Ewa Roznerska-Świerczewska

Ewa Roznerska-Świerczewska (ur. 1960, zm. 19 grudnia 2014 w Poznaniu) – polska konserwator zabytków.

W latach 1979–1985 odbywała studia na Uniwersytecie w Toruniu (praca magisterska pod kierunkiem prof. Jerzego Ciabacha: Badanie werniksów na bazie żywic cykloheksanonowych). Praktyki studenckie odbyła w kościele św. Piotra i Pawła w Lubiechowej (malowidła ścienne) oraz przy konserwacji polichromii w Starym Mieście koło Konina. Po ukończeniu studiów, w latach 1984–1988, zajmowała się nadal polichromiami Eligiusza Niewiadomskiego w Starym Mieście, a następnie dziełami w następujących obiektach:

Od 1993 była asystentem w Zakładzie Konserwacji Malarstwa i Rzeźby Polichromowanej w Pracowni Malarstwa Ściennego UMK. Doktoryzowała się w 2001 (praca: Problematyka uzupełnień uszkodzonych malowideł ściennych. Metody punktowań i rekonstrukcji). Od 2002 była adiunktem. W latach 2003–2013 związała się z Turkiem, gdzie kierowała pracami badawczymi i konserwatorskimi w kościele Najświętszego Serca Pana Jezusa. Habilitację uzyskała w 2010 (praca: Badanie techniki, technologii i stanu zachowania malowideł ściennych wybranych artystów Młodej Polski na terenie Wielkopolski). Brała udział w licznych komisjach konserwatorskich, m.in. podczas renowacji katedry toruńskiej[1].

Przypisy

  1. a b Janusz Tomala, Wspomnienie. Ewa Roznerska-Świerczewska (1960-2014), w: Wielkopolski Biuletyn Konserwatorski, tom IV/2015, s. 319–322, ​ISBN 978-83-931388-9-0​.

Linki zewnętrzne