Ettore Marchiafava

Ettore Marchiafava

Data i miejsce urodzenia	3 lipca 1847 Rzym
Data i miejsce śmierci	22 października 1935 Rzym
Zawód, zajęcie	profesor medycyny
Odznaczenia

Ettore Marchiafava (ur. 3 lipca 1847 w Rzymie, zm. 22 października 1935 w Rzymie) – włoski lekarz i zoolog, badacz malarii.

Życiorys

Ettore Marchiafava był osobistym lekarzem trzech papieży i członków dynastii sabaudzkiej, senatorem i profesorem anatomii patologicznej na Uniwersytecie Sapienza. Przez jedenaście lat, od 1880 do 1891, intensywnie badał malarię. Razem z Angelo Cellim w 1880 badał nowo odkrytego przez Laverana pierwotniaka, znajdując go we krwi wielu pacjentów z malarią, i rozpoznał kilka stadiów rozwoju pasożyta. Marchiafava i Celli nazwali nowy mikroorganizm Plasmodium. Marchiafava napisał prace poświęcone malarii: "Sulle febbri malariche estivo-autunnali" (1892), i "La infezione malarica" (1902). W 1884, ponownie z Angelo Cellim, po raz pierwszy zaobserwował Gram-ujemne dwoinki w płynie mózgowo-rdzeniowym pacjentów z zapaleniem opon mózgowo-rdzeniowych. Dwoinki nazwał Neisseria meningitidis i rozpoznał go prawidłowo jako czynnik zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, ale jego odkrycie uznano dopiero w 1887, gdy Anton Weichselbaum wyizolował bakterie u sześciu pacjentów z zapaleniem opon mózgowych i ustanowił odrębny gatunek bakterii. Marchiafava opisał jako pierwszy histopatologię kiłowego zapalenia tętnic mózgu. W 1903 roku, razem z Amico Bignamim, opublikował pełny opis zespołu psychotycznego u alkoholików, którego jedna forma znana jest do dziś jako zespół Marchiafavy-Bignamiego. Był jednym z pierwszych patologów podnoszących znaczenie miażdżycy tętnic wieńcowych w patogenezie zawału mięśnia sercowego. Badał też nefropatie i opisał streptokokowe zapalenie kłębuszków nerkowych. W 1931 opisał napadową nocną hemoglobinurię, a jedna z rzadkich postaci tej choroby określana jest niekiedy jako zespół Strübinga-Marchiafavy-Micheliego.

Odznaczenia

• Order Sabaudzki Cywilny^[1]
• Order Świętych Maurycego i Łazarza I, II, III i IV klasy^[1]
• Order Korony Włoch I, II, III, IV i V klasy^[1]

Wybrane prace

• Marchiafava E, Cuboni G. Nuovi studî sulla natura della malaria. Rome, 1881.
• Marchiafava E, Celli A. Weitere Untersuchungen über die Malariainfection. Fortschritte der Medicin 3, 787-806 (1885)
• Sul parasita delle febbre gravi estivo-autunnali. Rome, 1889.
• Marchiaava E, Celli A. Über die Malariafieber Roms. Berlin, 1890.
• Marchiafava E, Bignami A. Sulle febbre malariche estivo-automnali. Rome, E. Loescher, 1892.
• Marchiafava E, Bignami A. La infezione malarica. Milano, 1903 (2 ed 1931)
• La perniciositè della malaria. Rome, 1928
• La credità in patologia. Torino, 1930
• The degeneration of the brain in chronic alcoholism. Proceedings of the Royal Society of Medicine, 1933 PDF

Przypisy

Bibliografia

• ETTORE MARCHIAFAVA, MD. British Medical Journal s. 1078 (30 listopada 1935) PDF
• Vinci F, Pisana ISR, Avanzini G, Livrea P, Manfredi M. Ettore Marchiafava (1847–1935) e la descrizione della malattia di Marchiafava-Bignami. Neurol Sci (2006) 27:XXXVII PDF
• Pagel JL: Biographisches Lexikon hervorragender Ärzte des neunzehnten Jahrhunderts. Berlin-Wiedeń: Urban & Schwarzenberg, 1901, s. 1092. [1]
• Orville T. Bailey: Ettore Marchiafava. W: Webb Haymaker: The Founders of Neurology. One Hundred and Thirty-Three Biographical Sketches. Prepared for the Fourth International Neurological Congress in Paris by Eighty-Four Authors. Springfield: C.C.Thomas, 1953, s. 187–188.

Linki zewnętrzne

• Ettore Marchiafava w bazie Who Named It (ang.)