Fabian Cancellara

Fabian Cancellara

Cancellara w 2007
Data i miejsce urodzenia	18 marca 1981 Wohlen bei Bern
Wzrost	186 cm
Kariera seniorska
Lata Drużyna 2000–2002 Mapei-Quick Step 2003–2005 Fassa Bortolo 2006–2010 Team CSC 2011–2016 RadioShack-Nissan
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwajcaria Igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2008 kolarstwo (Ind. na czas) złoto Rio de Janeiro 2016 kolarstwo (Ind. na czas) srebro Pekin 2008 kolarstwo (Start wspólny) Mistrzostwa świata złoto Salzburg 2006 Ind. na czas złoto Stuttgart 2007 Ind. na czas złoto Mendrisio 2009 Ind. na czas złoto Geelong 2010 Ind. na czas brąz Madryt 2005 Ind. na czas brąz Kopenhaga 2011 Ind. na czas brąz Florencja 2013 Ind. na czas
Strona internetowa

Fabian Cancellara (ur. 18 marca 1981 w Wohlen bei Bern) – szwajcarski kolarz szosowy, dwukrotny mistrz olimpijski (Pekin 2008 i Rio de Janeiro 2016), wicemistrz olimpijski (Pekin 2008), czterokrotny złoty i trzykrotny brązowy medalista mistrzostw świata.

Kariera

Fabian Cancellara 2005

Już za czasów juniorskich Cancellara zwrócił na siebie uwagę jako specjalista od jazdy na czas, kiedy to dwukrotnie został mistrzem świata w tej dyscyplinie (1998 i 1999). W dwóch pierwszych latach swojej zawodowej kariery (2001–2002) Cancellara jeździł dla drużyny Mapei-Quick Step. Już w roku swojego debiutu wygrał prolog i generalną klasyfikację Wyścigu Dookoła Wyspy Rodos, który to wyczyn powtórzył w roku następnym. W 2002 wygrywał etapy w mniejszych wyścigach, jak również swój pierwszy z trzech tytułów mistrza Szwajcarii w jeździe na czas. Przełom w jego karierze nastąpił po przejściu do drużyny Fassa Bortolo (2003), kiedy to wygrał prologi w Tour de Romandie oraz w Tour de Suisse.

W 2004 Cancellara w swoim pierwszym występie w Tour de France wygrał prolog i założył żółtą koszulkę lidera, którą nosił jeszcze przez jeden etap. Dwa lata później zwyciężył w prestiżowym klasyku Paryż-Roubaix, jako pierwszy Szwajcar od 83 lat. Z początkiem 2006 Cancellara zmienił barwy i dołączył do drużyny Bjarne Riisa – Team CSC, co zaowocowało wygranymi w czasówce na Tirreno-Adriático, wspomnianą wygraną w Paryż-Roubaix, jak również zwycięstwem w etapie na czas w wyścigu Dookoła Katalonii. W międzyczasie zdobył brązowy medal na mistrzostwach świata w Madrycie w 2005 roku. Rok później, podczas mistrzostw w Salzburgu zdobył złoto.

W 2007 Cancellara zdeklasował rywali na prologu Tour de France, w którym na trasie 7,9 km uzyskał 13 sekund przewagi nad drugim Andreasem Klödenem i 23 sekundy nad trzecim George'em Hincapiem. Przez następne dni jeździł w żółtej koszulce lidera wyścigu. Na trzecim etapie kolejnym zwycięstwem umocnił się na pozycji lidera. Dopiero na siódmym etapie stracił prowadzenie w klasyfikacji generalnej na rzecz Linusa Gerdemanna z Teamu T-Mobile. W 2008 roku wziął udział w igrzyskach olimpijskich w Pekinie, gdzie był najlepszy w jeździe na czas, a ze starty wspólnego zajął drugie miejsce za Hiszpanem Samuelem Sánchezem. Rok później wygrał w swej koronnej konkurencji na mistrzostwach świata w Mendrisio.

W 2010 ponownie wygrał wyścig Paryż-Roubaix. Po tym zwycięstwie plotkowano o obecności w jego rowerze elektrycznego silnika, gdyż po zmianie roweru, co oznaczało pozostanie kilka sekund za grupą, w której jechał, w ciągu zaledwie kilku sekund doszedł „grupkę Toma Boonena”, a zaraz potem bez problemu od niej odjechał. W tym samym roku po prologu w Rotterdamie po raz kolejny zdobył żółtą koszulkę lidera Tour de France. Na trzecim etapie jako lider wyścigu zorganizował strajk kolarzy demonstrując dyrektorom wyścigu, że trasa była za trudna (na trasie doszło do wielu kraks; w wyniku jednej z nich musiał wycofać się jeden z faworytów wyścigu – Fränk Schleck). Wiązało się to z utratą koszulki lidera na rzecz Sylvaina Chavanela. Cancellara odzyskał ją na następnym etapie, ponieważ Chavanel borykał się z wieloma defektami. Fabian dojechał w pierwszej grupie i oprócz odzyskania żółtej koszulki wyprowadził także swojego kolegę z drużyny Andy'ego Schlecka na dobrą pozycję wyjściową do walki o zwycięstwo w klasyfikacji generalnej. Na tym wyścigu zdołał jeszcze wygrać czasówkę z ogromną przewagą nad trzecim Bertem Grabschem. Drugi Tony Martin stracił do niego 17 sekund. W tym samym roku Szwajcar wystartował także w Vuelta a España, lecz podczas 19. etapu zsiadł z roweru i wycofał się z wyścigu wbrew dyrektorom zespołu (chciał mieć więcej czasu na przygotowania do mistrzostw świata), czym wywołał skandal w środowisku kolarskim oraz złość dyrektorów zespołu. Kilka dni później pojawiła się informacja, że od przyszłego roku Cancellara nie będzie jeździł w barwach drużyny Saxo Bank. Zapowiedział, że decyzję gdzie będzie jeździł w przyszłym roku, podejmie po mistrzostwach świata. Pod koniec września po raz czwarty został mistrzem świata w jeździe indywidualnej, wygrywając z przewagą ponad minuty nad drugim Davidem Millarem z Wielkiej Brytanii podczas mistrzostw świata w Geelong.

Wystartował także na mistrzostwach świata w Kopenhadze w 2011 roku, zajmując w jeździe na czas trzecie miejsce, za Niemcem Tonym Martinem i Brytyjczykiem Bradleyem Wigginsem. Na tej samej imprezie był czwarty w wyścigu ze startu wspólnego, przegrywając walkę o podium z Niemcem André Greipelem. W 2012 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Londynie, ale nie odniósł sukcesów. Na około 15 km przed metą wyścigu ze startu wspólnego Cancellara, jadący w czołówce, rozbił się na jednym z zakrętów i do mety dotarł dopiero na 106. pozycji. Po tym upadku Szwajcar nie zdołał stanąć na podium także w jeździe na czas, kończąc rywalizację na siódmej pozycji.

Sezon 2016 był jego ostatnim w zawodowym peletonie. W tym też roku wystartował w Igrzyskach Olimpijskich w Rio zdobywając swój drugi złoty medal w indywidualnej jeździe na czas.

Najważniejsze osiągnięcia

Klasyczne (jednodniowe) wyścigi kolarskie

DNF = Nie ukończył
— = Nie startował

Bibliografia

• Oficjalna strona kolarza (niem.)
• Fabian Cancellara na stronie cyclingarchives.com (ang.)
• Fabian Cancellara na stronie cqranking.com (ang.)
• Fabian Cancellara na stronie sports-reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.)