Enrico Costa (polityk)
 (c) dati.camera.it, CC BY 4.0 | |
| Data i miejsce urodzenia | 29 listopada 1969 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | polityk |
| Alma Mater | |
Enrico Costa (ur. 29 listopada 1969 w Cuneo[1]) – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, od 2016 do 2017 minister bez teki ds. regionalnych i autonomii.
Życiorys
Syn polityka Raffaele Costy[2]. Ukończył liceum klasyczne w Mondovì, następnie studia prawnicze na Uniwersytecie Turyńskim[3].
Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Forza Italia, z którym współtworzył Lud Wolności. Był radnym miejscowości Villanova Mondovì (1990–2003) i prowincji Cuneo (1995–2004), a także radnym (2000–2006) regionalnym w Piemoncie[3]. W 2006, 2008 i 2013 wybierany na posła do Izby Deputowanych XV, XVI i XVII kadencji[1].
W 2013 przeszedł do Nowej Centroprawicy, pełnił funkcję przewodniczącego jej klubu poselskiego. W lutym 2014 objął stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości w gabinecie, na czele którego stanął Matteo Renzi. W styczniu 2016 w tym samym rządzie został ministrem ds. regionalnych i autonomii[3]. Utrzymał stanowisko ministra ds. regionalnych również w powołanym w grudniu 2016 gabinecie Paola Gentiloniego[4]. Zakończył urzędowanie w lipcu 2017[5], odchodząc z dotychczasowego ugrupowania.
W 2018 utrzymał mandat poselski na XVIII kadencję z ramienia koalicji centroprawicy[6]. W 2020 dołączył do ugrupowania Azione, które założył Carlo Calenda[7]. W 2022 z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję[8].
Przypisy
- ↑ a b Enrico Costa na stronie Izby Deputowanych XVII kadencji (wł.). [dostęp 2016-03-09].
- ↑ Enrico Costa come il padre Raffaele Diventa ministro degli Affari regionali (wł.). ilcorriere.net, 30 stycznia 2016. [dostęp 2016-03-09].
- ↑ a b c Enrico Costa (wł.). governo.it. [dostęp 2016-03-09].
- ↑ Governo Gentiloni: lista ministri. Alfano Esteri, Minniti Interni, Lotti Sport, Fedeli Istruzione. Boschi sottosegretario (wł.). ilfattoquotidiano.it, 12 grudnia 2016. [dostęp 2016-12-12].
- ↑ Governo, si è dimesso ministro Enrico Costa: „Niente ambiguità” (wł.). la Repubblica.it, 19 lipca 2017. [dostęp 2017-07-20].
- ↑ Elezioni: Marco Perosino ed Enrico Costa eletti a Senato e Camera. Sfiorato il 50% (wł.). gazzettadalba.it, 5 marca 2018. [dostęp 2018-03-05].
- ↑ Forza Italia, Enrico Costa molla il partito e va con Calenda: „Vera forza liberale”, colpo al cuore di Berlusconi (wł.). liberoquotidiano.it, 4 sierpnia 2020. [dostęp 2021-01-15].
- ↑ Tutti i candidati eletti alla Camera e al Senato: chi entra e chi esce dal nuovo Parlamento (wł.). ilriformista.it, 27 września 2022. [dostęp 2022-09-28].
| W dniu powstania |
|
|---|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
Media użyte na tej stronie
Autor: Conte di Cavour, Licencja: CC BY-SA 4.0
This is a derivative work based upon this Wikimedia Commons picture: https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Gentiloni_Putin_02.jpg
