Eparchia mukaczewska i użhorodzka
 (c) Водник, CC BY-SA 3.0 Sobór Poczajowskiej Ikony Matki Bożej w Mukaczewie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Siedziba | Mukaczewo |
| Data powołania | 1945 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Sobór | Poczajowskiej Ikony Matki Bożej w Mukaczewie |
| Biskup diecezjalny | arcybiskup mukaczewski i użhorodzki Teodor (Mamasujew) |
| Dane statystyczne (2010) | |
| Liczba kapłanów | 236 |
| Liczba osób zakonnych | ponad 200 |
| Liczba dekanatów | 12 (w 2015)[1] |
| Liczba parafii | 290 |
| Liczba klasztorów | 15 (w 2015)[2] |
Położenie na mapie obwodu zakarpackiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
 48°26′46,5″N 22°43′29,8″E/48,446250 22,724944 | |
| Strona internetowa | |
Eparchia mukaczewska i użhorodzka, spotykana jest też nazwa mukaczewska, mukaczewsko-użhorodzka – jedna z eparchii Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego Patriarchatu Moskiewskiego. Jej obecnym biskupem ordynariuszem jest arcybiskup mukaczewski i użhorodzki Teodor (Mamasujew)[3], zaś funkcję katedry pełni sobór Poczajowskiej Ikony Matki Bożej w Mukaczewie[4].
Historia
Obszar Zakarpacia został włączony w jurysdykcję Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wskutek aneksji tego regionu przez ZSRR (przed II wojną światową teren ten należał do eparchii mukaczewsko-preszowskiej Serbskiego Kościoła Prawosławnego). Patriarchat Moskiewski przejął kanoniczny nadzór nad Zakarpaciem jeszcze przed jego oficjalnym przyłączeniem do Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej, w maju 1945[5]. W nowo powstałej eparchii mukaczewsko-użhorodzkiej zlikwidowane zostały niemal wszystkie działające przed 1945 monastery oraz skity[5]. Natomiast w związku z likwidacją Kościoła katolickiego obrządku bizantyjsko-rusińskiego w ZSRR eparchia przejęła obiekty należące do tej pory do greckokatolickiej eparchii mukaczewskiej[6].
Pełne odrodzenie życia religijnego na Zakarpaciu było możliwe dopiero po upadku ZSRR. Po 1991, gdy zwierzchnikiem eparchii mukaczewskiej był arcybiskup Eutymiusz (Szutak), ponownie otwartych zostało dziesiątki cerkwi. W 1994 eparchia została podzielona na: mukaczewską i użhorodzką oraz chustską i wynohradowską[5].
Podział administracyjny
W 2010 na terytorium eparchii działało 290 parafii obsługiwanych przez 265 duchownych[5]. Funkcjonowały one w ramach dziewięciu dekanatów[7]. W 2015 w skład eparchii wchodziło 12 dekanatów: berehowski, irszawski, mukaczewski miejski, mukaczewski rejonowy, pereczyński, seredniański, swalawski, użhorodzki miejski, użhorodzki rejonowy, wielkoberezieński, wielkołuczkowski i wołowiecki[1].
W 2015 czynnych było również 15 klasztorów, w których zamieszkiwało ponad 200 mniszek i mnichów[5]. Były to następujące monastery[8]:
- Monaster Zmartwychwstania Pańskiego w Użhorodzie, męski
- Monaster Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Tyszowie, męski
- Monaster św. Pantelejmona w Osij-Kamiance, męski
- Monaster Opieki Matki Bożej w Kostrynie, męski
- Monaster Opieki Matki Bożej w Rakosznie Ruskim, męski
- Monaster Poczajowskiej Ikony Matki Bożej w Czunadijowie, męski
- Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Kyczirnem, męski
- Monaster św. Jerzego w Zabołotnem, męski[2]
- Monaster św. Serafina w Pryborżawskim, żeński
- Monaster Wprowadzenia Matki Bożej do Świątyni w Kusznicy, żeński
- Monaster św. Jana Chrzciciela w Dubrowce, żeński
- Monaster Świętych Cyryla i Metodego w Swalawie, żeński
- Monaster św. Mikołaja w Mukaczewie, żeński
- Monaster Zaśnięcia Matki Bożej w Dombokach, żeński
- Monaster św. Marii Magdaleny w Zariczewie, żeński[9].
Biskupi mukaczewscy[10]
- Nestor (Sidoruk), 1945–1948
- Makary (Oksijuk), 1948–1950[11]
- Hilarion (Koczergin), 1950–1956
- Warłaam (Borisewicz), 1956–1961
- Mikołaj (Kutiepow), 1961–1963
- Bogolep (Ancuch), 1963–1965
- Grzegorz (Zakalak), 1965–1977
- Sawa (Babyneć), 1977–1985[12]
- Damaskin (Bodry), 1985–1989[13]
- Eutymiusz (Szutak), 1989–2000[14]
- Agapit (Bewcyk), 2000–2007[15]
- Teodor (Mamasujew), od 2007[16]
Przypisy
- ↑ a b Spis dekanatów na oficjalnej stronie eparchii. mukacheve.church.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-08)]. ukr.
- ↑ a b Spis monasterów na oficjalnej stronie eparchii. mukacheve.church.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-10-07)]. ukr.
- ↑ ФЕОДОР, архієпископ Мукачівський і Ужгородський
- ↑ Мукачівська єпархія
- ↑ a b c d e ІСТОРІЯ ЄПАРХІЇ
- ↑ A. Babiak, Les Nouveaux Martyrs Ukrainiens du XXeme siècle, Rzym 2001, Missioner, ISBN 966-658-000-4
- ↑ Храмы епархии
- ↑ МУКАЧІВСЬКА єпархія
- ↑ Журнали засідання Священного Синоду Української Православної Церкви від 23 грудня 2010 року
- ↑ Мукачевская епархия. [dostęp 2014-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-21)].
- ↑ Макарий (Оксиюк). [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-05)].
- ↑ Савва (Бабинец). [dostęp 2012-09-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-05)].
- ↑ Дамаскин (Бодрый). [dostęp 2012-12-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-22)].
- ↑ Евфимий (Шутак). [dostęp 2012-12-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-21)].
- ↑ Архиепископ Могилів-Подільський і Шаргородський Агапіт (Іван Васильович Бевцик)
- ↑ Феодор (Мамасуев). [dostęp 2014-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-21)].
Media użyte na tej stronie
Autor: RosssW, Licencja: CC BY-SA 4.0
Районы Закарпатской области с 17 июля 2020 года
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Ukraine
.svg)
Japanese map symbol "Church". U+26EA
