Eri Hozumi
Państwo | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 17 lutego 1994 | ||||||||||||
Wzrost | 168 cm | ||||||||||||
Gra | praworęczna, oburęczny backhand | ||||||||||||
Zakończenie kariery | aktywna | ||||||||||||
Trener | Fusako Sugiyama | ||||||||||||
Gra pojedyncza | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 0 WTA, 5 ITF | ||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 144 (10 listopada 2014) | ||||||||||||
Australian Open | 1R (2017) | ||||||||||||
Roland Garros | 2Q (2014) | ||||||||||||
Wimbledon | 2Q (2014, 2015) | ||||||||||||
US Open | 3Q (2016) | ||||||||||||
Gra podwójna | |||||||||||||
Wygrane turnieje | 5 WTA, 3 WTA 125, 20 ITF | ||||||||||||
Najwyżej w rankingu | 28 (27 maja 2019) | ||||||||||||
Australian Open | SF (2017) | ||||||||||||
Roland Garros | F (2018) | ||||||||||||
Wimbledon | 2R (2016) | ||||||||||||
US Open | 3R (2016) | ||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||
|
Eri Hozumi (jap. 穂積絵莉 Hozumi Eri; ur. 17 lutego 1994 w Hiratsuce w prefekturze Kanagawa) – japońska tenisistka, finalistka French Open 2018 w grze podwójnej, medalistka igrzysk azjatyckich.
Kariera tenisowa
Rozpoczęła treningi tenisowe w wieku 8 lat. Zadebiutowała w 2008 podczas juniorskiej imprezy w Kawaguchi. W maju 2009, dzięki dzikiej karcie, zagrała po raz pierwszy w turnieju z cyklu ITF. W styczniu kolejnego roku zanotowała debiut w juniorskim Wielkim Szlemie – podczas Australian Open pomyślnie przeszła przez kwalifikacje, a w pierwszej rundzie turnieju głównego uległa Marynie Zanewśkiej 1:6, 3:6. Dwa miesiące później dotarła do finału dużej juniorskiej imprezy w Nagoi, w którym przegrała z Sachie Ishizu 2:6, 2:6. W styczniu 2011, grając w parze z Miyu Katō, osiągnęła finał gry podwójnej dziewcząt podczas Australian Open.
W 2012 zakończyła starty w turniejach juniorek i skupiła się na rozgrywkach profesjonalnych. Wygrała deblowe imprezy w Nishi-Tama, Pattayi i Makinoharze. W maju 2013 wygrała swój pierwszy turniej singlowy, a w tym samym sezonie triumfowała w trzech kolejnych imprezach w deblu. Następne zwycięstwo deblowe osiągnęła na początku roku 2014.
W zawodach cyklu WTA Tour Japonka wygrała pięć turniejów w grze podwójnej z dziesięciu rozegranych finałów (w tym osiągnęła finał French Open 2018). Triumfowała też w trzech deblowych turniejach cyklu WTA 125 z sześciu rozegranych finałów.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | Q2 | Q2 | Q1 | 1R | Q1 | A | A | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | |||||||||||||
French Open | A | A | Q2 | Q1 | Q1 | A | Q1 | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||
Wimbledon | A | A | Q2 | Q2 | A | A | Q1 | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||
US Open | A | A | Q1 | Q1 | Q3 | Q1 | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||
Ranking na koniec roku | 403 | 218 | 170 | 193 | 215 | 172 | 293 | 361 | 373 | 402 | 0 / 1 | 0 – 1 |
Występy w grze podwójnej
Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | SF | 2R | 2R | A | A | 2R | 0 / 4 | 7 – 4 | ||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | 2R | 2R | F | 1R | A | A | 1R | 0 / 5 | 7 – 5 | ||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | 2R | 1R | 1R | A | NH | A | A | 0 / 3 | 1 – 3 | ||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | 3R | 2R | 1R | 1R | A | 2R | 1R | 0 / 6 | 4 – 6 | ||||||||||||||
Ranking na koniec roku | 331 | 177 | 142 | 83 | 54 | 43 | 31 | 83 | 144 | 67 | 0 / 18 | 19 – 18 |
Występy w grze mieszanej
Turniej | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||
French Open | A | A | A | A | A | A | A | 1R | NH | A | A | 0 / 1 | 0 – 1 | ||||||||||||||
Wimbledon | A | A | A | A | A | 2R | 3R | A | NH | A | A | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||||||
US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||
0 / 3 | 1 – 3 |
Finały turniejów WTA
Gra podwójna 10 (5–5)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 14 lutego 2016 | Kaohsiung | Twarda | Miyu Katō | Chan Hao-ching Chan Yung-jan | 4:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 1. | 10 kwietnia 2016 | Katowice | Twarda (hala) | Miyu Katō | Walentina Iwachnienko Marina Mielnikowa | 3:6, 7:5, 10–8 |
Finalistka | 2. | 7 stycznia 2018 | Auckland | Twarda | Miyu Katō | Sara Errani Bibiane Schoofs | 5:7, 1:6 |
Finalistka | 3. | 10 czerwca 2018 | French Open | Ceglana | Makoto Ninomiya | Barbora Krejčíková Kateřina Siniaková | 3:6, 3:6 |
Zwyciężczyni | 2. | 16 września 2018 | Hiroszima | Twarda | Zhang Shuai | Miyu Katō Makoto Ninomiya | 6:2, 6:4 |
Finalistka | 4. | 11 stycznia 2019 | Sydney | Twarda | Alicja Rosolska | Aleksandra Krunić Kateřina Siniaková | 1:6, 6:7(3) |
Finalistka | 5. | 30 października 2021 | Courmayeur | Twarda | Zhang Shuai | Wang Xinyu Zheng Saisai | 4:6, 6:3, 5–10 |
Zwyciężczyni | 3. | 14 stycznia 2022 | Adelaide | Twarda | Makoto Ninomiya | Tereza Martincová Markéta Vondroušová | 1:6, 7:6(4), 10–7 |
Zwyciężczyni | 4. | 20 maja 2022 | Rabat | Ceglana | Makoto Ninomiya | Monica Niculescu Aleksandra Panowa | 6:7(7), 6:3, 10–8 |
Zwyciężczyni | 5. | 25 czerwca 2022 | Bad Homburg vor der Höhe | Trawiasta | Makoto Ninomiya | Alicja Rosolska Erin Routliffe | 6:4, 6:7(5), 10–5 |
Finały turniejów WTA 125
Gra podwójna 6 (3–3)
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Finalistka | 1. | 10 sierpnia 2013 | Suzhou | Twarda | Han Xinyun | Tímea Babos Michaëlla Krajicek | 2:6, 2:6 |
Finalistka | 2. | 6 września 2014 | Suzhou | Twarda | Misa Eguchi | Chan Chin-wei Chuang Chia-jung | 1:6, 6:3, 7–10 |
Zwyciężczyni | 1. | 25 listopada 2016 | Honolulu | Twarda | Miyu Katō | Nicole Gibbs Asia Muhammad | 6:7(3), 6:3, 10–8 |
Finalistka | 3. | 25 listopada 2017 | Honolulu | Twarda | Asia Muhammad | Hsieh Shu-ying Hsieh Su-wei | 1:6, 6:7(3) |
Zwyciężczyni | 2. | 22 sierpnia 2021 | Chicago | Twarda | Peangtarn Plipuech | Mona Barthel Hsieh Yu-chieh | 7:5, 6:2 |
Zwyciężczyni | 3. | 8 maja 2022 | Saint-Malo | Ceglana | Makoto Ninomiya | Estelle Cascino Jessika Ponchet | 7:6(1), 6:1 |
Wygrane turnieje rangi ITF
turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
1. | 21/05/2013 | Karuizawa | 25 000 | trawiasta | Junri Namigata | 7:6(5), 6:3 |
2. | 09/11/2014 | Bendigo | 50 000 | twarda | Risa Ozaki | 7:6(5), 5:7, 6:2 |
3. | 20/03/2016 | Canberra | 25 000 | ziemna | Destanee Aiava | 6:3, 3:6, 7:6(3) |
4. | 08/10/2017 | Toowoomba | 25 000 | twarda | Astra Sharma | 7:5, 6:2 |
5. | 20/10/2019 | Hamamatsu | 25 000 | dywanowa | Paula Badosa | 7:6(1), 4:5 krecz |
Gra podwójna
Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Finalistki | Wynik | |
1. | 27/03/2012 | Nishi-Tama | 10 000 | twarda | Remi Tezuka | Kazusa Ito Yuka Mori | 6:4, 6:7(1), 10-7 |
2. | 02/07/2012 | Pattaya | 10 000 | twarda | Mari Tanaka | Tyra Calderwood Dianne Hollands | 4:6, 6:4, 12-10 |
3. | 16/10/2012 | Makinohara | 25 000 | trawiasta | Miyu Katō | Monique Adamczak Caroline Garcia | 7:6(6), 6:3 |
4. | 10/06/2013 | Buchara | 25 000 | twarda | Makoto Ninomiya | Angelina Gabujewa Weronika Kapszaj | 3:6, 7:5, 10-8 |
5. | 03/09/2013 | Noto | 25 000 | trawiasta | Makoto Ninomiya | Kazusa Ito Yuka Mori | 6:4, 6:4 |
6. | 15/10/2013 | Makinohara | 25 000 | trawiasta | Makoto Ninomiya | Nicha Lertpitaksinchai Peangtarn Plipuech | 6:1, 6:2 |
7. | 05/01/2014 | Hongkong | 25 000 | twarda | Misa Eguchi | Zarina Dijas Zhang Ling | 6:4, 6:2 |
8. | 23/02/2014 | Surprise | 25 000 | twarda | Shūko Aoyama | Sanaz Marand Ashley Weinhold | 6:3, 7:5 |
9. | 11/05/2014 | Fukuoka | 50 000 | trawiasta | Shūko Aoyama | Naomi Broady Eleni Daniilidu | 6:3, 6:4 |
10. | 23/11/2014 | Toyota | 75 000 | dywanowa (hala) | Makoto Ninomiya | Shūko Aoyama Junri Namigata | 6:3, 7:5 |
11. | 28/03/2015 | Quanzhou | 50 000 | twarda | Makoto Ninomiya | Hiroko Kuwata Junri Namigata | 6:3, 6:7(2), 10-2 |
12. | 18/10/2015 | Toowoomba | 25 000 | trawiasta | Misa Eguchi | Veronica M. Corning Jessica Wacnik | 4:6, 7:5, 10-5 |
13. | 31/10/2015 | Nankin | 100 000 | twarda | Shūko Aoyama | Chan Chin-wei Zhang Kailin | 7:5, 6:7(7), 10-7 |
14. | 02/11/2015 | Canberra | 50 000 | twarda | Misa Eguchi | Lauren Embree Asia Muhammad | 7:6(13), 1:6, 14-12 |
15. | 07/05/2016 | Gifu | 75 000 | twarda | Miyu Katō | Hiroko Kuwata Ayaka Okuno | 6:1, 6:2 |
16. | 06/05/2017 | Gifu | 80 000 | twarda | Miyu Katō | Katy Dunne Julja Gluszko | 6:4, 6:2 |
17. | 12/05/2017 | Rzym | 25 000 | ziemna | Miyu Katō | Ekaterine Gorgodze Melanie Stokke | 6:1, 6:4 |
18. | 24/02/2019 | Kioto | 60 000 | twarda (hala) | Moyuka Uchijima | Chen Pei-hsuan Wu Fang-hsien | 6:4, 6:3 |
19. | 06/10/2019 | Pula | 25 000 | ziemna | Yūki Naitō | Amina Anszba Anastasia Dețiuc | 6:4, 7:6(1) |
20. | 02/07/2021 | Palma del Río | 25 000 | twarda | Walerija Sawinych | Himari Sato Lulu Sun | 7:6(6), 6:3 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1)
Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
Finalistka | 2011 | Australian Open | Twarda | Miyu Katō | An-Sophie Mestach Demi Schuurs | 2:6, 3:6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-09-15] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-09-15] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-09-15] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag placeholder. See also Category:Flag placeholders and Coats of arms of None.svg.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).