnowski: Technologia transportu kolejowego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2013, s. 142. ISBN 978-83-206-1919-5.
- ↑ Paweł Zalewski, Piotr Siedlecki, Arkadiusz Drewnowski: Technologia transportu kolejowego. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 2013, s. 144. ISBN 978-83-206-1919-5.
- ↑ Elektryczna Śląska Kolej Górska.
- ↑ Teofil Lijewski, Stanisław Koziarski: Rozwój sieci kolejowej w Polsce, KOW Warszawa 1995.
Media użyte na tej stronie
Autor: Maksym Kozlenko, Licencja: CC BY-SA 4.0
RegioJet locomotive 193 205 at Praha-Smíchov station
Autor: ChiralJon, Licencja: CC BY 2.0
Narrow-guage train that runs between Sóller and Palma de Mallorca. Sóller terminus.
Autor: Tomasz Górny (Nemo5576), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Lokomotywa elektryczna 3E-063 w malowaniu przewoźnika Kopalnia Piasku Kuźnica Warężyńska na szlaku kolejowym.
Autor: Ventura35, Licencja: CC BY-SA 4.0
InterPanter in Ústí nad Orlicí
Autor: Joachim Lutz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Akkuschleppfahrzeug ASF EL 16 am 21. Juni 2008 in Limburg an der Lahn im DB Regio Werk. (Fahrzeugdaten: ASF DR 6 , Typ EL16/00 , Fabriknummer LEW 11358 , Baujahr 1966 , Handbeschriftung 'ANTON')
Autor: Wuselig, Licencja: CC BY-SA 4.0
S&H-Versuchslok
Siemens & Halske, Berlin; Weyer & Co
Versuchslok für Drehstrom-Versuchsstrecke zwischen Groß-Lichterfelde und Zehlendorf
1899
Bauart: Bo
Länge über Puffer: 6.300 mm
Treibraddurchmesser: 1.000 mm
Höhe über SO: 4.300 mm
Dienstmasse: 16,0 t
größte Geschwindigkeit: 50 km/h
Stundenleistung: 44 kW
Spurweite: 1.435 mm