Ernst Heinrich Friedrich Meyer

Ernst Heinrich Friedrich Meyer (ur. 1 stycznia 1791 w Hanowerze, zm. 7 sierpnia 1858 w Królewcu) – niemiecki botanik i historyk botaniki, lekarz medycyny.

Wykładał w Getyndze, w 1826 roku został profesorem botaniki na uniwersytecie w Królewcu i dyrektorem Ogrodu Botanicznego. Członek korespondent Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego (1858)[1].

Jego botaniczną specjalnością były mchy i sitowate. Pisał także prace z historii botaniki, dotyczące starożytnych autorytetów, takich jak Arystoteles i Teofrast z Eresos, badał początki nowoczesnej botaniki w kontekście renesansowego humanizmu.

Według niektórych historyków podczas pobytu na uniwersytecie w Getyndze poznał Goethego.

Niektóre z prac

  • 1822: Synopsis Juncorum.
  • 1823: Synopsis Luzularum.
  • 1830: De plantis labradoricis libri tres.
  • 1835, 1837: Comentarii de plantis Africae australis.
  • 1839: Preußens Pflanzengattungen
  • 18541857: Geschichte der Botanik, Bornträger Verlag, Königsberg — Übersetzung mit einem Vorwort von Frans Verdoorn: Verlag A. Asher, Amsterdam 1965[2].

Bibliografia

Przypisy

  1. Handbuch des Lemberger Sttathalterei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1858, s. 250;
  2. Robert Zander (ed.), Fritz Encke, Günther Buchheim, Siegmund Seybold. 1984. Handwörterbuch der Pflanzennamen. Ed. Ulmer Verlag. Stuttgart. ​ISBN 3-8001-5042-5