Ernst Pepping

Ernst Pepping
ilustracja
Data i miejsce urodzenia12 września 1901
Duisburg
Pochodzenieniemieckie
Data i miejsce śmierci1 lutego 1981
Berlin
Gatunkimuzyka poważna
Zawódkompozytor

Ernst Pepping (ur. 12 września 1901 w Duisburgu, zm. 1 lutego 1981 w Berlinie[1][2][3]) – niemiecki kompozytor.

Życiorys

W latach 1922–1926 uczył się kompozycji u Waltera Gmeindla w Hochschule für Musik w Berlinie[1]. W 1926 roku debiutował na festiwalu w Donaueschingen[1]. Początkowo działał w Mülheim an der Ruhr[1]. Od 1934 roku uczył w szkole muzyki kościelnej w Spandau[1][2][3]. W latach 1953–1968 wykładał także w berlińskiej Hochschule für Musik[1][2][3].

Był członkiem Akademie der Künste w Berlinie Zachodnim (1955) i monachijskiej Bayerische Akademie der Schönen Künste[1]. Doktor honoris causa Wolnego Uniwersytetu Berlińskiego (1961)[1]. Był autorem prac Stilwende der Musik (wyd. Moguncja 1934) oraz Der polyphone Satz (tom I Der cantus-firmus-Satz wyd. Berlin 1943, 2. wydanie 1950; tom II Übungen im doppelten Kontrapunkt und im Kanon wyd. Berlin 1957)[1][2].

Twórczość

Początkowo pod wpływem Paula Hindemitha uprawiał agresywny modernizm, później zwrócił się jednak ku muzyce chóralnej o charakterze przede wszystkim religijnym, którą uprawiał przez większość życia[1]. Uważany jest za najwybitniejszego przedstawiciela współczesnej protestanckiej muzyki religijnej[1]. Jego twórczość ma charakter neobarokowy, przejawiający się w polifonicznym charakterze oraz licznych nawiązaniach do muzyki baroku w zakresie rozwiązań formalnych[1]. W utworach wokalnych i organowych posługiwał się techniką cantus firmus[1].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])

Utwory orkiestrowe

  • Prelude (1929)
  • Invention (1930)
  • Partita (1934)
  • Lust hab ich g’habt zur Musika: Variationen zu einem Liedsatz von Senfl (1937)
  • 3 symfonie (I 1939, II 1942, III „Die Tageszeiten” 1944)
  • Serenade (1944–1945)
  • Wariacje (1949)
  • Koncert fortepianowy (1950)
  • 2 Orchesterstücke über eine Chanson des Binchois (1958)

Utwory kameralne

  • Suita na saksofon, trąbkę i puzon (1926)
  • Wariacje i suita na 2 skrzypiec (1932)
  • Kwartet smyczkowy (1943)
  • Sonata na flet i fortepian (1958)

Utwory fortepianowe

  • Sonatina (1931)
  • 4 sonaty (1937–1945)
  • Fantazje (1945)
  • Wariacje (1948)

Utwory organowe

  • Grosses Orgelbuch (3 tomy, 1939)
  • Kleines Orgelbuch (1940)
  • Toccata i fuga (1941)
  • 2 koncerty organowe (1941)
  • 3 fugi na temat B-A-C-H (1943)
  • Böhmisches Orgelbuch (1953)
  • 3 partity (I „Ach wie flüchtig” 1953, II „Wer weiss, wie nahe mir mein Ende” 1953, III „Mit Fried und Freund” 1953)
  • Hymny (1954)
  • 12 przygrywek chorałowych (1958)
  • Sonata (1958)
  • Preludia i postludia do 18 chorałów (1969)

Utwory na chór a cappella

  • Deutsche Chorelmesse (1928)
  • Sprüche und Lieder (1930)
  • Choralbuch (1931)
  • Spandauer Choralbuch (20 tomów, 1935–1938)
  • 3 Evangelienmotetten (1938)
  • Lob der Träne (1940)
  • 33 Volkslieder na chór żeński lub chór dziecięcy (1943)
  • Missa „Dona nobis pacem” (1948)
  • Passionbericht des Matthäus (1950)
  • Die wandelnde Glocke (1952)
  • Liedmotetten nach Wiesen der Böhmischen Brüder (1953)
  • Die Weihnachtsgeschichte des Lukas (1959)
  • Gesänge der Böhmischen Brüder in Variationen (1963)
  • Aus hartem Weh die Menschheit klagt (1964)
  • Deines Lichtes Glanz (1967)

Utwory wokalno-instrumentalne

  • O Haupt voll Blut und Wunden na alt lub baryton i orkiestrę (1949)
  • Te Deum na głosy solowe, chór i orkiestrę (1956)
  • Psalm CXXXIX na alt, chór i orkiestrę (1964)

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m n Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 8. Część biograficzna pe–r. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2004, s. 42. ISBN 978-83-224-0837-7.
  2. ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2757. ISBN 0-02-865529-X.
  3. ↑ a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 680. ISBN 0-674-37299-9.

Media użyte na tej stronie