Erykah Badu

Erykah Badu
Ilustracja
Erykah Badu (2015)
Imię i nazwisko

Erica Abi Wright

Pseudonim

Erykah Badu

Data i miejsce urodzenia

26 lutego 1971
Dallas

Gatunki

alternative R&B[1], neo soul[1], adult contemporary R&B[1], contemporary R&B[1]

Zawód

wokalistka, aktorka

Aktywność

od 1997

Wydawnictwo

Kedar/Universal, Motown

Strona internetowa

Erykah Badu, właściwie Erica Abi Wright[1] (ur. 26 lutego 1971 w Dallas[1]) – amerykańska wokalistka z pogranicza soulu i hip-hopu, obdarzona charakterystycznym głosem.

Życiorys

Wokalistka od najmłodszych lat interesowała się śpiewem, malarstwem, tańcem. W wieku 14 lat zaczęła udzielać się w lokalnym radiu. Uczęszczając do szkoły artystycznej, zaczęła rapować pod pseudonimem MC Apples. W 1993 artystka rzuciła szkołę, by w pełni oddać się swemu największemu zamiłowaniu – muzyce. Równocześnie, by zarobić na utrzymanie, uczyła dzieci tańca. Razem ze swym kuzynem założyła duet pod nazwą Erykah Free. Artystka spróbowała również swoich sił w filmie „The Boulevard”. Na jednym z przyjęć została dostrzeżona przez Tima Grace’a, który został jej menadżerem. Kolejną osobą, która doceniła jej talent oraz pasję, był Kedar Massenberg – zafascynowany głosem artystki zaproponował jej kontrakt w wytwórni Kedar Entertainment.

Pierwsza płyta piosenkarki, która ukazała się w 1997 pod tytułem Baduizm, osiągnęła status pięciokrotnej platyny. Baduizm wytyczył nowy kierunek muzyczny, nazwany przez dziennikarzy neo soulem. W tym samym roku Erykah urodziła synka, któremu dała imię Seven. Ojcem dziecka jest André 3000 z OutKast. W 2004 artystka ponownie została mamą, tym razem urodziła córkę, której nadała imię Puma, natomiast w 2009 przyszła na świat dziewczynka o imieniu Mars, której ojcem jest raper Jay Electronica.

Laureatka czterech nagród Grammy. Współpracowała z wieloma afroamerykańskimi muzykami, takimi jak Jill Scott, The Roots, D’Angelo, Macy Gray, André 3000, Common. Od kilku lat współpracuje z artystami związanymi z Culture Revolution – trębaczem Keyonem Harroldem, saksofonistą Sylwestrem Ostrowskim i raperem Pharoahe Monchem. Najbardziej znane utwory autorstwa Badu to „You Got Me” (z The Roots), „Tyrone”, „Next Lifetime”, „On & On”, „Love Of My Life”.

Kilkukrotnie była w Polsce: 10 grudnia 2003 w ramach trasy koncertowej „Worldwide Underground” wystąpiła w warszawskiej Sali Kongresowej, 11 lipca 2006 w Warszawie w amfiteatrze w Parku Sowińskiego, w 2008 podczas festiwalu Open’er Festival w Gdyni oraz w sierpniu 2011 roku na trzech koncertach, w Gdańsku, Warszawie oraz Wrocławiu. 25 marca 2019 podczas Szczecin Jazz 2019 wystąpiła w szczecińskiej hali Netto Arena z towarzyszeniem zespołu Culture Revolution z Sylwestrem Ostrowskim i Pauliną Przybysz w składzie.

Ma za sobą występy w kilku filmach. Jest właścicielką klubu Black Forest Theater w Dallas, gdzie organizuje liczne imprezy muzyczno-charytatywne, a także właścicielką wytwórni płytowej Control FreaQ Records.

Dyskografia

Albumy
TytułDane dot. albumuPozycja na liścieCertyfikat
USA
UK
[2]		GER
[3]		CHE
[4]		AUT
[5]		FRA
[6]		POL
[7]
Baduizm
  • Data: 11 lutego 1997[8]
  • Wydawca Kedar, Universal
217–––––
  • USA: 3x platynowa płyta[9]
  • CAN: złota płyta[10]
Mama's Gun
  • Data: 31 października 2000[11]
  • Wydawca Motown
11764233564231
  • USA: platynowa płyta[9]
  • CAN: złota płyta[10]
Worldwide Underground
  • Data: 16 września 2003[12]
  • Wydawca Motown
393573264–32
  • USA: złota płyta[9]
New Amerykah Part One (4th World War)
  • Data: 26 lutego 2008[13]
  • Wydawca Universal Motown
255441039499
New Amerykah Part Two (Return of the Ankh)
  • Data: 30 marca 2010[14]
  • Wydawca Universal Motown
4566118387715
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Albumy koncertowe
TytułDane dot. albumuPozycja na liścieCertyfikat
USA
UK
[2]		POL
[7]
Live
  • Data: 18 listopada 1997[15]
  • Wydawca Kedar
419543
  • USA: 2x platynowa płyta[9]
Mixtape’y
TytułDane dot. albumuPozycja na liście
USA
But You Caint Use My Phone
  • Data: 27 listopada 2015[16]
  • Wydawca: Motown, Control Freaq
14
Kompilacje
TytułDane dot. albumu
Icon
  • Data: 31 sierpnia 2010[17]
  • Wydawca: Universal

Filmografia

TytułRokRolaUwagiŹródło
„Blues Brothers 2000”1998jako Queen Mousettefilm fabularny[18]
„Wbrew regułom”1999jako Rose Rosefilm fabularny

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f John Bush: Erykah Badu Biography (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  2. ↑ a b Erykah Badu UK Chart History (ang.). www.officialcharts.com. [dostęp 2016-10-16].
  3. ↑ Erykah Badu / Longplay-Chartverfolgung (niem.). www.musicline.de. [dostęp 2016-10-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-03)].
  4. ↑ Erykah Badu Swiss Albums Chart (niem.). www.hitparade.ch. [dostęp 2016-10-16].
  5. ↑ Erykah Badu Austrian Albums Chart (niem.). austriancharts.at. [dostęp 2016-10-16].
  6. ↑ Erykah Badu French Albums Chart (ang.). www.lescharts.com. [dostęp 2016-10-16].
  7. ↑ a b OLiS – sprzedaż w okresie 15.01.2001 – 21.01.2001 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16].
    OLiS – sprzedaż w okresie 14.05.2007 – 20.05.2007 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16].
    OLiS – sprzedaż w okresie 22.12.2003 – 28.12.2003 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16].
    OLiS – sprzedaż w okresie 31.03.2008 – 06.04.2008 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16].
    OLiS – sprzedaż w okresie 17.05.2010 – 23.05.2010 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-10-16].
  8. ↑ John Bush: Erykah Badu Baduizm review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  9. ↑ a b c d RIAA: Erykah Badu (ang.). www.riaa.com. [dostęp 2016-10-16].
  10. ↑ a b Music Canada: Erykah Badu (ang.). musiccanada.com. [dostęp 2016-10-16].
  11. ↑ Rob Theakston: Erykah Badu Mama’s Gun review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  12. ↑ Andy Kellman: Erykah Badu Worldwide Underground review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  13. ↑ Andy Kellman: Erykah Badu New Amerykah, Pt. 1: 4th World War review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  14. ↑ Andy Kellman: Erykah Badu New Amerykah, Pt. 2: Return of the Ankh review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  15. ↑ Leo Stanley: Erykah Badu Live review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  16. ↑ Andy Kellman: Erykah Badu But You Caint Use My Phone review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  17. ↑ Stephen Thomas Erlewine: Erykah Badu Icon review (ang.). www.allmusic.com. [dostęp 2016-10-16].
  18. ↑ Erykah Badu (ang.). www.imdb.com. [dostęp 2016-10-16].
Erykah Badu
  • Dyskografia
Albumy studyjne
Inne wydania
Mixtape’y
  • But You Caint Use My Phone
Kompilacje
  • Icon: The Best of Erykah Badu
Single
  • „On & On”
  • „Next Lifetime”
  • „Otherside of the Game”
  • „Appletree”
  • „Tyrone”
  • „Southern Gul”
  • „Bag Lady”
  • „Didn’t Cha Know?”
  • „Cleva”
  • „Love of My Life (An Ode to Hip-Hop)”
  • „Danger”
  • „Back in the Day (Puff)”
  • „Honey”
  • „Soldier”
  • „The Healer”
  • „Window Seat”
  • „Turn Me Away (Get MuNNY)”
  • „Gone Baby, Don’t Be Long”
Trasy koncertowe
  • Baduizm World Tour
  • Mama’s Gun World Tour
  • Frustrated Artist Tour
  • Worldwide Underground Tour
  • Sugar Water Festival
  • Summer Tour
  • The Vortex World Tour
  • Jam Tour
  • Out My Mind, Just in Time World Tour
  • Badu vs. Everythang Tour
Powiązane
  • Soulquarians

Media użyte na tej stronie

Erykah Badu.jpg
Autor: Adam Bielawski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Erykah Badu performs at the Taste of Chicago, Petrillo Band Shell in Grant Park, Chicago, IL, USA on July 9, 2015 (by Adam Bielawski)
Erykah Badu in Nation19 Magazine.jpg
(c) Radiobums, CC BY-SA 3.0
Photo of Erykah Badu backstage for Nation19 magazine