Felicjan Zygmunt Piątkowski

Felicjan Zygmunt Piątkowski

Data i miejsce urodzenia	9 czerwca 1908 Częstochowa
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 2004 Warszawa
profesor zwyczajny nauk technicznych
Specjalność: kartografia matematyczna
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Profesura	1964
profesor
uczelnia	Politechnika Warszawska
Odznaczenia

Grób kartografa i poligrafa Felicjana Zygmunta Piątkowskiego na Cmentarzu Wilanowskim w Warszawie

Felicjan Zygmunt Piątkowski (ur. 9 czerwca 1908 w Częstochowie, zm. 7 czerwca 2004 w Warszawie) – polski kartograf i poligraf.

Życiorys

W 1933 otrzymał dyplom inżyniera geodety na Wydziale Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej, praktykował w Wydziale Fotogrametrycznym Polskich Linii Lotniczych LOT oraz w Biurze Planowania Ziem Górskich. Podczas kampanii wrześniowej walczył w obronie Twierdzy Modlin, w listopadzie 1939 powrócił do Warszawy. Podczas okupacji hitlerowskiej uczestniczył w pracach specjalnej grupy opracowującej mapy dla Warszawskiego Zespołu Miejskiego, walczył w powstaniu warszawskim. Po zakończeniu wojny pracował w Biurze Odbudowy Stolicy oraz został dyrektorem Biura Kartograficznego Głównego Urzędu Pomiarów Kraju, prowadził obliczenia powierzchni kraju i jego jednostek administracyjnych w nowych granicach. Od 1946 wykładał na Politechnice Warszawskiej Kartografię praktyczną i Reprodukcję kartograficzną. W 1947 był organizatorem Działu Geodezyjnych Wydawnictw Książkowych, w 1949 został Naczelnym Dyrektorem Państwowego Przedsiębiorstwa Fotogrametrii i Kartografii. Po podziale przedsiębiorstwa w 1951 został Redaktorem Naczelnym Państwowego Przedsiębiorstwa Wydawnictw Kartograficznych, w 1952 przeszedł do Geodezyjnego Instytutu Naukowo-Badawczego. Równolegle otrzymał etat na Wydziale Geodezyjnym Politechniki Warszawskiej, był adiunktem, zastępcą profesora, docentem, w 1964 został profesorem nadzwyczajnym Politechniki Warszawskiej. W latach 1953–1954 był prodziekanem, a następnie do 1956 dziekanem Wydziału Geodezji i Kartografii. W 1954 został kierownikiem Zakładu Reprodukcji Kartograficznej w Katedrze Kartografii PW i pełnił tę funkcję przez czternaście lat. Od 1958 do 1967 zasiadał w Senacie Politechniki Warszawskiej, w 1963 był inicjatorem i organizatorem Sekcji Kartograficznej Komitetu Geodezji PAN, a następnie Sekcji Kartograficznej SGK^[1]. W 1967 zorganizował studia poligraficzne na Wydziale Geodezji i Kartografii PW, w tym samym roku podjął się organizacji Instytutu Poligrafii na tej uczelni, a w latach (1970-1975) był jego dyrektorem. Jest współautorem kilkuset map topograficznych i gospodarczych Polski powojennej, jak również szeregu publikacji dotyczących redakcji oraz technologii reprodukcji map^[2].

Przypisy