Elida Maria Szarota

Elida Maria Szarota
Data i miejsce urodzenia

22 listopada 1904
Paryż

Data śmierci

1994

Zawód, zajęcie

germanistka, romanistka

Tytuł naukowy

profesor nauk humanistycznych

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Rodzice

Marceli Szarota, Eleonora Kalkowska

Małżeństwo

Rafał Marceli Blüth

Dzieci

Tomasz Szarota

Elida Maria Szarota (ur. 22 listopada 1904 w Paryżu, zm. 1994) – profesor Uniwersytetu Warszawskiego, germanistka i romanistka, historyczka literatury, autorka wielu podręczników do nauki języka niemieckiego.

Życiorys

Córka Marcelego Szaroty (1876–1951) i Eleonory Kalkowskiej (1883–1937), siostra ekonomisty Ralfa Szaroty (1906–1994), żona Rafała Marcelego Blütha (1891–1939), matka Tomasza Szaroty (ur. 1940). Używała też podwójnego nazwiska Szarota-Blüthowa.

Urodziła się w Paryżu, gdzie jej matka rozpoczęła 1901 studia przyrodnicze na Sorbonie. Potem studiowała tamże germanistykę i romanistykę. Kontynuowała studia w Genewie, Berlinie i Frankfurcie nad Menem, gdzie w roku 1934 uzyskała doktorat na podstawie pracy o francuskim poecie maryjnym, mnichu benedyktyńskim Gautier de Coincy.

W listopadzie 1939 jej mąż, Rafał Marceli Blüth, został zamordowany w jednej z pierwszych masowych egzekucji. W dwa miesiące później urodziła syna Tomasza.

Po II wojnie światowej pracowała jako lektorka języków obcych. W 1957 uzyskała habilitację na Uniwersytecie Humboldtów w Berlinie Wschodnim na podstawie pracy o Laokoonie Lessinga: Eine Kampfschrift für eine realistische Kunst und Poesie (Pismo w walce o realistyczną sztukę i poezję).

W 1960 została powołana na stanowisko docentki w Katedrze Filologii Germańskiej Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1972–1974 była dyrektorką Instytutu Germanistyki i Zakładu Literaturoznawstwa.

Tłumaczyła na język niemiecki Godzinę śródziemnomorską i Zegar słoneczny Jana Parandowskiego.

Dzieła (wybór)

  • Künstler, Grübler und Rebellen – Studien zum europäischen Märtyrerdrama des 17. Jahrhunderts, 1967
  • Die gelehrte Welt des 17. Jahrhunderts über Polen. Zeitgenössische Texte (ed.), 1972
  • Geschichte, Politik und Gesellschaft im Drama des 17. Jahrhunderts, 1976
  • Das Jesuitendrama im deutschen Sprachgebiet. Eine Periochen-Edition (ed.), 1979
  • Lohensteins Arminius als Zeitroman. Sichtweisen des Spätbarock, 1970
  • Stärke, dein Name sei Weib. Bühnenfiguren des 17. Jahrhunderts, 1987

Bibliografia

  • Germanistyka UW. germanistyka.uw.edu.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-04-21)].
  • Jan Parandowski: Mittelmeerstunde: autorisierte Übersetzung von Elida Maria Szarota: Berlin: Rütten & Loening, 1960
  • Jan Parandowski: Die Sonnenuhr: ins Deutsche übertragen von Elida Maria Szarota: Bonn: Verlag Biblioteca Christiana, 1965