Ennin

Ennin
円仁

Ennin
Data i miejsce urodzenia

794
Tochigi

Data śmierci

864

Szkoła

Tendai

Nauczyciel

Saichō

Następca

Enshō

Zakon

Mahajana

Honorowy tytuł lub imię pośmiertne

opat (zasu), wielki mistrz (daishi)

Ennin (jap. 円仁; ur. 794, zm. 864) – japoński mnich, podróżnik, filozof ze szkoły tendai. Znany pod pośmiertnym imieniem Jikaku daishi (慈覚大師, wielki mistrz Jikaku).

Biografia

Wielki mistrz Jikaku (Ennin)

Urodził się w rodzinie Mibu w ówczesnej prowincji Shimotsuke (ob. prefektura Tochigi)[1].

W wieku 8 lat rozpoczął naukę w klasztorze Daiji-ji (pref. Tochigi), a w wieku 14 lat rozpoczął praktykę buddyjską w Enryaku-ji na górze Hiei. Był uczniem Saichō[2].

W 838 r. udał się do Chin w ramach misji cesarza Nimmyō. Po przybyciu do Yangzhou rozpoczął studiowanie ezoterycznych tekstów u dwu mistrzów. U mistrza Chuanyana przeszedł ceremonię inicjacji[3]. Po przeczekaniu zimy w klasztorze w Szantungu prowadzonym przez koreańskich mnichów udał się wiosną 839 r. na górę Wutai[1].

Po jakimś czasie udał się do Chang’anu, ówczesnej stolicy Chin, gdzie studiował i praktykował nauki ezoteryczne w latach 840-845 u trzech różnych nauczycieli[3]. Został zaordynowany do dwóch rytuałów mandali. Następnie udał się w podróż statkiem po Wielkim Kanale Chińskim[1].

Ennin był świadkiem wstąpienia na tron antybuddyjskiego cesarza Wuzonga w 840 r. i prześladowań buddyzmu w latach 842-846. W ich wyniku został w 847 r. deportowany do Japonii.

Jego opanowanie nauk ezoterycznych (jap. mikkyō) było na tak wysokim poziomie, że przewyższył samego Kūkaia z ezoterycznej szkoły shingon. Dlatego też właśnie Enninowi cesarz przekazał prowadzenie corocznego inicjacyjnego rytuału ezoterycznego hiei kanjo od 849 r.[3]

W 854 r. został głównym opatem (zasu) szkoły tendai w Enryaku-ji. Pozostał na tym stanowisku przez 20 lat. Wybudował wtedy budynki (Tō-in) dla przechowywania sutr przywiezionych przez niego z Chin. Z Chin przywiózł 559 tomów pism buddyjskich. Wprowadził również w Japonii nowy rodzaj praktyki zwanej nembutsu, która związana była z kultem buddy Amidy[2]. Poza tym założył m.in. klasztory: Onjō-ji (znany bardziej jako Mii-dera w prefekturze Shiga) i Ryūshaku-ji (lub Risshaku-ji) w prefekturze Yamagata[1].

Jest autorem ponad 100 dzieł, w tym dziennika z podróży po Chinach pt.: Nittō guhō junrei kōki (入唐求法巡礼行記, Zapiski z pielgrzymki do Chin w poszukiwaniu Prawa, 838–847)[4].

Ennin był utalentowanym rzeźbiarzem. Jednym z przykładów jego pracy jest drewniana kopia statuetki bosatsu Kannon, umieszczonej w Sensō-ji, najstarszej świątyni buddyjskiej w Tokio. Jest ona wystawiana na widok publiczny raz w roku w dniu 13 grudnia.

Strona z jego dziennika podróży

Przypisy

  1. ↑ a b c d Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Str. 257
  2. ↑ a b Ennin, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  3. ↑ a b c Ennin - Ancient History Encyclopedia, www.ancient.eu [dostęp 2018-05-13] (ang.).
  4. ↑ Mikołaj Melanowicz: Historia literatury japońskiej. Warszawa: PWN, 2012, s. 68. ISBN 978-83-01-17214-5.

Źródła i bibliografia

  • [1]
  • Ennin, [w:] Encyclopædia Britannica [online] [dostęp 2022-09-30] (ang.).
  • Red. Yusen Kashiwahara, Koyu Sonoda. Sharpers of Japanese Buddhism. Kōsei Publishing Co. Tokio. 1994. Str. 379. ISBN 4-333-01630-4

Media użyte na tej stronie

Page of Ennin's Diary - The Record of a Pilgrimage to China in Search of the Law 入唐求法巡禮行記.jpg
Page of Ennin's Diary: The Record of a Pilgrimage to China in Search of the Law / 入唐求法巡禮行記. This is a page of the four volume-book of the monk Ennin (圓仁/ 円仁?, AD 793 or 794 – 864), of the version kept by Taiwan's National Central Library (http://rarebook.ncl.edu.tw/rbook/hypage.cgi?HYPAGE=search/search_res.hpg&dtd_id=1&sysid=09023&v=), with Call Number 311.8 09023. Original manuscript written ca. 838. Version shown in the picture, unknown.
Jikaku Daishi (Chorakuji Ota).jpg
Jikaku Daishi, Chorakuji, Ota, kept at Gunma Prefectural Museum of History, Takasaki, Gunma, Japan