Eugeniusz Jezierski

Eugeniusz Jezierski

Data i miejsce urodzenia	16 kwietnia 1902 Petersburg
Data śmierci	1990
Profesor
Specjalność: maszyny elektryczne
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Profesura	1956
Doktor honoris causa Politechnika Łódzka – 1982
Uczelnia	Politechnika Łódzka
Odznaczenia

Eugeniusz Jezierski (ur. 16 kwietnia 1902 w Petersburgu, zm. 1990) – polski inżynier, specjalista maszyn elektrycznych, profesor Politechniki Łódzkiej.

Syn Włodzimierza. W 1929 ukończył studia na Politechnice Warszawskiej. W latach 1930-1935 prowadził wykłady w Państwowej Wyższej Szkole Budowy Maszyn i Elektrotechniki w Poznaniu, następnie był inżynierem w Fabryce Maszyn Elektrycznych i Transformatorów w Żychlinie (także w czasie okupacji). W 1946 został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Łódzkiej; aż do przejścia na emeryturę w 1971 kierował Katedrą Maszyn Elektrycznych i Transformatorów. Od 1956 był profesorem zwyczajnym. Brał udział w pracach Komitetu Elektrotechniki Polskiej Akademii Nauk.

Od 1972 był członkiem honorowym Stowarzyszenia Elektryków Polskich, w 1982 otrzymał doktorat honoris causa Politechniki Łódzkiej^[1]. Laureat nagrody państwowej II stopnia, był odznaczony m.in. Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Orderem Sztandaru Pracy II klasy, Złotym Krzyżem Zasługi (1954)^[2], tytułem Zasłużonego Nauczyciela PRL.

Ogłosił kilkadziesiąt publikacji (w tym 13 książek), m.in. Transformatory. Podstawy teoretyczne (1935, wiele wznowień, przekład czeski), Maszyny synchroniczne (1951), Transformatory. Budownictwo i projektowanie (1956, wiele wydań).

W dniu 15 grudnia 2006 r. odbyło się Nadzwyczajne Walne Zgromadzenie Delegatów Oddziału Łódzkiego SEP. NWZDO podjęło uchwałę o ustanowieniu medalu im. prof. Eugeniusza Jezierskiego. Medal będzie medalem lokalnym, przyznawanym za zasługi dla SEP oraz zasługi dla polskiego przemysłu transformatorowego i elektroenergetyki polskiej

Przypisy

Bibliografia

• Kto jest kim w Polsce?, Edycja 3, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1993